Tadeusz Chmielarski

Polityka i administracja

Tadeusz Walery Chmielarski, który przyszedł na świat w 1876 roku w malowniczym Krakowie, był osobą o niezwykłym dorobku zawodowym. Był prawnikiem oraz podpułkownikiem intendentury, co podkreśla jego zaangażowanie w służbę publiczną oraz zdolności zarządzające.

W swojej karierze Chmielarski miał również zaszczyt pełnić funkcję wiceprezydenta Bydgoszczy, przyczyniając się do rozwoju tego miasta. Warto wyróżnić, że trzykrotnie sprawował obowiązki prezydenta Bydgoszczy, co świadczy o zaufaniu oraz szacunku, jakim cieszył się wśród społeczności lokalnej.

Życiorys

Tadeusz Chmielarski przyszedł na świat 10 lutego 1876 roku w Krakowie, będąc synem Walerego, który pracował jako maszynista kolejowy, oraz Antoniny z Mycińskich. Po zakończeniu edukacji w gimnazjum, przystąpił do obowiązkowej służby wojskowej w armii austro-węgierskiej. Służył w 13. pułku piechoty w Krakowie, a od 1 grudnia 1894 do 30 września 1895 roku funkcjonował jako kapral piechoty w warsztatach zaopatrzenia wojskowego w Wiedniu. W kolejnych latach brał udział w czterech ćwiczeniach wojskowych w charakterze akcesisty zaopatrzeń wojskowych, pracując przy piekarniach, magazynach oraz transportach.

W roku 1900 uzyskał wykształcenie prawnicze na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie, a później, w latach 1902–1904, studiował geodezję na Politechnice Lwowskiej. W okresie 1901–1909 był zatrudniony w Dyrekcji Policji, a następnie jako urzędnik w administracji politycznej we Lwowie. Podczas I wojny światowej piastował funkcję wojennego komisarza IV armii austriackiej, a także był kierownikiem mobilnego magazynu prowiantowego na froncie w Karpatach oraz komisarzem cywilnym Komendy Okręgowej w Opocznie, Hrubieszowie i Lubartowie. W listopadzie 1918 roku przystąpił do Wojska Polskiego jako porucznik, zostając przydzielonym do „ofensywnej służby wywiadowczej”. W lutym 1919 roku przeniesiono go do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika Sekcji Administracyjno-Prawnej.

Św. 1 grudnia 1919 roku otrzymał awans na kapitana i został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Generalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. 20 września 1920 roku został zweryfikowany jako podpułkownik intendentury, zdobywając reputację „wybitnie zdolnego oficera administracyjnego”.

Wiceprezydent Bydgoszczy

Wczesną jesienią 1920 roku, władze miejskie Bydgoszczy zaproponowały mu posadę wiceprezydenta miasta, którą Chmielarski przyjął. 10 października tego samego roku osiedlił się w Bydgoszczy przy ul. Paderewskiego 10/4, a 25 października 1920 roku objął swoje stanowisko, funkcjonując aż do 31 maja 1933 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. W ciągu swojego urzędowania trzykrotnie pełnił obowiązki prezydenta Bydgoszczy: w 1921 roku (od 5 lipca do 4 września), w 1922 roku (od 6 stycznia do 3 maja), oraz w latach 1930–1932, gdy zawieszono w czynnościach prezydenta Bernarda Śliwińskiego. Choć pochodził z Galicji, szybko zyskał akceptację miejscowej ludności, a w trakcie swojego urzędowania zarządzał finansami miejskimi.

Działalność gospodarcza i społeczna

Tadeusz Chmielarski był jednym z założycieli Spółki Akcyjnej „Karbid Wielkopolski” w 1922 roku i przez wiele lat zasiadał w jej Radzie Nadzorczej. Ponadto, reprezentował miasto Bydgoszcz w Radzie Nadzorczej przedsiębiorstwa żeglugi śródlądowej Lloyd Bydgoski. Latem 1921 roku objął stanowisko prezesa Bractwa Strzeleckiego, które w tamtym okresie było niemal całkowicie spolonizowane, oraz aktywnie działał w tym stowarzyszeniu przez wiele lat. W latach 1922–1939 był również członkiem bydgoskiego Koła Związku Oficerów Rezerwy, a w roku 1923 przyjęto go jako członka Towarzystwa Przyjaciół Szkoły Podchorążych Piechoty dla Podoficerów w Bydgoszczy.

Po zakończeniu kariery na urządzie publicznym, Chmielarski nie angażował się w życie polityczne miasta. 2 września 1939 roku opuścił Bydgoszcz i udał się do Warszawy, a jego dalsze losy w okresie niemieckiej okupacji pozostały nieznane. Po wojnie, 11 września 1945 roku, powrócił do Bydgoszczy, zamieszkując w swoim dawnym lokum przy ul. Paderewskiego. Zmarł 21 września 1945 roku, a jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Nowofarnym.

Rodzina

Tadeusz Chmielarski był dwukrotnie żonaty; jego pierwszą żoną była Eleonora Korzenna, natomiast drugą – Marta Ernestyna Paszke, z którą wziął ślub w 1933 roku we Lwowie.

Oceń: Tadeusz Chmielarski

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:21