Anna Weingrün-Lieblich, urodzona w 1904 roku w Krakowie, była wybitną postacią w polskim malarstwie międzywojennym. Jej życie zakończyło się w 1994 roku w Hajfie, gdzie spędziła ostatnie lata. Artystka ta miała żydowskie pochodzenie, co miało wpływ na jej twórczość oraz styl, które były głęboko osadzone w kulturze i tradycji.
Weingrün-Lieblich łączyła w swojej sztuce elementy realistyczne z modernistycznymi, co czyniło ją jednym z interesujących przedstawicieli swojego czasu. Jej prace, często odzwierciedlające osobiste doświadczenia oraz kontekst historyczny, wzbudzały zainteresowanie zarówno krytyków, jak i miłośników sztuki.
Edukacja
Anna Weingrün-Lieblich rozpoczęła swoją edukację artystyczną w 1922 roku, uczęszczając na kursy im. Branieckiego. Już w 1924 roku odbyła studia w Paryżu, gdzie uczyła się pod okiem Chardona. Po powrocie do Polski w 1925 roku, osiedliła się w Krakowie, gdzie kontynuowała naukę w Wolnej Szkole Rysunku i Malarstwa Ludwiki Mehofferowej.
W latach 1926–1931 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem wybitnych nauczycieli, Władysława Jarockiego oraz Fryderyka Pautscha. W okresie II wojny światowej przebywała w Uzbekistanie, gdzie prowadziła zajęcia z rysunku. Po wojnie, w 1948 roku, wróciła do Krakowa.
W roku 1950 zdecydowała się na wyjazd do Izraela, a jej nowe miejsce zamieszkania stało się Safed.
Działalność artystyczna
Artystyczna kariera Anny Weingrün-Lieblich rozpoczęła się w 1933 roku, kiedy to zadebiutowała na wystawie zorganizowanej w Żydowskim Domu Akademickim. W następnym roku artystka zaprezentowała swoje dzieła na wystawach organizowanych przez Zrzeszenie Żydowskich Artystów w Krakowie, co było wyrazem jej zaangażowania w lokalne środowisko artystyczne.
W tym samym okresie brała również udział w Salonie 1934, który odbył się w Pałacu Sztuki. Jako aktywny członek Zawodowego Związku Polskich Artystów Plastyków, Anna przyczyniła się do wielu wystaw, w tym do pokazu zorganizowanego w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie w 1936 roku oraz wystawy pod nazwą „Motywy Krakowa”.
W 1937 roku jej prace były eksponowane w ramach krakowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków „Prąd”. Kolejnym znaczącym wydarzeniem w jej karierze była wystawa w 1939 roku w Domu Plastyków w Krakowie, gdzie jedno z jej dzieł zostało przekazane na Fundusz Obrony Narodowej.
Ostatnie wystawy, w których wzięła udział przed wojną, miały miejsce w 1948 roku w Pałacu Sztuki w Krakowie oraz w 1949 roku, gdzie zaprezentowała swoje prace w Katowicach, Łodzi i Wrocławiu. W 1950 roku Anna Weingrün-Lieblich podjęła decyzję o wyjeździe do Izraela, a rok później przystąpiła do Związku Malarzy i Rzeźbiarzy Izraelskich.
Na przestrzeni następnych lat jej prace były wystawiane na międzynarodowej arenie artystycznej, co świadczy o jej uznaniu jako artystki. Do najważniejszych wystaw należy zaliczyć te zorganizowane w Hajfie w 1954 roku, Johannesburgu także w 1954, Montrealu w 1961 roku oraz w Tel Awiwie w 1963 roku.
Styl
Anna Weingrün-Lieblich była artystką, która szczególnie zainteresowała się pejzażami, scenami rodzajowymi w wnętrzach oraz portretami. Jej dzieła charakteryzowały się wykorzystaniem zarówno techniki olejnej, jak i gwaszu.
W twórczości artystki dominowały jasne tonacje kolorystyczne, a jej prace często przepełnione były decydującymi kontrastami barwnymi, co nadawało im dynamiczny i intrygujący wygląd.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Paweł Albiński | Maciej Strojny | Józef Męcina-Krzesz | Jerzy Ronard Bujański | Maria Zhang | Stanisław Holly | Irena Orska | Krzysztof Klimek (malarz) | Zbigniew Poprawski | Violetta Arlak | Anna Szałapak | Jan Nepomucen Bobrowicz | Piotr Łukasz Studziński | Dominika Kachlik | Roma Ligocka | Paulina Bisztyga | Wacław Borowiec | Jan Mancewicz | Jarosław Śmietana | Ryszard ApteOceń: Anna Weingrün-Lieblich