Ulica Stefana Batorego w Krakowie

Ulice i place

Ulica Stefana Batorego, położona w Krakowie, jest interesującym przykładem urbanistyki w dzielnicy I Stare Miasto. Stanowi ona ważny szlak, łączący ulicę Łobzowską z ulicą Karmelicką.

Ulica ta jest stosunkowo młoda, chociaż zaznaczona była już na Planie Kołłątajowskim. Początkowo funkcjonowała jako droga prowadząca przez pola do znajdującego się tutaj krochmalnika. Jej formalne wytyczenie miało miejsce w latach 1872–1873, a budowę rozpoczęto i zakończono w latach 90. XIX wieku, przy czym zabudowa objęła jedynie jedną stronę ulicy.

W późniejszych latach nastąpiła rozbudowa drugiej strony, co miało miejsce dopiero po kilkudziesięciu latach. Ulica Stefana Batorego charakteryzuje się otoczeniem drzew, co nadaje jej kameralny charakter. Niestety, w odniesieniu do funkcji handlowej, ulica ta jest praktycznie pozbawiona jakichkolwiek sklepów czy lokali, co wpływa na jej unikalny nastrój i klimat.

Zabudowa

Główną część architektury ul. Batorego w Krakowie stanowią różnorodne kamienice i wille, które mają swoje unikalne historie oraz charakteryzują się wysublimowanym stylem architektonicznym.

  • ul. Batorego 2 (ul. Łobzowska 18) – budowla ta to kamienica zaprojektowana przez Kazimierza Zielińskiego w 1910 roku,
  • ul. Batorego 4 – kolejna kamienica autorstwa Kazimierza Zielińskiego, której budowa miała miejsce w latach 1910–1911,
  • ul. Batorego 4a – to budynek stworzony przez Józefa Chmielewskiego w latach 1935–1936,
  • ul. Batorego 5 – wzniesiona pod nadzorem Kazimierza Zielińskiego w latach 1905–1906,
  • ul. Batorego 6 – nie tylko kamienica, ale również miejsce, w którym mieszkał i tworzył pisarz Ignacy Maciejowski, znany również jako Sewer. Jego mieszkanie stało się miejscem spotkań artystów, takich jak Adam Asnyk, Stanisław Wyspiański, Władysław Reymont, Tadeusz Miciński, Włodzimierz Tetmajer, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jacek Malczewski, Leon Wyczółkowski oraz Artur Górski. Dom ten, prowadzony przez panią Martę Maciejowską, zyskał sławę dzięki opisom zawartym w dziele „Znaszli ten kraj?” autorstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego,
  • ul. Batorego 6a – projekt kamienicy z lat 1933–1936 również autorstwa Józefa Chmielewskiego,
  • ul. Batorego 7 – kamienica, która powstała dzięki Kazimierzowi Zielińskiemu w latach 1906–1907,
  • ul. Batorego 8 – obiekt realizacji Józefa Kwiatowskiego z roku 1876,
  • ul. Batorego 9 (ul. Jana Sobieskiego 2) – kamienica zaprojektowana przez Alfreda Düntucha w 1938 roku,
  • ul. Batorego 12 – willa „Pod Stańczykiem”, zaprojektowana i zbudowana w latach 1882–1883 przez Tadeusza Stryjeńskiego jako jego własny dom, znana z pięknych witraży Stanisława Wyspiańskiego. W ogrodzie znajduje się pawilon-pracownia, którego budowę zrealizowano w 1884 roku. Połączono go z głównym budynkiem w 1892 roku organizując krytą galerię. W latach 1980–1987 przeprowadzono gruntowny remont przy współpracy z miastem Sanok oraz sanockimi Zakładami Przemysłu Gumowego „Stomil”, co zaowocowało uchwałą Senatu UJ o nazwie tego obiektu: Collegium Sanockie. Obecnie funkcjonuje tutaj Instytut Pedagogiki UJ,
  • ul. Batorego 14 – willa opracowana przez Tadeusza Stryjeńskiego w 1884 roku, zamieszkiwana przez Marię Waśkowską, cioteczną siostrę Stanisława Wyspiańskiego, której poeta składał częste wizyty,
  • ul. Batorego 19 – nowoczesna kamienica, której autorem jest Zbigniew Odrzywolski; projekt z 1930 roku,
  • ul. Batorego 20 – kamienica, będąca dziełem Tadeusza Stryjeńskiego z 1888 roku, w której mieszkała rodzina Popielów,
  • ul. Batorego 24 – kamienica stworzona przez Tadeusza Stryjeńskiego w 1886 roku, będąca domem rodziny Konopków.

Tuż na rogu z ulicą Karmelicką (ul. Karmelicka 35) wznosi się Kamienica Pod Pająkiem, stworzona według projektu Teodora Talowskiego w 1889 roku.

Oceń: Ulica Stefana Batorego w Krakowie

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:25