Wiktor Brummer

---

Życiorys

Wiktor Brummer przyszedł na świat 1 marca 1894 roku w Krakowie, w rodzinie Jakuba, który prowadził zakład krawiecki, oraz Bronisławy. W latach 1913–1914 oraz 1917–1918 studiował historię sztuki i literaturę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego wojskowa droga rozpoczęła się 31 sierpnia 1914, kiedy to dołączył do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do oddziału pionierów I Brygady. W wyniku ran odniesionych podczas służby, rehabilitował się najpierw w Szpitalu Rezerwowym w Theresienstadt, a następnie w Szpitalu Rezerwowym nr 2 w Wiedniu. Po raz drugi ranny był 3 sierpnia 1916 roku pod Sitowiczami, będąc żołnierzem I batalionu 2 Pułku Piechoty.

W 1917 roku figurował jako starszy szeregowiec w spisie oficerów, podoficerów oraz żołnierzy kierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia. Po kryzysie przysięgowym postanowił wstąpić do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W trakcie bitwy pod Rarańczą, która miała miejsce w nocy 15/16 lutego 1918 roku, odpowiedzialny był za przewiezienie archiwum 2 pułku piechoty do Krakowa. Od lutego 1918 roku służył w Polskiej Sile Zbrojnej, osiągając stopień sierżanta.

W dniu 18 marca 1919 roku, na mocy decyzji, został mianowany podporucznikiem piechoty, co miało miejsce z dniem 1 marca tegoż roku. Wówczas pełnił służbę w 4 Pułku Piechoty Legionów. 21 sierpnia 1919 roku został przeniesiony z Baonu Zapasowego 4 pp Leg. do Departamentu Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych. W dniu 1 czerwca 1921 roku związany był z Oddziałem III Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego macierzystym oddziałem pozostał 4 pp Leg. W dniu 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, uzyskując starszeństwo z 1 czerwca 1919 roku oraz 1502. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

Później Brummer został przeniesiony do korpusu oficerów administracyjnych, w sekcji naukowo-oświatowej. Od 1 września 1922 roku objął stanowisko szefa Wydziału Wydawniczego w Wojskowym Instytucie Naukowo–Wydawniczym w Warszawie. Z dniem 31 maja 1926 roku został przeniesiony w stan nieczynny na rok, a jego urlop przedłużono w następnych latach o kolejne 12 miesięcy. Z dniem 1 marca 1928 roku został powołany, z równoczesnym przydziałem do Archiwum Wojskowego na stanowisko kierownika referatu.

W marcu 1934 roku Brummer przeszedł do korpusu oficerów piechoty, zachowując jednocześnie zajmowane dotychczas stanowisko w Archiwum Wojskowym. W 1935 roku powierzono mu obowiązki kierownika działu archiwum, a 31 lipca 1937 roku został przeniesiony do korpusu oficerów administracyjnych, do grupy administracyjnej. W 1939 roku pełnił funkcję kierownika działu oraz zastępcy majora Bolesława Waligóry, odpowiedzialnego za Archiwum Wojskowe, jednocześnie angażując się w działalność dydaktyczną jako profesor w Wyższej Szkole Dziennikarskiej oraz w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Był współzałożycielem i dyrektorem Teatru Praskiego w latach 1927–1928.

W okresie służby w Szkocji znalazł się w I Korpusie Polskim, sprawując funkcję zastępcy kierownika referatu propagandy i oświaty. Współczesne losy Wiktora Brummera dobiegły końca 21 listopada 1941 roku w Perth, gdzie został pochowany na cmentarzu Wellshill. Po jego śmierci, pośmiertnie określono go majorem w korpusie oficerów administracji.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu za swoje znaczące osiągnięcia oraz wkład w działalność na rzecz Ojczyzny, Wiktor Brummer został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami. Oto lista jego odznaczeń:

• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi – 10 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 10 listopada 1925 „za zasługi, położone na polu rozwoju piśmiennictwa wojskowego”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Order Palm Akademickich.

---

Oceń: Wiktor Brummer

---