Michał Melina

---

Życiorys

Michał Melina przyszedł na świat 5 sierpnia 1890 roku w Krakowie, w rodzinie, której przedstawicielami byli Władysław oraz Zofia Melinowie. Po ukończeniu edukacji na poziomie średnim rozpoczął swoją karierę sceniczną, która początkowo odbywała się na prowincjonalnych scenach. Od 1912 roku związał się z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie rozpoczynał swoją drogę artystyczną jako statysta, a następnie zdobywał doświadczenie w epizodach. W latach 1917–1919 występował, najprawdopodobniej, w Toruniu, a następnie w sezonie 1919/20 trafił do Teatru Miejskiego w Łodzi. W sezonie 1920/1921 jego kariera przeniosła się do Teatru Małego w Warszawie. Z kolei lata 1921–1923 spędził w Teatrze Miejskim we Lwowie, a sezon 1923/1924 oraz 1924/1925 w Teatrze Bagatela w Krakowie. W roku 1925/1926 prowadził teatr w Łucku wspólnie z Władysławem Ratschką, natomiast w latach 1926–1927 występował w Teatrze Nowym w Poznaniu. W sezonie 1927/1928 kontynuował występy w Toruniu oraz w Bydgoszczy. Z chwilą, gdy nastał 1929 rok, Melina objął dyrekcję w Teatrze Kameralnym oraz Popularnym w Łodzi. Jego debiut filmowy miał miejsce w 1926 roku. W 1930 roku rozpoczął pracę jako reżyser w Teatrze Polskim Radia w Warszawie, a od 1936 roku piastował funkcję reżysera i kierownika literackiego Teatru Polskiego Radia w Poznaniu. Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, gdzie zarządzał i występował w Teatrze Polskim. Po wojnie początkowo powrócił do pracy w teatrze w Białymstoku. Z kolei w latach 1946-1949 był kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi. W 1950 roku dołączył do kierownictwa Teatru Współczesnego w Warszawie, co było kolejnym krokiem w jego imponującej karierze. Michał Melina zmarł 29 marca 1956 roku w Warszawie. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 104-6-14.

Filmografia

Oto filmografia Michała Meliny, w której przedstawione są jego role na przestrzeni lat:

• 1926 – Cyganka Aza jako lokaj,
• 1949 – Czarci żleb jako hrabia,
• 1949 – Dom na pustkowiu jako lekarz, wuj Huberta,
• 1950 – Miasto nieujarzmione jako niemiecki generał,
• 1953 – Domek z kart jako wczasowicz w Podborzu,
• 1953 – Sprawa do załatwienia jako reżyser tv.

Ordery i odznaczenia

Oto lista orderów i odznaczeń, które otrzymał Michał Melina w uznaniu jego zasług i osiągnięć:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany pośmiertnie, 31 marca 1956),
• Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 19 sierpnia 1946),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (przyznany 19 stycznia 1955).

Nagrody

Wyróżnienie zespołowe zostało przyznane przez Podkomitet Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za reżyserię sztuki Prospera Mérimée w Teatrze Klary Gazul. Sztuka ta była wystawiana w Teatrze Współczesnym w Warszawie w 1955 roku.

---

Oceń: Michał Melina

---