Leszek Krówczyński

---

Życiorys

Leszek Krówczyński, po zakończeniu II wojny światowej, przystąpił do egzaminu maturalnego, co otworzyło mu drzwi do dalszej edukacji. Rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w 1949 roku uzyskał dyplom z farmacji. Już w trakcie studiów, rozpoczął pracę w Katedrze Farmacji Stosowanej UJ, gdzie pierwsze kroki stawiał jako wolontariusz, a potem został asystentem profesora Marka Gatty-Kostyala.

Na ścieżce kariery akademickiej Krówczyński zrealizował szereg istotnych etapów, które umocniły jego pozycję w środowisku naukowym:

• 1950: obrona doktoratu z nauk farmaceutycznych,
• 1962: uzyskanie habilitacji na podstawie rozprawy „Czas całkowitej deformacji czopka oraz zdolność uwalniania substancji leczniczej jako kryteria oceny współczesnych podłoży”,
• 1969: tytuł profesora nadzwyczajnego,
• 1975: tytuł profesora zwyczajnego.

Od samego początku swojej kariery zawodowej Krówczyński zajmował szereg różnych stanowisk, co podkreśla jego wszechstronność i zaangażowanie:

• wolontariusz, st. asystent i adiunkt Katedry Farmacji Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego (1945-1952),
• samodzielny pracownik naukowy, a później kierownik Zakładu Farmacji Stosowanej w Instytucie Farmaceutycznym w Warszawie (1952-1957),
• zastępca profesora oraz kierownik Katedry Chemii Farmaceutycznej Akademii Medycznej w Lublinie (1954-1957),
• kierownik Zakładu Farmacji Stosowanej Akademii Medycznej w Krakowie (1957-1964),
• kierownik Katedry Farmacji Stosowanej Akademii Medycznej w Krakowie (1965-1980, od 1969 profesor),
• kierownik Katedry i Zakładu Technologii Postaci Leku i Biofarmacji Akademii Medycznej w Krakowie (1980-1995),
• dziekan Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Krakowie (1970-1972),
• prorektor ds. Nauki Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Krakowie (1972–1981, 3 kadencje).

W obszarze badań naukowych, Leszek Krówczyński koncentrował się szczególnie na technologii postaci leku oraz badaniach nad trwałością tych postaci. Razem z profesorem Adamem Dankiem, zainicjował nową dziedzinę wiedzy – biofarmację. Jego liczne osiągnięcia zostały docenione w 1995 roku, gdy został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Medycznej w Lublinie.

W sumie, dorobek naukowy Krówczyńskiego obejmuje około 200 prac oryginalnych oraz 120 artykułów przeglądowych w dziedzinach technologii postaci leku, biofarmacji oraz oceny skuteczności i trwałości leków.

Ponadto, Krówczyński autoryzował oraz współautoryzował wiele publikacji naukowych, w tym szesnaście podręczników oraz monografii z zakresu farmacji. Do najbardziej znaczących z nich należą m.in.:

• „Technologia leków parenteralnych”,
• „Czopki we współczesnej terapii”,
• „Współczesne problemy farmacji stosowanej: wybrane zagadnienia”,
• „Receptura antybiotyków”,
• „Nowe postacie leków”,
• „Technologia postaci leków; technologia galenowa”,
• „Ćwiczenia z receptury; podręcznik dla studentów”,
• „Działalność naukowa i dydaktyczna Zakładu Farmacji Stosowanej w Krakowie” – z Adolfem Stawowczykiem i Zbigniewem Kubiakiem,
• „Zarys technologii postaci leku: podręcznik dla studentów farmacji”.

Praca Krówczyńskiego w Polskim Towarzystwie Farmaceutycznym była również wysoce aktywna:

• sekretarz Oddziału Krakowskiego (1949–1952),
• przewodniczący Oddziału Krakowskiego (1954–1957),
• sekretarz generalny Zarządu Głównego w Warszawie (1960–1964),
• prezes Zarządu Głównego (1970–1976).

W latach 1968–1972 Krówczyński reprezentował Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne w Międzynarodowej Federacji Farmaceutycznej (FIP), pełniąc różne ważne funkcje:

• vice-chair (1972–1976),
• chair of the academic section (1974–1984),
• members of the Pharmaceutical Sciences Council (1974–1984),
• vice president of FIP (1984–1992).

Leszek Krówczyński zmarł w 1996 roku, a jego pamięć została uhonorowana poprzez pochówek na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

---

Oceń: Leszek Krówczyński

---