Zbigniew Wodecki

---

Życiorys

Wczesne lata

Zbigniew Wodecki przyszedł na świat w Szpitalu Miejskim im. Gabriela Narutowicza w Krakowie, w rodzinie związanej z muzyką. Jego ojciec, Józef Wodecki (1911–1980), był trębaczem w orkiestrze symfonicznej Polskiego Radia oraz Telewizji w Krakowie, natomiast matka, Irena z d. Bylica (1921–1974), była utalentowaną sopranistką. Zbigniew miał również starszą siostrę Elżbietę, wiolonczelistkę i solistkę operetki krakowskiej. Rodowód Wodeckich sięga Łazisk w gminie Godów.

Od najmłodszych lat fascynował się muzyką, którą odkrył dzięki ojcu. Jako dziecko rozpoczął naukę gry na skrzypcach, a w trudnych nastoletnich latach postanowił zgłębić tajniki trąbki. Po niepowodzeniu w liceum muzycznym, kontynuował naukę w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. W. Żeleńskiego przy ulicy Basztowej w Krakowie, gdzie odnosił sukcesy, aż do momentu, gdy podczas egzaminu dyplomowego przedstawił „Koncert skrzypcowy A-dur” Mieczysława Karłowicza. Dalsze doskonalenie umiejętności muzycznych zawdzięczał nauczycielom, takim jak Tadeusz Jędrzejowski oraz Stanisław Gąsienica-Brzegi.

Kariera zawodowa

Początki i współpraca z Ewą Demarczyk

W wieku 16 lat rozpoczął swoją karierę muzyczną, zakładając big beatowy zespół Czarne Perły. Już rok później zaangażował się w działalność kabaretu Piwnica pod Baranami. Po drodze miał też przyjemność współpracy z grupą Anawa, z którą nagrał album pt. Katarzyna z Marek Grechuta i Anawa (1970) oraz brał udział w Festiwalach Artystycznych Młodzieży Akademickiej w Świnoujściu. Jego talent zauważono także w Krakowskiej Orkiestrze Kameralnej, gdzie współpracował z dyrygentem Kazimierzem Kordą.

W 1968 roku, po wspólnym występie z Markiem Grechutą i Anawą na 6. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, przyjął ofertę towarzyszenia Ewie Demarczyk w czasie jej koncertów, podejmując obowiązki po Zbigniewie Palecie. W przez ponad pięć lat występował z nią na całym świecie: w Niemczech, Austrii, Francji, Szwajcarii, Belgii, Australii, Brazylii oraz na Kubie. Dorobek artystyczny z tamtego okresu obejmował m.in. chórki do „Ballady o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego”. Zaraz po obronie dyplomu rozpoczął pracę w Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji, z którą związany był przez siedem lat.

Lata 70.

W 1971 roku Zbigniew Wodecki postanowił przenieść się do Świnoujścia, gdzie zdobywał doświadczenie występując z Anawą w lokalnej restauracji „Parkowa”, gdzie równocześnie śpiewał. W trakcie jednego z występów, niezwykła wersja piosenki Deana Martina „Everybody Loves Somebody” przyciągnęła uwagę Andrzeja Wasylewskiego, który namówił go do udziału w telewizyjnym koncercie Wieczór bez gwiazdy. Po premierze tego programu został poproszony przez Andrzeja Stankiewicza o nagranie swojego pierwszego solowego utworu „Znajdziesz mnie znowu”. W 1972 artysta miał zaszczyt wystąpić na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie za utwór „Tak, to ty” zdobył nagrodę za debiut.

Rok później zakończył swoje artystyczne powiązania z Ewą Demarczyk i wydaje debiutancki minialbum pt. Tak to ty, zrealizowany przez wytwórnię Polskie Nagrania Muza. W 1974 roku Zbigniew wystąpił u boku Krystyny Prońko na Schlagerfestiwal w Rostocku, zdobywając cztery nagrody za utwór „Strach na wróble”. Również w 1976 roku porzucił pracę w Krakowskiej Orkiestrze Kameralnej, nagrywając pierwszy długogrający album, który jednak nie odniósł licznych sukcesów, przez co Wodecki unikał wykonywania zarejestrowanych na nim piosenek na żywo. W 1978 roku artysta zaprezentował utwór „Izolda” na 2. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji, gdzie otrzymał nagrodę dziennikarzy. Po tym wydarzeniu otrzymał stypendium od Macieja Szczepańskiego, co zaowocowało współpracą z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu, kierowaną przez Zbigniewa Górnego. W tym czasie artysta nagrał wiele znanych piosenek, takich jak „Dialogi”, „Przeszło mi” i „Szczęście lubi tłok”.

Lata 80. i 90.

W czasach stanu wojennego, Wodecki związany był z kabaretem Zenona Laskowika oraz z orkiestrą Zbigniewa Górnego. W tym okresie wybrał się z koncertami do RFN, gdzie występował z fortepianowym duetem Marek i Wacek, jednak nie zdecydował się na nagranie albumu w języku niemieckim. W 1983 roku zaśpiewał utwór „Wierzymy w sny” w duecie z Zofią Kamińską podczas XX KFPP w Opolu oraz wycofał się z Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w geście protestu przeciwko politycznej sytuacji rozgrywającej się w kraju. W 1984 zainteresował festiwalem w Słonecznym Brzegu.

Rok 1985 przyniósł mu wielki sukces dzięki przebojowi „Chałupy Welcome to”. Po tym sukcesie Wodecki otrzymał propozycję nagrania piosenki „Baw się lalkami”, jednak postanowił ją odrzucić, namawiając twórców, by współpraciowali z jego przyjacielem Andrzejem Zauchą. Po nagraniu wspomnianego utworu artysta rozpoczął tournée po Stanach Zjednoczonych. W 1987 roku zrealizował album pt. Dusze kobiet, na którym znalazły się utwory nagrane na różnych zagranicznych rynkach, a także wystąpił na scenach Rumunii, Bułgarii i Izraela. Na zakończenie lat 80. zaangażował się w koncerty z Haliną Frąckowiek oraz Andrzejem Zauchą.

W 1991 roku zaprezentował utwór „Sobą być” w koncercie „Premier” na 28. KFPP w Opolu i odebrał główną nagrodę oraz statuetkę „Kryształowego Kamertona” od prezydenta Opola. W przeciągu lat 90. łączył siły z Krzysztofem Kolbergerem, tworząc muzykę do spektakli „Miłość i gniew” oraz „Królewna Śnieżka i krasnoludki”. Obok tego występował z Krzysztofem Piaseckim w programie „Pszczoła w piachu”. W 1995 roku zrealizował trzeci album studyjny pt. Zbigniew Wodecki ’95.

Lata 2000–2010

W 2001 roku rozpoczął współpracę z telewizją TVN, gdzie prowadził programy „Droga do Gwiazd” oraz „Twoja Droga do Gwiazd”. 4 marca 2002 roku wydał nowy album pt. Obok siebie. 31 sierpnia tegoż samego roku wystąpił w koncercie finałowym „Lata z radiem” na Skwerze Kościuszki w Gdyni. Jeszcze w tym samym roku brał udział w koncercie organizowanym z okazji wydania książki Magdaleny Jethon, w której znajduje się anegdota związana z artystą. W 2003 roku nagrał dżingiel emitowany na antenie Trójki. W 2004 roku otrzymał nominację do Wiktora za bycie „najpopularniejszym piosenkarzem lub artystą estrady”.

W styczniu 2005 roku brał udział w nagraniach charytatywnej piosenki „Pokonamy fale”, która miała na celu wspieranie ofiar trzęsienia ziemi na Oceanie Indyjskim. Za tym wystąpił również na koncercie „Pokonamy fale”, przeznaczając zebrane środki na program Adopcja na odległość. Wiosną tegoż roku zasiadł w gronie jurorów rozrywkowego show TVN „Taniec z gwiazdami”, w którym spędził następne jedenaście edycji. W lipcu premierę miał reklamowy spot sieci telefonii komórkowej Heyah, dla którego nagrał piosenkę o Czerwonym Kapturku. W sylwestrowy wieczór 2005/2006 roku w TVP1 zaprezentował się w koncercie „Sylwestrowa rewia”.

W lutym 2006 roku wystąpił w duecie z Grażyną Wolszczak na gali rozdania nagród „Viva! Najpiękniejsi 2005”. W czerwcu zaśpiewał dedykowany koncert „Świat w obłokach w hołdzie dla Marka Grechuty” podczas 43. KFPP w Opolu. W kwietniu 2007 roku prowadził koncert „Zakochajmy się jeszcze raz” z Magdą Mołek, oraz zaśpiewał w koncercie poświęconym Sewerynowi Krajewskiemu pt. „Niebo z moich stron” w czasie 44. KFPP w Opolu, gdzie był także jurorem w konkursie „Premier”. Latem 2007 roku wyruszył w trasę „Lata z radiem”.

W lutym 2008 roku wystąpił gościnnie na koncercie grupy Mitchell & Mitch w Muzycznym Studiu Polskiego Radia, wykonując z zespołem znane utwory. Tenże rok przyniósł wiele wykonów artysty, m.in. w gali „Viva! Najpiękniejsi 2007”, a także przy tworzeniu oratorium „Amabilis. Królewskie sny Niepołomic” z okazji 650-lecia Niepołomic. Latem 2009 ponownie uczestniczył w trasie „Lata z radiem”, a także współprowadził koncert poświęcony Czesławowi Niemenowi na sopockim festiwalu. W listopadzie tego samego roku zadebiutował w roli głównej w spektaklu Stanisława Ignacego Witkiewicza „Sonata Belzebuba”, wystawianym w Krakowskim Teatrze Scena STU pod reżyserią Krzysztofa Jasińskiego.

Lata 2010–2017

W marcu 2010 roku premierę miała sztuka napisana przez Zbigniewa Książka i Jana Nowickiego pt. „Powrót Wielkiego Szu”, przy której współtworzył muzykę. Tego samego roku użyczył także swojego głosu w polskiej wersji animacji „Disco robaczki” oraz został ambasadorem kampanii społecznej „Kocham swoje serce. Dla zdrowia!”, zarządzanej przez Ministerstwo Zdrowia. Latem 2011 roku wystąpił z okazji 40-lecia „Lata z radiem” podczas 48. KFPP w Opolu. Po sześciu latach i zakończeniu dwunastu edycji „Tańca z gwiazdami”, przerwał współpracę z programem.

Zainaugurował nową audycję „Zacznij od Bacha…” na antenie Radia Dla Ciebie. We wrześniu 2011 roku ukazała się książka „Zbigniew Wodecki. Pszczoła, Bach i skrzypce”, będąca wywiadem-rzeką z Wodeckim, przeprowadzonym przez Wacława Krupińskiego.W 2011 roku brał udział w koncercie „Cała Polska śpiewa kolędy z Radiem Plus i Telewizyjną Jedynką” na Długim Targu w Gdańsku oraz zagrał w specjalnym wydaniu teleturnieju TVP1 „Jaka to melodia?”.

W 2012 roku powrócił do współpracy z Krzysztofem Jasińskim, tworząc muzykę do spektakli na podstawie „Wyzwolenia” (premiera w 2012), „Wesela” (2013) i „Akropolis” (2014). Również w 2012 roku zainaugurował rubrykę w czasopiśmie „Nowa Siatkówka”. W 2013 roku wystąpił na katowickim Off Festivalu razem z zespołem Mitch & Mitch oraz zagrał szereg urywków z albumu w nowocześniejszej aranżacji. Ponadto brał udział w różnych koncertach, benefisach i wydarzeniach muzycznych.

Na przestrzeni lat 2014-2015 nagrał utwory, tworzył protest songs, a także brał udział w stworzonym przez siebie projekcie „Muzyczna biografia – 90 lat Polskiego Radia” na KFPP w Opolu. W 2014 roku Zbigniew powrócił do wspólnej pracy z zespołem Mitch & Mitch, dwa koncerty odbyły się w Studiu Koncertowym Polskiego Radia, na co nakręcono album, który zyskał uznanie oraz nagrody Fryderyk 2015. W 2015 roku wydał album pt. Albo Inaczej, na którym zawarł jazzowe interpretacje różnych znanych piosenek.

Na przełomie lutego i marca 2016 roku Zbigniew odbył trasę koncertową z Mitch & Mitch. W maju 2016 roku zagrał w jubileuszowym koncercie z okazji 40-lecia kariery artystycznej podczas Polsat SuperHit Festiwalu 2016 w Sopocie. Podczas tego wydarzenia zagrał swoje największe hity oraz odebrał wiele prestiżowych nagród, takich jak Bursztynowy Słowik oraz Platynowa Telekamera. Lipcu 2016 roku zaśpiewał hymn „Amazing Grace” podczas koncertu „Wiara, Nadzieja, Miłość” na warszawskim placu Józefa Piłsudskiego. W 2016 roku pojawił się gościnnie w Polsacie na występie w serialu „Świat według Kiepskich”. W listopadzie 2016 roku premierę wydania nowego albumu Rafała Brzozowskiego „Moje serce to jest muzyk” uświetnił występ Zbigniewa na koncertach noworocznych i z cyklu „Wielkiego Kolędowania z Polsatem” oraz „Sylwestrowej Mocy Przebojów”.

Śmierć i pogrzeb

5 maja 2017 roku Zbigniew Wodecki przeszedł zabieg wszczepienia pomostowania aortalno-wieńcowego w warszawskim szpitalu. Niestety, trzy dni później doznał udaru mózgu, a jego stan zdrowia pogarszał się, wskutek czego przeszedł w śpiączkę. Podczas hospitalizacji zdiagnozowano zapalenie płuc, co jeszcze bardziej obciążyło jego stan zdrowia. Po przewiezieniu do Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, artysta zmarł 22 maja 2017 roku.

30 maja 2017 roku, w dniu pogrzebu, z wieży mariackiej rozległy się dźwięki utworu Louisa Armstronga „What a Wonderful World” dla uhonorowania jego pamięci. Mszy świętej, która odbyła się w bazylice Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, przewodniczył ksiądz prof. biskup Tadeusz Pieronek w koncelebrze z innymi duchownymi, w tym ks. infułatem Bronisławem Fidelusem oraz ks. prof. prałatem Robertem Tyrałą, który wygłosił homilię. Po ceremonii pogrzebowej Zbigniew Wodecki spoczął w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXV-32-3 na pasie).

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

Na początku swojej drogi artystycznej, Zbigniew Wodecki występował w zespole big beatowym Czarne Perły, a później dołączył do Anawy, grupy znanej z interpretacji poezji śpiewanej. W latach 70. jego kariera nabrała tempa, gdy zaczął nagrywać solowe utwory, tworząc repertuar, który charakteryzował się zarówno melancholijnymi, jak i poważnymi akcentami. Wśród jego najbardziej znanych piosenek należy wymienić takie tytuły jak: „Zacznij od Bacha”, „Izolda”, „Lubię wracać tam, gdzie byłem” oraz „Opowiadaj mi tak”. W tym okresie zainspirowany muzyką brazylijską, wydał album pt. Zbigniew Wodecki w 1976 roku.

Od lat 80. Wodecki skoncentrował się na wykonywaniu repertuaru estradowego, zachwycając słuchaczy swoim barytonem. Jego twórczość obejmowała różnorodne gatunki muzyczne, co potwierdzają jego największe przeboje: przejmująca ballada „Zacznij od Bacha”, żywiołowy „Chałupy Welcome to” oraz idylliczna piosenka „Pszczółka Maja”. Na koncertach muzyk szczególnie upodobał sobie utwory „Z Tobą chcę oglądać świat” oraz „Lubię wracać tam, gdzie byłem”.

Wodecki wymieniał wielu artystów jako swoje inspiracje muzyczne, a wśród nich znajdowali się tacy twórcy jak Burt Bacharach, Quincy Jones oraz Nat King Cole. W swojej młodości chętnie słuchał również takich gigantów jak Freddie Hubbard, Duke Ellington, Charlie Parker, Wilson Pickett, James Brown oraz Otis Redding.

Wizerunek

Charakterystycznym elementem wizerunku Zbigniewa Wodeckiego była jego bujna fryzura, utożsamiana z jego osobowością. Artysta sam zaliczał ją do „swojego znaku rozpoznawczego”. Od młodzieńczych lat, konkretnie od szesnastego roku życia, nosił również okulary korekcyjne. Na początku swojej kariery, podczas występów artystycznych, preferował przyciemniane szkła, które zakupił w Italii. W sierpniu 2016 roku, w rozmowie z magazynem „Viva!”, opisał swoje dawne podejście do stylu: „Myślałem, że jestem atrakcyjnym młodzieńcem, z pięknymi włosami, w ciemnych okularach, które były wtedy szczytem mody. A po latach okazało się, że to jakaś menda z plerezą. (…) To, jak się lansowałem w koncercie życzeń, było bardzo siermiężne. Nudziłem.”

Ekspert Radek Tabor, w artykule opublikowanym na sciszto.pl, scharakteryzował ewolucję wizerunku Wodeckiego w ciągu mijających dekad. Doskonale uchwycił to, jak w latach 70. Wodecki uchodził za „pana od muzyki”, artystę o nieco pretensjonalnym stylu, lokującym się gdzieś pomiędzy Grechutą a Połomskim. Lata 80. to z kolei okres, w którym przyjmował niezapomniane rolę, witając gości w Chałupach podczas weselnych imprez. Jak się okazało, lata 90. przyniosły mu trudny czas, związany z wyparciem wybitnych osobowości rozrywkowych PRL-u. Mimo to, doczekał się swojego powrotu w erze telewizyjnej komercji jako jedna z najstarszych celebrytów w Polsce.

W 2008 roku Zbigniew Wodecki znalazł się w prestiżowym zestawieniu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według magazynu „Forbes”. Jego wizerunek został oszacowany przez reklamodawców na przeszło 348 tys. zł, co zajęło mu 51. miejsce w tej klasyfikacji. Jego udział w kampaniach reklamowych również okazał się istotny. W 2000 roku wystąpił w reklamie MK Café, a następnie w 2014 roku pojawił się w spocie sieci telefonii komórkowej T-Mobile. W 2016 roku był widoczny w reklamie promującej akcję „Kultura na Widoku”. W lutym 2017 roku z kolei królował w telewizyjnych spotach lodów Koral, jednak po jego śmierci zrezygnowano z dalszej emisji reklam.

Wpływ na popkulturę

Zbigniew Wodecki, znany artysta, miał wiele obliczy, które odzwierciedlili w programie Michał Grobelny, Krzysztof Kwiatkowski, Mateusz Ziółko, Jeremi Sikorski oraz Lesław Żurek w popularnym programie rozrywkowym „Twoja twarz brzmi znajomo”. W roku 2016 został także bohaterem wystawy fotografii autorstwa Zbigniewa Kazimierowicza, która miała miejsce w Strzelińskim Ośrodku Kultury.

Upamiętnienie

W 2012 roku przyznano mu tytuł honorowego obywatela gminy Godów. Z kolei w maju 2017 roku, pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, uznając jego „wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kultury oraz ogromne osiągnięcia artystyczne”. W 2018 roku Wodecki został również pośmiertnie wyróżniony Złotym Fryderykiem w kategorii „muzyka rozrywkowa”.

W sierpniu 2017 roku powstała Fundacja im. Zbigniewa Wodeckiego, która ma na celu ochronę dziedzictwa artysty, wspieranie edukacji oraz rozwój młodych talentów. Fundacja od 2018 roku organizuje Wodecki Twist Festiwal w Krakowie, dedykowany twórczości artysty. Ponadto, 24 kwietnia 2018 roku Wodecki został patronem Szkoły Podstawowej w Piorunce.

W maju 2018 roku, półfinaliści ósmej edycji programu Polsatu „Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami” zaprezentowali swoje umiejętności tańca do przebojów jednego z największych muzyków w Polsce. 12 czerwca 2018 roku zaś na antenie TVN odbył się koncert „Gwiazdy dla Zbyszka. Tribute to Zbigniew Wodecki”, w którym uczestniczyli artyści tacy jak Kayah, Zdzisława Sośnicka, Kuba Badach, Edyta Górniak, Grzegorz Turnau, Halina Frąckowiak, Leszek Możdżer, Sławek Uniatowski, Alicja Majewska i wiele innych. Koncert zdobył ogromne zainteresowanie, gromadząc średnio 2,3 mln widzów.

W 2018 roku w parku w Łaziskach postanowiono uczcić jego pamięć, stawiając drewnianą figurę artysty. Na ścianie budynku przy ul. Do Studzienki w Wrzeszczu zastał umieszczony mural z jego wizerunkiem. W tym samym czasie podobny mural pojawił się w Poznaniu przy ul. Szyperskiej, a kilka lat wcześniej inny mural poświęcony Wodeckiemu zdobił budynek przy peronie kolejowym w Chałupach. Na tym samym miejscu w maju 2021 odsłonięto jeszcze jeden malunek.

W 2020 roku, dla uczczenia 100-lecia Zaślubin Polski z Morzem, stworzono mural składający się z 70 powiązanych obrazów na falochronie we Władysławowie, w tym jeden przedstawiał Zbigniewa Wodeckiego. W maju 2018 roku przy ul. Kaperskiej w Chałupach zainstalowano multimedialną ławkę upamiętniającą artystę, podobną ławkę ustawiono 26 czerwca 2021 roku w Krakowie przy ul. Powiśle 11.

1 listopada 2018 roku na antenie TVP1 odbył się koncert „Pejzaż bez Ciebie – Zbigniew Wodecki”, w którym zaprezentowali swoje umiejętności Olga Bończyk, Katarzyna Cerekwicka, Małgorzata Kożuchowska, Grażyna Łobaszewska, Andrzej Krzywy, Sławek Uniatowski oraz Mateusz Ziółko.

22 marca 2019 odbyła się premiera albumu Alicji Majewskiej pt. „Żyć się chce”, na której znalazł się utwór „Żal niebieski”, poświęcony pamięci Wodeckiego. Muzykę skomponował Włodzimierz Korcz, a tekst napisała Monika Partyka.

30 maja 2019 miała miejsce uroczystość nadania Samorządowemu Przedszkolu nr 41 w Krakowie imienia Zbigniewa Wodeckiego, w ramach której odsłonięto tablicę pamiątkową. Od 12 kwietnia 2020 roku imię Zbigniewa Wodeckiego nosi również Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Węgrowie.

W Krakowie 6 maja 2021 roku odbyła się ceremoniał nadania imienia Zbigniewa Wodeckiego skwerowi znajdującemu się na Plantach, przy altanie w pobliżu ul. św. Marka i Westerplatte.

3 września 2021 roku Zbigniew Wodecki został pośmiertnie uhonorowany gwiazdą, która została odsłonięta w opolskim Rynku, w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki. Uroczystość miała ogromne znaczenie, a uczestniczyła w niej jego córka, Katarzyna Wodecka-Stubbs.

25 września 2021 roku w Filharmonii Śląskiej zorganizowano koncert dedykowany Zbigniewowi Wodeckiemu, w którym soliści oraz chór Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia” pod kierunkiem Anny Szostak wykonali jego najczęściej grane utwory.

Dnia 6 maja 2022 roku Poczta Polska wzbogaciła istniejącą emisję „Gwiazdy polskiej muzyki” o drugi znaczek pocztowy, na którym przedstawiona została postać Wodeckiego ze skrzypcami. Uroczystość z prezentacji znaczka miała miejsce 10 czerwca 2022 roku.

11 czerwca 2022 roku Polsat zaprezentował koncert „Uroczysty Wodecki”, w którym największe przeboje Wodeckiego wykonały takie gwiazdy jak Alicja Majewska, Ralph Kaminski, Krzysztof Zalewski, Joanna Kulig, Maciej Maleńczuk, Ania Rusowicz, Natalia Szroeder i Maciej Musiałowski w nowych aranżacjach orkiestry Tomka Szymusia.

W 2022 roku, podczas 59. KFPP w Opolu, Krystyna Giżowska, Andrzej Rybiński, Danuta Błażejczyk oraz Krzysztof Prusik (zwycięzca trzeciej edycji „The Voice Senior”) oddali hołd Wodeckiemu wykonując jego utwór „Tak bardzo wierzę w nas”. Natasza Urbańska z kolei zaprezentowała „Lubię wracać tam gdzie byłem” oraz „Pszczółkę Maję” podczas koncertu „Tych lat nie odda nikt – 70 lat Telewizji”.

W 2023 roku w Opolu zainstalowano mural upamiętniający artystę, którego autorem jest Marcin Czaja. Malunek przedstawia Zbigniewa Wodeckiego w trzech rolach: wokalisty, skrzypka i trębacza. W październiku tego samego roku przy ulicy Tylnej Mariackiej odsłonięto wizerunek Z. Wodeckiego, autorstwa Marty Piróg i Marka Greli, w obecności rodziny artysty.

Ostatnim uhonorowaniem Wodeckiego będzie premiera dokumentalnego filmu „Lubię wracać tam, gdzie byłem”, który odbędzie się na antenie TVP1 26 grudnia 2023 roku. Film stworzył Maciej Dancewicz, oddając hołd niesamowitej twórczości tego wyjątkowego artysty.

Życie prywatne

W dniu 30 czerwca 1971 roku Zbigniew Wodecki wziął ślub z Krystyną Wodecką, z którą doczekał się trojga dzieci: Joanny (urodzonej w 1971 roku), Katarzyny (urodzonej w 1973 roku) oraz Pawła (urodzonego w 1975 roku). Dodatkowo, z radością patrzył na pięcioro wnucząt, które wzbogaciły jego życie rodzinne.

Artysta definiował siebie jako socjalistę, co odzwierciedlało się w jego stosunku do wielu spraw społecznych. Wodecki znany był z hojności oraz chęci wspierania innych, często uczestnicząc w koncertach charytatywnych.

W 2014 roku jego zaangażowanie w kwestie społeczne ujawniło się w poparciu dla akcji Kampanii Przeciw Homofobii pod hasłem „Ramię w ramię po równość”, co podkreśla jego otwartość i wrażliwość na problemy współczesnego społeczeństwa. Dodatkowo, artysta brał udział w kampaniach związanych z ochroną środowiska, w tym kampanii antysmogowej, której celem było podnoszenie świadomości na temat zanieczyszczenia powietrza.

Warto również wspomnieć, że po tragicznych wydarzeniach związanych z zabójstwem Andrzeja Zauchy, Zbigniew Wodecki stał się głośnym zwolennikiem kary śmierci dla morderców, co pokazuje jego zdecydowane podejście do kwestii bezpieczeństwa społecznego.

Filmografia

Filmografia Zbigniewa Wodeckiego obejmuje szeroki wachlarz ról, które zrealizował w różnych produkcjach. Jego talent teatralny i muzyczny znalazł odzwierciedlenie w licznych projektach filmowych i telewizyjnych. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych osiągnięć wyświetlających zarówno filmy, jak i seriale.

Tytuł	Rok	Rola	Uwagi	Źródło
Ceremonia pogrzebowa	1984	skrzypek	film fabularny	_
Klan	2002	ksiądz	serial telewizyjny, odcinek specjalny
Król przedmieścia		prowadzący program Droga do gwiazd	serial telewizyjny, odc. 10
Miodowe lata		on sam	serial telewizyjny, odc. 108
W11 – Wydział Śledczy	2005		serial telewizyjny, odc. 136
U fryzjera	2006		serial telewizyjny, odc. 13
Jan z drzewa	2008		film fabularny
39 i pół	2009		serial telewizyjny, odc. 30
Disco robaczki	2010	Edward Czerw	rola dubbingowana, film animowany	_
Świat według Kiepskich	2016	on sam	serial telewizyjny, odc. 493	_

Nagrody i wyróżnienia

Zbigniew Wodecki, wybitny artysta polskiej sceny muzycznej, zdobył liczne prestiżowe nagrody i wyróżnienia w swojej karierze. Jego osiągnięcia odzwierciedlają nie tylko talent, ale również ogromne uznanie, jakie zyskał wśród publiczności i krytyków. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego osiągnięć.

Rok	Kategoria	Tytuł	Nagroda	Nota	Źródło
1972	Debiut	Zbigniew Wodecki z zespołem Ikersi	X Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu	Laur	–
1978	Nagroda dziennikarzy	Zbigniew Wodecki	18. Międzynarodowy Festiwal Piosenki Sopot	Laur	–
1979	Nagroda w konkursie Premiery	„Wspomnienie tych dni”	XVII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu	Laur	–
1991	Nagroda prezydenta Opola	Zbigniew Wodecki	XXVIII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu	Laur	–
	Nagroda specjalna Polskich Nagrań			Laur
	Nagroda w konkursie Premiery	„Sobą być”		Laur
1994	n.d.	Zbigniew Wodecki	Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz”	Laur	–
2007	n.d.			Laur	–
2015	Muzyka rozrywkowa – wydarzenie	Zbigniew Wodecki, Mitch & Mitch	Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz”	Laur	–
2016	Album roku pop	1976: A Space Odyssey	Fryderyki 2016	Laur	–
	Utwór roku	„Rzuć to wszystko co złe”		Laur
2018	Złoty Fryderyk – Muzyka rozrywkowa	Zbigniew Wodecki	Fryderyki 2018	Laur	–

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Zbigniewa Wodeckiego, odznaczenia, które otrzymał, stanowią ważny element jego kariery artystycznej. Poniżej znajduje się tabela przedstawiająca niektóre z najważniejszych nagród i wyróżnień, które były przyznane mu na przestrzeni lat.

Rok	Odznaczenie	Tytuł	Źródło
1979	Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”	n.d.	_
2011	Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”	n.d.	_
	Odznaka „Honoris Gratia”	W uznaniu zasług dla Krakowa i jego mieszkańców	_
2017	„Labor Omnia Vincit”	Za wkład w rozwój polskiej muzyki rozrywkowej	_
	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)	Za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej	_

Filatelistyka

6 maja 2022 roku, Poczta Polska zaprezentowała znaczek pocztowy, który z honorami upamiętnia Zbigniewa Wodeckiego. Nominał tego znaczka wynosi 4,50 zł. Łącznie wydano 168 000 egzemplarzy, które zostały drukowane techniką offsetową na specjalnym papierze fluorescencyjnym.

Projekt tego wyjątkowego znaczka stworzyła utalentowana Agnieszka Sancewicz, co z pewnością dodaje mu artystycznej wartości, a także wspaniale podkreśla miejsce Zbigniewa Wodeckiego w polskiej kulturze.

---

Oceń: Zbigniew Wodecki

---