Tadeusz Seib

---

Życiorys

Tadeusz Seib to postać, której życiorys jest pełen zawirowań i znaczących wydarzeń. Już w młodym wieku spotkały go trudności, kiedy w wieku 12 lat został osierocony. Rozpoczął pracę dorywczą w Krakowie, gdzie m.in. zajmował się dostarczaniem przesyłek w sklepie Wentzla oraz pracował jako pomocnik w znanej cukierni „Zielony Balonik”. Dzięki ciężkiej pracy i zdolnościom otrzymał stypendium na naukę w seminarium nauczycielskim w Krośnie, gdzie dodatkowo zarabiał na korepetycjach.

Od 1909 roku rozpoczął karierę nauczycielską w szkołach elementarnych, mimo że formalny egzamin na nauczyciela szkół ludowych zdał dopiero w 1911 roku. W późniejszym okresie ukończył również Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. W 1914 roku, w trakcie I wojny światowej, został zmobilizowany i walczył w 18. pułku austriackiej obrony krajowej aż do marca 1915 roku. Z powodu inwalidztwa został jednak zwolniony z wojska i w 1916 roku zdał egzamin na nauczyciela szkół wydziałowych.

Do 1918 roku nauczał w Krośnie, gdzie pełnił również rolę przewodniczącego „Ogniska nauczycielskiego” oraz był członkiem rady przybocznej miejscowego starosty. W zaangażowaniu społecznym organizował różnorodne inicjatywy, w tym kółka rolnicze oraz kooperatywy spożywcze. Ponadto, w 1918 roku organizował wiece protestacyjne przeciw podpisaniu traktatu pokojowego z Ukrainą.

Rok 1919 przyniósł mu wyzwanie polityczne, gdy został wybrany na posła na Sejm Ustawodawczy z listy PSL „Lewicy”. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku aktywnie uczestniczył w Komitecie Obrony Państwa, gdzie koordynował werbunek ochotników. Po wojnie, w 1922 roku, związał swoje losy z „Sztandarem Chłopskim”, współredagowanym razem z Józefem Putkiem.

Wkrótce, po odejściu ze struktur PSL Lewicy, przyłączył się do PSL „Wyzwolenie” i z ramienia tej partii uzyskał mandat posła do Sejmu I kadencji (1922–1927). W kolejnych latach aktywnie udzielał się w Zarządzie Głównym partii. Od maja 1926 roku do lipca 1927 roku pełnił funkcję sekretarza ZG PSL „Wyzwolenie”.

Seib kontynuował swoją karierę naziemną w edukacji, pełniąc rolę kierownika publicznej szkoły powszechnej w Krościenku Wyżnym od 1918 do 1927 roku, a następnie przekształcając swoje umiejętności w inspektora szkolnego. Od 1931 roku był inspektorem powiatu łódzkiego, a w 1932 roku zajął inspektorat w Toruniu. W trakcie swojej kariery redagował również różne publikacje edukacyjne, w tym „Przysposobienie Obywatelskie”.

W 1935 roku został wybrany na zastępcę senatora IV kadencji z województwa pomorskiego, a 12 grudnia tego samego roku, po rezygnacji poprzednika, został zaprzysiężony na senatora, gdzie angażował się w prace komisji oświatowej.

Po wybuchu II wojny światowej Tadeusz Seib został ewakuowany do Lwowa. Niestety, jego losy potoczyły się tragicznie, ponieważ 3 grudnia 1939 roku został aresztowany przez NKWD podczas próby przekroczenia granicy radziecko-węgierskiej. Doświadczył brutalnych warunków w więzieniach, a następnie został skazany na 8 lat pozbawienia wolności. Na mocy układu Sikorski-Majski został zwolniony w 1941 roku, ale zaginął w niejasnych okolicznościach na terytorium ZSRR. Dalsze losy Tadeusza Seiba pozostają nieznane.

Życie prywatne

Tadeusz Seib był synem Juliana, który pełnił rolę rzemieślnika oraz angażował się w działalność socjalistyczną, a jego matka, Katarzyna, była z rodu Ibramów. Niestety, w wieku zaledwie 12 lat, doświadczył wielkiej straty, jaką było osierocenie. W późniejszym okresie życia ożenił się z Jadwigą Żółkiewicz, z którą doczekał się pięciorga dzieci.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Seib, znany ze swoich licznych osiągnięć, został uhonorowany różnymi odznaczeniami. Wśród nich znajduje się Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 10 listopada 1933 roku.

Dodatkowo, w 1934 roku, zdobył Honorową Odznakę Komendancką Politechniki Warszawskiej.

---

Oceń: Tadeusz Seib

---