Janusz Szwedo

Polityka i administracja

Janusz Szwedo to postać o bogatej biografii i wieloletnim doświadczeniu w dziedzinie arabistyki. Urodził się 16 września 1949 roku w Krakowie. Jako polski arabista, zyskał uznanie w środowisku akademickim i dyplomatycznym, pełniąc szeregi ważnych funkcji.

W latach 2007–2013 pełnił obowiązki ambasadora w Kuwejcie, gdzie reprezentował Polskę oraz prowadził działania wspierające rozwój relacji między obydwoma krajami. Jego praca w tej roli przyczyniła się do zacieśnienia więzi oraz wymiany międzykulturowej.

Życiorys

W roku 1976 Janusz Szwedo uzyskał pod opieką Marii Kowalskiej tytuł magistra filologii orientalnej w zakresie arabistyki na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po zakończeniu stypendium językowego, które otrzymał od rządu syryjskiego, wrócił do kraju i rozpoczął pracę na stanowisku tłumacza języka arabskiego w Przedsiębiorstwie Geologicznym w Krakowie. W kolejnych latach zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując między innymi w Bagdadzie w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt-Kraków”, jak również w Libii, gdzie był tłumaczem języka arabskiego przy ekipie Przedsiębiorstwa Kompletacji i Dostaw Elektroniki Profesjonalnej „Radwar”. Dodatkowo, pracował w Instytucie Filologii Orientalnej UJ.

Od 1991 roku Janusz Szwedo związał swoją karierę z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Współpracował z Ambasadą RP w Trypolisie w latach 1991-1996, a następnie w Rabacie od 1998 do 2002 roku. W 2007 roku został mianowany ambasadorem RP w Kuwejcie, pełniąc jednocześnie obowiązki w Bahrajnie. Jego misja dyplomatyczna zakończyła się 31 stycznia 2013 roku. W tym samym roku otrzymał węgierski Krzyż Komandorski Orderu Zasługi.

Janusz Szwedo jest żonaty z Małgorzatą Szwedo, z domu Franaszek, która także jest arabistką. Para ma dwie córki, z których jedna również jest arabistką, a także syna Piotra Szwedo, prawnika i pracownika naukowego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Posiada umiejętności językowe w zakresie języków: arabskiego, angielskiego, francuskiego oraz węgierskiego.

Przypisy

  1. a b c ZbigniewZ. Landowski ZbigniewZ., Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja, Episteme, 21.12.2021 r., s. 775–776, ISBN 978-83-67049-17-7 [dostęp 30.08.2024 r.]
  2. a b Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 90/, orka.sejm.gov.pl, 23.08.2007 r. [dostęp 25.01.2019 r.] [zarchiwizowane 11.04.2023 r.]
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 05.09.2007 r. w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 61, poz. 701).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13.09.2007 r. w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 74, poz. 787).
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24.01.2012 r. nr 110-1-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 258).
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26.03.2012 r. nr 110-14-12 o zmianie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 259).
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 03.08.2012 r. nr 110-55-2012 o zmianie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 698).
  8. Prezydent RepublikiP.R. Węgierskiej Prezydent RepublikiP.R., Decyzja w sprawie Medalu, 260/2012, „Magyar Közlöny”, 134. szám, 11.10.2012 r., s. 22677 [dostęp 21.12.2017 r.] (węg.).
  9. AndrzejA. Nowak AndrzejA., Ważne węgierskie odznaczenie dla Henryka Trepki, regionalisty z Nowej Słupi, „echodnia.eu” [dostęp 19.12.2017 r.] (pol.).

Oceń: Janusz Szwedo

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:13