Witold Kacz

---

Powołanie kapłańskie

W okresie drugiej wojny światowej, Witold Kacz ukrywał się przed okupantem i równocześnie tajnie zgłębiał teologię w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym. Jego determinacja i poświęcenie zaowocowały swietlającym momentem w jego życiu, jakim było uzyskanie święceń kapłańskich, które miało miejsce 18 kwietnia 1943 roku, kiedy to duchowny został wyświęcony przez kardynała Adama Stefana Sapiehę.

Niedługo po przyjęciu sakramentu, w lipcu tego samego roku, Kacz został mianowany wikariuszem w Pcimiu, co stanowiło znaczący krok w jego kapłańskiej karierze. Następnie, w sierpniu 1944 roku, jego misja przeniosła go do Sułkowic, gdzie objął stanowisko katechety szkolnego, współpracując aktywnie z młodzieżą.

Działalność konspiracyjna

W latach 1945-1946 Witold Kacz zajmował kluczową rolę w działalności konspiracyjnej, kierując placówką Młodzieży Wielkiej Polski, organizacją młodzieżową powiązaną ze Stronnictwem Narodowym. Od listopada 1945 do grudnia 1946, Kacz wziął na siebie obowiązek prowadzenia tej konspiracyjnej grupy, która miała na celu mobilizację młodzieży do aktywnego udziału w działaniach niepodległościowych.

Na podstawie polecenia ks. Kacza, znanego również pod pseudonimami Longinus oraz Skrzetuski, Jan Ryś, działający pod pseudonimem Sowiet, zorganizował Oddział Dywersji Bojowej. Jego głównym celem było zbieranie informacji oraz ich przekazywanie do kierownictwa Stronnictwa Narodowego w regionie Krakowa, pod kryptonimem „Pług nr 2”. Tego rodzaju działania miały istotne znaczenie dla efektywnego funkcjonowania konspiracyjnej struktury.

Warto również zaznaczyć, że Witold Kacz pełnił rolę kapelana Armii Krajowej, co podkreśla jego zaangażowanie w działalność niepodległościową oraz wspieranie duchowego wymiaru walki o wolność w trudnych czasach.

Represje władz komunistycznych

Dnia 7 lipca 1950 roku, Witold Kacz został aresztowany i umieszczony w więzieniu, które mieściło się przy Placu Inwalidów w Krakowie. W grudniu tego samego roku odbył się jego transfer do aresztu na ul. Montelupich. W lutym 1951 roku zapadł wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie, który skazał go na 15 lat pozbawienia wolności. W maju, po skazaniu, Witold Kacz został przewieziony do zakładu karnego w Rawiczu.

Warto podkreślić, że 22 lipca 1953 roku, po trzech latach spędzonych w więzieniu, uzyskano jego tymczasowe zwolnienie. Następnie, w sierpniu 1954 roku, Kacz został całkowicie zwolniony z dalszej części kary, co związane było z podaniem, że w jego organizmie doszło do „ogólnego wyniszczenia”.

Duszpasterz chorych

28 sierpnia 1964 roku zdarzył się ważny moment w historii duszpasterstwa w Polsce. ks. abp Karol Wojtyła powierzył ks. kanonikowi Witoldowi Kaczowi zadanie stworzenia Działu Duszpasterstwa Chorych w obrębie Archidiecezji krakowskiej. To ważne stanowisko sprawował ks. Kacz przez imponujące 25 lat, niemal do chwili jego śmierci.

Założyciel Instytutu Świeckiego

W trakcie pobytu w więzieniu, ksiądz W. Kacz miał inspirującą myśl, która doprowadziła go do utworzenia instytutu świeckiego. W 1960 roku powołał do życia Instytut Świecki Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka. W ten projekt aktywnie zaangażował się bp Karol Wojtyła, który niejednokrotnie uczestniczył w spotkaniach instytutu, odbywających się co najmniej dwa razy w roku.

Po smutnym wydarzeniu, jakim była śmierć księdza Kacza, instytut przeszedł pewne zmiany, a jego nazwa została dostosowana do nowej sytuacji, przyjmując miano Wspólnoty Chrystusa Odkupiciela Człowieka.

Ostatecznie, ksiądz W. Kacz został pochowany na cmentarzu Rakowickim, w kwaterze AD-płd.-4.

---

Oceń: Witold Kacz

---