Wzgórze Klasztorne

Urok Wzgórza Klasztornego polega również na jego geologicznej strukturze. Zbudowane z wapieni, wznosi się na wysokość 233 m n.p.m. i od Wisły opada stromą ścianą o wysokości 20–30 m. Skały te pochodzą z górnej jury i charakteryzują się nieuławiconym węglowym wapieniem, w którym nie występuje krzemionka. Szczeliny w skałach, powstałe w wyniku procesów krasowych, przyczyniły się do powstania Filarek, które rzucają ciekawe cienie w świetle słońca. Procesy krasowe oraz erozja nadały tym skałom unikalny, wyoblony kształt, z licznymi niszami oraz wgłębieniami, w których gromadzą się ślady życia, jak skorupki ślimaków i resztki drobnych bezkręgowców.

Wzgórze Klasztorne, w towarzystwie wzgórza Grodzisko położonego również po prawej stronie Wisły oraz Skałek Piekarskich na lewym brzegu, tworzy naturalny przełom Wisły znany jako Bramę Tyniecką. Jest ona wyjątkowa, gdyż w tym miejscu dolina Wisły ma zaledwie 400 m szerokości, co czyni ją jednym z najwęższych odcinków rzeki. Na północno-wschodnim stoku Wzgórza Klasztornego zlokalizowane jest niższe wzgórze, zwane Winnicą.

Pomiędzy Wzgórzem Klasztornym a Winnicą przebiega ulica Benedyktyńska, która tworzy malowniczą trasę turystyczną. Od strony południowej, przy Wzgórzu, ciągnie się wał przeciwpowodziowy, który prowadzi w stronę Grodziska. Oprócz wspaniałego krajobrazu, na Wzgórzu Klasztornym znajdują się też dwa interesujące schrony jaskiniowe: Szczelina pod Klasztorem oraz Szczelina nad Wisłą, które stanowią atrakcję dla miłośników przyrody i geologii.