Violetta Arlak, znana również jako Viola Arlak, a właściwie Violetta Zmarlak, to postać niezwykle rozpoznawalna w polskim świecie sztuki. Urodziła się 22 stycznia 1968 roku w Krakowie, gdzie rozpoczęła swoją artystyczną podróż.
Jako aktorka, Violetta Arlak zyskała sobie uznanie w różnorodnych dziedzinach, w tym teatrze, filmie, telewizji oraz występach estradowych. Jej wszechstronność i talent sprawiły, że znalazła się w gronie znaczących postaci polskiej kultury.
Życiorys
Pochodząca z Wieliczki, Violetta Arlak od zawsze miała zamiłowanie do sceny. Po trzech nieudanych próbach dostania się do szkoły aktorskiej, postanowiła spróbować swoich sił na rozmowie w Teatrze 38 znajdującym się w Krakowie. Jej talent zwrócił uwagę komisji i w 1992 roku zadebiutowała w spektaklu autorstwa Bogusława Schaeffera zatytułowanym Tutam.
W latach 1992–2003 artystka występowała na deskach Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, zdobywając uznanie zarówno wobec krytyków, jak i wśród publiczności. Po uzyskaniu w 1995 roku aktorskiego egzaminu eksternistycznego, jej kariera nabrała jeszcze większego rozmachu.
Na ekranie kinowym zadebiutowała rolą „Sąsiadeczki” w filmie Doroty Kędzierzawskiej zatytułowanym Nic z 1998 roku, który doczekał się wielu nagród. W 2006 roku przyjęła rolę Zofii Plejtus w przedstawieniu Witkacego, Matka, występując na scenie Teatru Scena STU w Krakowie.
Violetta Arlak zdobyła sympatię widzów dzięki niezapomnianym rolom w popularnych serialach telewizyjnych, takich jak Ranczo (w latach 2006-2016), Hela w opałach (2006–2007), M jak miłość (2007–2013) oraz Tancerze (2009–2010). W 2014 roku brała udział w pierwszej edycji programu rozrywkowego Polsatu, występując w parze z Krzysztofem Hulbojem w popularnym programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.
Nagrody
W ciągu swojej kariery artystycznej Violetta Arlak zdobyła szereg znaczących nagród, które świadczą o jej wyjątkowym talencie i uznaniu wśród widzów oraz krytyków teatralnych.
- 2000: pierwsze miejsce w plebiscycie studenckiego Koła Miłośników Teatru „Premiera” w Kielcach,
- 1999: wyróżnienie w I Turnieju Monologów podczas 39. Kaliskich Spotkań Teatralnych,
- 1999: nagroda „Dzika Róża” w plebiscycie popularności widzów Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach,
- 1998: Nagroda Wojewody Kieleckiego,
- 1998: kolejna nagroda „Dzika Róża” w plebiscycie popularności widzów Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach,
- 1998: nagroda aktorska za rolę w spektaklu „Ballady i romanse” według Adama Mickiewicza na XXIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach,
- 1997: „Dzika Róża” – nagroda w plebiscycie popularności widzów Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach,
- 1995: Nagroda Prezydenta Kielc,
- 1994: Nagroda Wojewody Kieleckiego,
- 1993: „Dzika Róża” – nagroda w plebiscycie popularności widzów Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach.
Te wyróżnienia są dowodem na jej niezwykłą wszechstronność oraz umiejętność poruszania się w różnorodnych formach teatralnych, co czyni ją jedną z znaczących postaci współczesnego polskiego teatru.
Spektakle teatralne
Teatr im. Żeromskiego Kielce
W twórczości Violetty Arlak można znaleźć szereg niezwykle ciekawych ról teatralnych, które zrealizowała w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach. W 2006 roku wystąpiła w Wieczorze jubileuszowym, którego reżyserią zajął się Piotr Szczerski. W 2003 roku zagrała w spektaklu Po deszczu, wcielając się w postać Blondynki pod kierownictwem Jana Peszka.
W tym samym roku Arlak brała udział w przedstawieniu Kaczo, byczo, indyczo w reżyserii Edwarda Żentary, odgrywając rolę Oni. Już w 2001 roku działała na scenie jako Amerykanka w Drugim zabiciu psa w reżyserii P. Szczerskiego oraz jako Panna Julia w sztuce Panna Julia, którą reżyserowała Anna Trojanowska. Jej wszechstronność oraz charyzma objawiły się również w Wieczorze z „Wyzwoleniem” w 2000 roku.
Nie możemy zapomnieć o jej występach w Moralności pani Dulskiej, Balladynie oraz Opowieściach lasku wiedeńskiego, w których Arlak przez lata zdobywała serca widzów. W 1999 roku zwróciła na siebie uwagę grając w Beckett – Nie ja, a w 1998 roku jako Aktorka I w Ten zapomniany romans.
Rola Marianny w Opowieściach lasku wiedeńskiego w 1997 roku, a także licznych innych produkcjach, podkreśla jej umiejętności aktorskie oraz mocny wkład w polski teatr.
Inne teatry
Violetta Arlak występowała także na innych scenach, w tym w Och-Teatr. W 2013 roku zagrała Podstolinę w Zemście w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. Rok wcześniejszy przyniósł jej rolę Serenady w Zaświaty, czyli czy pies ma duszę, także w reżyserii Marią Seweryn.
W Teatrze „Capitol” zadebiutowała w 2009 roku, występując w Dziwnej Parze, którą wyreżyserował Wojciech Adamczyk. Kolejną wybitną rolą była jej kreacja w Kiedy kota nie ma… w 2015 roku.
W Krakowie jej talent uwidocznił się w Krakowskim Teatrze Scena STU, gdzie w 2006 roku zagrała Zofię Plejtus w Matce pod reżyserią Piotra Chołodzińskiego. W 2005 roku zagrała Mariannę w Teatrze Polonia w Warszawie, gdzie wystąpiła w Stefcia Ćwiek w szponach życia reżyserowanej przez Krystynę Jandę.
Ponadto jej występ w Teatrze 38 w Krakowie w 1992 roku w Tutam, w reżyserii P. Szczerskiego, również dopełnia obraz jej ciekawej kariery teatralnej.
Teatr Telewizji
Role
Rola Cicioliny w Od dziś będziemy dobrzy z 2004 roku, wyreżyserowana przez Pawła Salę, to jedna z bardziej znaczących kreacji Arlak na ekranie telewizyjnym. W tym samym roku miała okazję zagrać także w Księciu nocy jako Ita, w spektaklu reżyserowanym przez Krzysztofa Zaleskiego.
Jej talent ujawnił się również w Pięknej pani Seidenman w roku 2003, gdzie zagrała Felę Cyc, pod reżyserią Janusza Kijowskiego. W 2000 roku odgrywała postać Agnieszki w Skowronku, pod kierownictwem Krzysztofa Zanussiego, oferując widzom niezwykłe emocje.
W 1998 roku natomiast zagrała Irkę w Drzewie, a jej wszechstronność w rolach była już powszechnie zauważana.
Produkcja wykonawcza
Violetta Arlak pełniła także rolę producentki wykonawczej w teatrze. W 2001 roku nadzorowała Żółtodzioby, reżyserowany przez Mikołaja Haremskiego, oraz w 2000 roku Siedemnastolatka, której reżyserką była Teresa Kotlarczyk.
W 1998 roku była odpowiedzialna za produkcję Niech żyją agenci, wykazując się umiejętnością zarządzania oraz twórczego podejścia w teatralnej przestrzeni.
Filmografia
Filmografia Violetty Arlak jest bogata i różnorodna, a jej talent aktorski rozkwitł na przestrzeni wielu lat. Poniżej znajduje się szczegółowy wykaz jej osiągnięć stworzonego z wielu ról, które odgrywała na ekranie.
- 1998: Nic jako „Sąsiadeczka”, sąsiadka Heli,
- 1999: Trzy szalone zera,
- 1999: Miodowe lata jako Balbina (odc. 35),
- 2000: Twarze i maski jako suflerka (odc. 8),
- 2000: Noc świętego Mikołaja jako matka,
- 2000: Sukces jako Ręboszowa,
- 2000: Skarb sekretarza jako Basia, sekretarka wójta,
- 2000: Chłopaki nie płaczą jako sekretarka dziekana,
- 2001: Przedwiośnie jako dziewka z Nawłoci ubijająca kapustę,
- 2001: Listy miłosne jako kobieta właściciela lunaparku,
- 2001: Cześć, Tereska jako pani Jola, nauczycielka w szkole krawieckiej,
- 2002: Świat według Kiepskich jako kobieta (odc. 112),
- 2002: Przedwiośnie jako dziewka w Nawłoci (odc. 4),
- 2002: Król przedmieścia jako straganiara (odc. 1),
- 2002, 2003: Kasia i Tomek jako:
- – kobieta jedząca czekoladę (odc. 16),
- – dziewczyna na stacji benzynowej (odc. 64),
- – okulistka (odc. 69),
- 2002: Jest sprawa… jako Basia, sekretarka wójta,
- 2002: Dzień świra jako matka w przedziale pociągu,
- 2003: Zróbmy sobie wnuka jako pacjentka Janka,
- 2003: Warszawa jako pani z pieskiem wchodząca do salonu samochodowego,
- 2003: Show jako „Gruba”, uczestniczka programu,
- 2003–2008: Na dobre i na złe jako:
- – Aleksandra Jarocka (odc. 166),
- – Żaneta Czop (odc. 262, 335 i 336),
- 2003–2004: Lokatorzy jako Iwona Ubyś, partnerka Benty (odc. 171 i 188),
- 2003–2004: Na Wspólnej jako Bożena Kotecka, klientka Ewy,
- 2004: Stacyjka jako uczestniczka pogrzebu Wacława Więcka (odc. 4),
- 2004: Pręgi jako sekretarka redaktora,
- 2004: Camera Café jako Madzia (odc. 28_6),
- 2005: Wiedźmy jako klientka sklepu Marioli (odc. 6),
- 2005: Plebania jako pacjentka doktora Blumentala (odc. 511),
- 2005: Pensjonat pod Różą jako Helena (odc. 74 i 75),
- 2005: Parę osób, mały czas jako Teresa,
- 2005, 2006: Niania jako:
- – siostra Anna (odc. 9),
- – siostra przełożona (odc. 36),
- 2005: Klinika samotnych serc jako Wanda Kot, żona Bolesława, właściciela sklepu spożywczego, w którym pracuje Teresa Budek (odc. 11),
- 2005: Egzamin z życia jako klientka w supermarkecie (odc. 15),
- 2005: Dziki 2: Pojedynek jako żona listonosza (odc. 7),
- 2005: Bulionerzy jako bulionerka Matyskowa (odc. 33),
- 2006: Trójka do wzięcia jako pani Krzywkowska,
- 2006–2009, 2011–2016: Ranczo jako Halina Kozioł,
- 2006: Magda M. jako Barbara Stasiak, była żona Tadeusza Dzianickiego (odc. 18),
- 2001–2013: M jak miłość jako:
- – sklepowa w Lipnicy,
- – mieszkanka Lipnicy (odc. 428),
- – Cecylia Kwaśniakowa,
- 2006: Ja wam pokażę! jako kobieta w kawiarni (nie pojawia się w kinowej wersji filmu, ale można ją zobaczyć w „materiałach niewykorzystanych” w wydaniu DVD),
- 2006–2007: Hela w opałach jako Lidka Dzięcioł, starsza siostra Heli,
- 2006: Dublerzy jako prostytutka,
- 2007: Tajemnica twierdzy szyfrów jako Ewelina Robak,
- 2007: Rezerwat jako kioskarka Krysia,
- 2007: Ranczo Wilkowyje jako Halina Kozioł, żona wójta,
- 2007–2009: Niania jako pielęgniarka (odc. 66, 73, 120 i 134),
- 2007: Mamuśki jako Malinowska (odc. 1),
- 2007: Kryminalni jako Teresa Miarkowicz (odc. 74),
- 2007: Królowie śródmieścia jako pracownica lotniska (odc. 13),
- 2007: Halo Hans! jako siostra przełożona (odc. 11),
- 2007: Glina jako Jolanta Cisek, sąsiadka Lenarta (odc. 14),
- 2008: Mała wielka miłość jako sprzedawczyni z secondhandu,
- 2008: Kochaj i tańcz jako ekspedientka w sklepie ślubnym,
- 2008: Faceci do wzięcia (odc. 83),
- 2008: 39 i pół jako instruktorka tańca hinduskiego,
- 2009–2010: Złotopolscy jako Elwira Kwaśniewska, matka Andżeliki,
- 2009: Zamiana jako Sylwia,
- 2009: Naznaczony jako sekretarka na uczelni (odc. 5),
- 2009: Huśtawka jako kobieta w gabinecie Michała,
- 2009: Grzeszni i bogaci jako mecenas Aleks Lojer (odc. 3),
- 2009: Ciemnego pokoju nie trzeba się bać jako pani Bułeczka, nauczycielka „Łaty”,
- 2009–2010: Tancerze jako Jowita Kuś-Cassati,
- 2010: Non Sono Pronto,
- 2011: Wojna żeńsko-męska – sześć ról: redaktorka naczelna „Bardzo Eleganckiego Magazynu dla Pań”, sprzedawczyni w empiku, kioskarka Monika Lang, charakteryzatorka, wizażystka, specjalistka,
- 2011: Warsaw Dark jako żona Grottgera,
- 2011: Linia życia jako Sandra Wichura,
- 2012: Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości jako archiwistka Beata,
- 2012: Ja to mam szczęście! jako Elwira, kuzynka Tadeusza (odc. 44),
- 2012: Hotel 52 jako Amelia Halicka (odc. 56),
- 2012: Dzień kobiet jako kierowniczka sklepu,
- 2014: Obywatel jako Kazia,
- 2017: Miasto skarbów jako Helena Berg (odc. 8),
- 2018–2019: Korona królów jako Bożena Tęczyńska,
- 2018: Jak pokonać kaca jako „Megasucz”,
- 2018: 7 uczuć jako sąsiadka,
- 2019: Miłość na zakręcie jako Krysia,
- 2021: Receptura jako ginekolog (odc. 5),
- 2021: Mecenas Porada jako Janka, sąsiadka Barczyka (odc. 8),
- 2021: Kraj jako inspektorka urzędu kontroli skarbowej.
Wiele z wymienionych tytułów pokazuje wszechstronność i talent, które Arlak posiada jako aktorka. Przez wiele lat jej kariery zrealizowała ona niezliczone projekty, co świadczy o jej dużym doświadczeniu i umiejętności przystosowania się do różnych ról. Pracowała zarówno w filmach, jak i serialach, zyskując uznanie i sympatię widzów.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Małgorzata I. Niemczyńska | Małgorzata Jaworska (pianistka) | Daniel Stabrawa | Szymon Kawalla | Adam Wsiołkowski | Adam Walaciński | Tadeusz Ostaszewski | Kinga Burza | Jan Nalborczyk | Selma Krongold | Zbigniew Poprawski | Krzysztof Klimek (malarz) | Irena Orska | Stanisław Holly | Maria Zhang | Jerzy Ronard Bujański | Józef Męcina-Krzesz | Maciej Strojny | Paweł Albiński | Anna Weingrün-LieblichOceń: Violetta Arlak