Aleksander Bogusiński

---

Życiorys

Aleksander Bogusiński, urodzony 25 lutego 1877 w Krakowie jako syn Filipa, był znanym aktorem. W latach 1895-1897 działał w Teatrze Miejskim w Krakowie, a później zaczął występować w teatrach objazdowych. Jego kariera nabrała tempa, gdy od 1906 do 1912 roku był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu. Następnie, w latach 1912-1913, ponownie występował w Teatrze Miejskim w Krakowie, a w 1914-1915 w Teatrze Małym w Warszawie.

W okresie II Rzeczypospolitej Bogusiński kontynuował swoją karierę w warszawskich teatrach. Od 1918 do 1923 roku był częścią Teatru Polskiego, a w latach 1923-1924 działał w Teatrze Komedia. Jego obecność w Teatrze Polskim trwała do 1935 roku, a następnie współpracował z Teatrami TKKT od 1934 do 1936 oraz ponownie z Teatrem Polskim w latach 1936-1939. Po II wojnie światowej, od 1946 roku, wrócił do występów w Teatrze Polskim w Warszawie.

Życie osobiste Bogusińskiego również było ciekawe. Od 1899 roku był żonaty z Eugenią Bogusińską, a od 1920 roku z Stanisławą Grozmani. Aktor zmarł 30 grudnia 1953 roku w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku to grobowiec rodzinny na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 258-1-23).

Filmografia

Filmografia Aleksandra Bogusińskiego obejmuje szereg ról, które łączyły różne kategorie postaci, od poważnych do komediowych, ukazując jego wszechstronność. Wśród filmów, w których wystąpił, możemy wyróżnić:

• 1939/1940 – Sportowiec mimo woli, w roli dyrektora hotelu Bristol w Zakopanem,
• 1939/1940 – Złota Maska, gdzie wcielił się w postać Jana, lokaja Runickich,
• 1939 – Geniusz sceny, gdzie zagrał rolę łotra w „Wiele hałasu o nic”,
• 1939 – Przez łzy do szczęścia, jako doktor Rudzki,
• 1939 – Trzy serca, grając księdza kanonika,
• 1938 – Druga młodość, w charakterze górala,
• 1938 – Granica, jako hrabia Tczewski,
• 1938 – Kościuszko pod Racławicami, w roli uczestnika spotkania u generała Wodzickiego,
• 1938 – Moi rodzice rozwodzą się, gdzie zagrał doktora Karteckiego, opiekującego się Stasią w hotelu Lido w Juracie,
• 1938 – Profesor Wilczur, jako ksiądz,
• 1938 – Robert i Bertrand, gdzie był gościem na przyjęciu,
• 1938 – Serce matki, w charakterze górala z depeszą do Borzęckiego,
• 1937 – Ordynat Michorowski, w roli gościa na balu sylwestrowym u hrabiostwa Trestków, a także sekundanta hrabiego Brochwicza w pojedynku,
• 1937 – Trójka hultajska, grając hrabiego de La Mula,
• 1936 – Pan Twardowski, jako poseł kniazia moskiewskiego oczekujący na posłuchanie u Twardowskiego,
• 1936 – Róża, w roli mężczyzny w tłumie komentującego aresztowanie rewolucjonistów,
• 1936 – Tajemnica panny Brinx, gdzie wystąpił jako portier w hotelu w Warszawie,
• 1936 – Trędowata, w której zagrał księcia Podhoreckiego,
• 1936 – Wierna rzeka,
• 1935 – Dwie Joasie, jako członek jury na balu mody,
• 1935 – Panienka z poste restante, w roli klienta przy okienku „poste restante” na poczcie,
• 1933 – Dzieje grzechu,
• 1933 – Szpieg w masce,
• 1933 – Zabawka, jako gość na przyjęciu imieninowym Łatoszyńskiego,
• 1932 – Księżna Łowicka, w roli księdza,
• 1931 – Dziesięciu z Pawiaka, gdzie wcielił się w adwokata,
• 1928 – Pan Tadeusz, grając księdza plebána,
• 1928 – Tajemnica starego rodu, jako współpracownik księcia Maurycego,
• 1927 – Ziemia obiecana,
• 1922 – Strzał,
• 1919 – Panna po wojnie.

Wszystkie te wystąpienia manifestują talent Bogusińskiego oraz jego umiejętność do różnorodnych interpretacji, które przyczyniły się do jego uznania w polskim kinie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.

Odznaczenia

Aleksander Bogusiński był postacią wyróżniającą się w historii, nie tylko ze względu na swoje osiągnięcia, ale również na liczne odznaczenia, które otrzymał w uznaniu za swoje zasługi.

• złoty Krzyż Zasługi, przyznawany dwukrotnie: 14 marca 1947, 13 listopada 1953,
• srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 30 marca 1938.

---

Oceń: Aleksander Bogusiński

---