Brama Tyniecka

Na lewym brzegu rzeki możemy zauważyć, jak koryto Wisły obramowane jest przez wspaniałe Skałki Piekarskie. Z kolei prawy brzeg zdobi Grodzisko oraz Wzgórze Klasztorne, na którym wznosi się piękne Opactwo Benedyktynów w Tyńcu. W normalnych warunkach woda Wisły na prawej stronie przepływa w niewielkiej odległości od podnóży skał, a podczas wezbrań rzeka zbliża się do samych skał. Natomiast na lewym brzegu dystans między korytem Wisły a Skałami Piekarskimi jest znacznie większy, a w pobliżu podnóży skał znajdują się rozlewiska wód.

W najwęższym punkcie przełomu, odległość pomiędzy Skałami Piekarskimi a podnóżem Góry Klasztornej wynosi około 380 metrów. Brama Tyniecka jawi się jako największe przewężenie w dolinie Wisły na całej jej długości, która rozciąga się od Karpat w rejonie Skoczowa aż po ujście do Morza Bałtyckiego.

Interesującym aspektem Bramy Tynieckiej jest fakt, że jest to tzw. przełom pozorny. Wisła nie zdobiegła się tutaj na przecięcie wapiennych skał, które tworzą Wzgórza Tynieckie i Skałki Piekarskie. Badania i wiercenia przeprowadzone w rejonie tego przełomu ujawniły, że pod warstwą rzeczną znajdują się miocene iły, które wypełniają zapadlisko tektoniczne pomiędzy tymi dwoma formacjami górskimi. Na skutek erozji, która miała miejsce około 15 milionów lat temu, Wisła skutecznie wypłukała tylko słabo odporne osady ilaste.