Bronisław Pawlik

---

Życiorys

W trudnych czasach II wojny światowej, Bronisław Pawlik zajął się pracą jako robotnik kolejowy, co niewątpliwie wpłynęło na jego późniejsze życie zawodowe. Jego debiut na scenie miał miejsce w 1946 roku, kiedy to zagrał rolę Happiasza w sztuce Tadeusza Gajcego, która została wyreżyserowana przez Iwonę Gallę. Miejscem tej produkcji był Teatr Wybrzeże w Gdańsku.

Rok później, w 1947, Pawlik zakończył studia w krakowskim Studiu Dramatycznym Iwony Galli, co otworzyło przed nim drzwi do profesjonalnej kariery aktorskiej. W latach 1946-1949 był aktorem w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, a następnie przeniósł się do Teatru im. Jaracza w Łodzi, gdzie pracował do 1952 roku. Po tym okresie swoje talenty rozwijał w teatrach warszawskich, w tym w Teatrze Narodowym, Teatrze Polskim, Teatrze Ateneum oraz Teatrze Powszechnym, do którego dołączył w 1952 roku.

Ważnym punktem w jego karierze była również praca w Teatrze Współczesnym, w którym występował od 1989 roku. Oprócz tego, Bronisław Pawlik był obecny w polskiej kulturze przez występy w Kabarecie Starszych Panów oraz w popularnym programie dla dzieci „Miś z okienka”, gdzie zadebiutował 23 czerwca 1957 roku.

Nie ograniczał się jedynie do sceny teatralnej. Jako aktor Teatru Polskiego Radia, zyskał uznanie w radiowej produkcji, odgrywając rolę „Mordeczki” w cyklicznym słuchowisku „Okno na świat” emitowanym na Programie III Polskiego Radia. W 1988 roku został uhonorowany prestiżową nagrodą „Wielki Splendor”, przyznawaną przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia, co stanowiło ukoronowanie jego osiągnięć w dziedzinie sztuki aktorskiej.

Życie prywatne

Bronisław Pawlik był postacią, której życie prywatne niosło ze sobą wiele wyzwań oraz dramatów. Związał się z uznaną aktorką Anielą Świderską, co stanowiło istotny element jego biografii. Niestety, aktor ten borykał się z poważnym problemem, jakim była choroba alkoholowa, co znacząco wpłynęło na jego życie zawodowe i osobiste.

W końcu, jego zdrowie uległo poważnemu pogorszeniu. Zmarł na skutek nowotworu żołądka, co było nie tylko wielką stratą dla jego bliskich, ale również dla całej społeczności artystycznej. Po śmierci został pochowany nacmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie spoczywa w kwaterze J, w rzędzie 5, przy grobie 22.

Filmografia

Poniżej przedstawiamy filmografię Bronisława Pawlika, w której można znaleźć wiele interesujących ról, jakie zagrał w swoim życiu. Jego talent aktorski objawił się w licznych filmach i serialach, w których miał szansę wykazać się różnorodnością i umiejętnościami.

• 1950: Warszawska premiera – handlarz,
• 1954: Domek z kart – żołnierz radziecki,
• 1954: Celuloza – Leon Krusiewicz, PPS-owiec,
• 1954: Pod gwiazdą frygijską – Leon Krusiewicz,
• 1955: Godziny nadziei – fryzjer Szczeżuja,
• 1956: Warszawska syrena – Kot,
• 1957: Ewa chce spać – policjant Ciapała,
• 1957: Kapelusz pana Anatola – kapitan milicji,
• 1958: Krzyż Walecznych – Florczak,
• 1958: Orzeł – mat Rokosz,
• 1958: Pożegnania – polski żołnierz,
• 1959: Inspekcja pana Anatola – por. Stanisław Zaremba udający lokaja,
• 1959: Tysiąc talarów – Marek Drapka,
• 1960: Walet pikowy – Ignac,
• 1960: Mąż swojej żony – Michał Karcz,
• 1960: Ostrożnie Yeti – kierowca,
• 1961: Historia żółtej ciżemki – Gregorius, wędrowny kuglarz,
• 1961: Bitwa o Kozi Dwór – dorosły Franek, narrator opowieści,
• 1962: Wielka, większa i największa – Bronek, ojciec „Groszka”,
• 1962: Klub kawalerów – Jan Piorunowicz,
• 1963: Smarkula – taksówkarz Florian,
• 1963: Naganiacz – Michał,
• 1963: Liczę na wasze grzechy – w roli samego siebie,
• 1964: Nieznany – Stanisław Krawczyk,
• 1965: Sposób bycia – Merliński,
• 1965: Wózek – więzień włoski,
• 1966: Niewiarygodne przygody Marka Piegusa – redaktor, przyjaciel Marka,
• 1966: Don Gabriel – profesor Gabriel Tomicki,
• 1966: Piekło i niebo – pustelnik w czyśćcu,
• 1966: Klub profesora Tutki – zdradzany mąż (odc. 3),
• 1967: Zbrodnia lorda Artura Savile’a – pirotechnik,
• 1967: Ojciec – dyrektor szkoły,
• 1967: Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg – Jackie Cox, redaktor „Hadleyburg Star”,
• 1967: Mąż pod łóżkiem – Andreicz,
• 1967–1968: Stawka większa niż życie – antykwariusz (odc. 2, 5 i 6); zegarmistrz, łącznik por. Hansa Klossa (odc. 8 i 14),
• 1967: Komedia z pomyłek – Robertson, redaktor „Saturday Weekly Review”,
• 1967: Katarynka – fryzjer Fitulski,
• 1968: Hrabina Cosel – alchemik Bettger,
• 1968: Hrabina Cosel (serial) – alchemik Bettger (odc. 1),
• 1968: Wilcze echa – Tosiek Matuszczak,
• 1968: Mistrz tańca – Józef,
• 1969: Szkice warszawskie – właściciel chevroleta (cz. 3),
• 1969: Nowy – mistrz Kędzierski,
• 1969: Jak zdobyć pieniądze, kobietę i sławę – fryzjer zdobywający pieniądze,
• 1969: Piąta rano – Hieronim, ojciec Joanny i Katarzyny,
• 1970: Najlepszy kolega – Adam Adamczyk,
• 1971: Wiktoryna czyli czy pan pochodzi z Beauvais? – oberżysta w „Czerwonej oberży”,
• 1971: Niebieskie jak Morze Czarne – dyrektor fabryki obuwia występujący w telewizji,
• 1971: Kłopotliwy gość – Marian Piotrowski,
• 1972: Poślizg – właściciel fiata,
• 1972: Chłopi (serial) – kowal Michał, zięć Macieja Boryny,
• 1973: Nagrody i odznaczenia – doktor Zanik,
• 1973: Droga – Krawczyński, ojciec Joli (odc. 4),
• 1973: Chłopi – kowal Michał, zięć Macieja Boryny,
• 1974: Nie ma mocnych – dyrektor PGR,
• 1974: Nie ma róży bez ognia – administrator,
• 1974: Pójdziesz ponad sadem – nauczyciel geografii,
• 1975: Ziemia obiecana – żebrak (odc. 2),
• 1976: Zezem − Adolf Górny; dziadek Czarka (odc. 1); urzędnik (odc. 2),
• 1976: Polskie drogi – Jedliński, nauczyciel geografii (odc. 2, 4-5),
• 1976–1978: Parada oszustów − Pierre Ranaud, farmaceuta (odc. 1); Hans Kraft, nowy właściciel jaguara (odc. 2); Florian Winiarski, jubiler (odc. 3); Thompson, celnik (odc. 4),
• 1977: Lalka – Ignacy Rzecki,
• 1977: Granica – niespełniony poeta w salonie Kolichowskiej,
• 1978: Zielona miłość – Karol (ojczym „Sarny”),
• 1978: Rodzina Połanieckich – profesor Waskowski,
• 1978: Zmory – Michał Srebrny, ojciec Mikołaja,
• 1978: Koty to dranie – lekarz,
• 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – fotograf Roman Ferde,
• 1979: Doktor Murek – Cipak,
• 1979: Gwiazdy poranne – ksiądz,
• 1980: Kłusownik – leśniczy Pietruszka,
• 1980: Kariera Nikodema Dyzmy – Leon Kunik-Kunicki,
• 1980: Miś – pracownik w Klubie Sportowym „Tęcza”,
• 1980: Ciosy – poeta Janusz Obrocki,
• 1980: Bez miłości – docent,
• 1981: Filip z konopi – profesor,
• 1982: Na tropach Bartka – leśniczy Pietruszka,
• 1982: Niech cię odleci mara – Józef Piasecki, ojciec Witka,
• 1982: Pensja pani Latter – Zgierski, wierzyciel pani Latter,
• 1982: Przygrywka – Andrzej, dziadek rodzeństwa,
• 1983: Alternatywy 4 – Dionizy Cichocki,
• 1983: Thais – Eukritos, nauczyciel Pafnucego,
• 1983: Marynia – profesor Waskowski,
• 1983: Kasztelanka – weteran,
• 1983: Fachowiec – majster Walicki, ojciec Heleny,
• 1983: Akademia pana Kleksa – król Bronisław,
• 1984: Siedem życzeń – Kazimierz Michalewicz „Cebula”, nauczyciel geografii, dyrektor szkoły,
• 1984: Umarłem, aby żyć – Zygmunt Bruzda, ojciec zmarłego w szpitalu na Solcu Krzysztofa,
• 1984: 1944 (odc. 3),
• 1985: Och, Karol – teść Karola,
• 1985: Urwisy z Doliny Młynów – sołtys Sajewicz,
• 1985: Bariery – profesor,
• 1985: Sceny dziecięce z życia prowincji – stary Ch.,
• 1985: Spowiedź dziecięcia wieku – Larive,
• 1986: Komediantka – Orłowski, ojciec Janki,
• 1986: Zmiennicy – Stanisław Lesiak, były zmiennik Jacka,
• 1986: Wcześnie urodzony – lekarz,
• 1987: Tabu – organista,
• 1987: Śmierć Johna L. – mąż pani Anny,
• 1987: Sonata marymoncka – Biliński,
• 1987: Cesarskie cięcie – leśniczy Bronisław Stec, ojciec Wiesi,
• 1987: Komediantka – Orłowski, ojciec Janki,
• 1987: Ballada o Januszku – kuracjusz Sitkowski,
• 1987: Pantarej – Sędzimirski,
• 1987: Sami dla siebie – Jońca, dyrektor domu dziecka,
• 1987: Misja specjalna – ksiądz kapelan,
• 1988: Banda Rudego Pająka – leśniczy (odc. 2),
• 1988: Piłkarski poker – Bronek, działacz starej daty w „Powiślu”,
• 1988: Spadek – Stasiek Pyzik, przyjaciel Zabielaka,
• 1988: Prywatne niebo – służący Stefan,
• 1988: Męskie sprawy – Magówka, stróż w browarze Turowskiego,
• 1988: Łabędzi śpiew – Zyga, reżyser filmowy,
• 1988: Dekalog VIII – filatelista, sąsiad Zofii,
• 1989: Żelazną ręką – szlachcic na dworze królewskim,
• 1989: Kanclerz – marszałek Andrzej Opaliński,
• 1989: Modrzejewska – Jan Jasiński,
• 1989: Urodzony po raz trzeci – Zygmunt Bruzda, ojciec zmarłego Krzysztofa,
• 1989: Sceny nocne – Wojciech Stanisławowicz,
• 1989: Po własnym pogrzebie – Zygmunt Bruzda, ojciec zmarłego Krzysztofa,
• 1989: Odbicia – ojciec Andrzeja,
• 1990: Superwizja – profesor Keller,
• 1990: Dziewczyna z Mazur (odc. 2) – w roli samego siebie,
• 1991: Obywatel świata – profesor „Pała”,
• 1991: Niech żyje miłość – mecenas, sąsiad Brońskich,
• 1992: Żegnaj Rockefeller – ksiądz,
• 1993: Goodbye Rockefeller – ksiądz,
• 1993: Lepiej być piękną i bogatą – strażnik w fabryce,
• 1993: Przypadek Pekosińskiego – sędzia,
• 1993–1994: Bank nie z tej ziemi – członek rady nadzorczej banku; zegarmistrz Bartłomiej Kontakt (odc. 12),
• 1995: Szabla od komendanta – Jakubek Szewczyk,
• 1995: Nic śmiesznego – cenzor na kolaudacji filmu Adama,
• 1995: Kamień na kamieniu – Bartłomiej Kuś,
• 1996: Poznań 56 – dziadek Piotrka,
• 2001: Tam, gdzie żyją Eskimosi – starzec w bibliotece,
• 2002: Wszyscy święci – Bogdan, przyjaciel Marii z oddziału.

Role teatralne

W dorobku Bronisława Pawlika znajdziemy wiele znaczących ról teatralnych, które przyczyniły się do jego uznania jako wybitnego aktora. Jego talent i umiejętności aktorskie dały życie postaciom, które na stałe wpisały się w kanon polskiego teatru.

• Smierdiakow z „Braci Karamazow”, powieści autorstwa Fiodora Dostojewskiego,
• Danton z „Sprawy Dantona”, sztuki napisanej przez Stanisławę Przybyszewską,

Nagrody i odznaczenia

Bronisław Pawlik, znany jako wybitny twórca, został odznaczony wieloma wyróżnieniami za swoje znaczące osiągnięcia artystyczne. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego nagród oraz odznaczeń:

• nagroda Wielki Splendor (1988),
• Srebrny Medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie za rolę w filmie Orzeł (1959),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej (30 kwietnia 2001),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965),
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967),
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1980),
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1978),
• Medal 400-lecia stołeczności Warszawy (1997).

---

Oceń: Bronisław Pawlik

---