Grażyna Brodzińska


Grażyna Brodzińska, znana również jako Grażyna Szymaszkiewicz, to postać, która z pewnością zasługuje na szczególną uwagę w świecie polskiego teatru i muzyki. Urodziła się 3 maja 1951 roku w malowniczym Krakowie, gdzie rozpoczęła swoją niezwykłą karierę artystyczną.

Jako sopran, Brodzińska zdobyła uznanie na międzynarodowej scenie operetkowej, musicalowej oraz operowej. Jest często nazywana „pierwszą damą polskiej operetki”, co jest świadectwem jej ogromnego talentu i wkładu w tę dziedzinę sztuki.

W jej repertuarze znajdują się utwory z różnych gatunków, takich jak opera, operetka, musical oraz piosenki pochodzące z światowego kanonu muzycznego. Grażyna regularnie współpracuje z licznymi krajowymi orkiestrami filharmonicznymi oraz zespołami operowymi, co czyni ją jedną z najbardziej cenionych artystek w Polsce.

Jej dorobek artystyczny obejmuje także liczne nagrania telewizyjne i radiowe, które stanowią dowód na jej wszechstronność i zdolność do przystosowywania się do różnych form wyrazu artystycznego.

Życiorys

Grażyna Brodzińska jest znaną postacią na polskiej scenie muzycznej, będąc córką Ireny Brodzińskiej, utalentowanej śpiewaczki, oraz Edmunda „Waydy” Szymaszkiewicza, reżysera. Warto wspomnieć, że jej bratanicą jest Natalia Brodzińska, również zaangażowana w sztukę, jako śpiewaczka i skrzypaczka.

W swojej karierze artystycznej zadebiutowała niezwykle młodo, mając zaledwie 10 lat. Jej pierwszą rolą była postać małej Cyganki w operetce Baron cygański autorstwa Johanna Straussa, wystawionej w reżyserii jej ojca, Edmunda Szymaszkiewicza. Grażyna Brodzińska uzyskała również wykształcenie w II Liceum Ogólnokształcącym im. Mieszka I w Szczecinie, co stało się fundamentem jej dalszej kariery artystycznej.

Po ukończeniu nauki w szkole baletowej, przybyła do Studia Wokalno-Aktorskiego Danuty Baduszkowej w Gdyni, gdzie jej nauczycielem była profesor Zofia Janukowicz-Pobłocka. W kontynuowaniu rozwoju swojego głosu przez dziesięć lat pomagały jej wybitne postacie, Urszula Trawińska-Moroz oraz Ryszard Karczykowski. Grażyna zaczęła występować na scenie w 1970 roku, kiedy to jeszcze studiowała w Gdyni.

W latach 1969–1976 była związana z Teatrem Muzycznym w Gdyni, a później przeniosła się do Szczecina, gdzie kontynuowała karierę artystyczną. Grażyna była solistką w Operetce Warszawskiej oraz Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie. W Teatrze Wielkim w Warszawie miała okazję gościnnie wystąpić w roli Adeli w operetce Zemsta nietoperza oraz Kasi w operze Nędza uszczęśliwiona Kamieńskiego. Wzięła także udział w cyklu telewizyjnym Z batutą i humorem, którego gospodarzem był Maciej Niesiołowski.

Brazi na udział w Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy oraz w licznych występach zagranicznych. W Kammeroper w Wiedniu interpretowała partię Eurydyki w operetce Offenbacha Orfeusz w piekle, a także partię Zerliny w Don Giovanni Mozarta.

Najważniejsze osiągnięcia artystki to: odebranie w 2000 roku statuetki Ariona, przyznawanej przez Sekcję Teatrów Muzycznych ZASP-u oraz współpraca ze Gliwickim Teatrem Muzycznym od 2002 roku. W swoim dorobku ma również trzy recitale telewizyjne, a w 2006 roku została uhonorowana Złotą Myślą – nagrodą dla zasłużonych w kulturze i nauce. W 2004 roku odebrała certyfikat złotej płyty za album Śpiewaj, kochaj.

W 2007 roku otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a osiem lat później, w 2015 roku, miał miejsce kolejny zaszczyt, tym razem w postaci Złotego Medalu. W 2019 roku dołączyła do obsady serialu Barwy szczęścia, w którym wcieliła się w postać pianistki Arlety Banach. Najnowszym wyróżnieniem, które zdobyła w sierpniu 2023 roku, była nagroda „Złota Muszka” przyznana przez fundację Orfeo, na cześć Bogusława Kaczyńskiego.

Życie prywatne

Grażyna Brodzińska jest żoną znanego aktoraDamiana Damięckiego. Jej rola w rodzinie jest również związana z tym, że jest macochą Grzegorza Damięckiego, którego możecie poznać bliżej, klikając na ten link: Grzegorza Damięckiego.

Dyskografia

Dyskografia Grażyny Brodzińskiej zawiera szereg znakomitych nagrań. Oto najważniejsze z nich:

  • 2008, Sway – Kołysz mnie, Grażyna Brodzińska, „Krakowska Młoda Fliharmonia” pod dyrekcją Tomasza Chmiela,
  • 2002, Śpiewaj, kochaj, Grażyna Brodzińska,
  • 1999, Najpiękniejsze kolędy, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Ryszard Morka,
  • 1998, Pardon Madame, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Maciej Niesiołowski i Orkiestra Sinfonietta Bydgoska,
  • 1997, Jestem zakochana – 12 najpiękniejszych arii operetkowych, Grażyna Brodzińska, Orkiestra Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Macieja Niesiołowskiego.

Przypisy

  1. Tomasz Pasternak: „Gdy uczta się zaczyna, wypijmy zdrowie wina”. Gala Finałowa Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego i Złota Muszka dla Grażyny Brodzińskiej. orfeo.com.pl, 28.08.2023 r. [dostęp 30.08.2023 r.]
  2. a b c d e f Grażyna Brodzińska - gwiazdą jestem tylko na scenie - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 23.04.2024 r.]
  3. Złote płyty CD przyznane w 2004 roku [online], ZPAV [dostęp 22.06.2020 r.]
  4. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 27.05.2020 r.]
  5. II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie [online], II LO w Szczecinie, 17.11.2016 r. [dostęp 06.01.2022 r.]
  6. 51. Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju – Konferencja Prasowa. youtube.com, 25.04.2017 r. [dostęp 27.02.2018 r.]
  7. Grażyna Brodzińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 23.11.2017 r.]
  8. Grażyna Brodzińska w bazie filmpolski.pl
  9. Grażyna Brodzińska w serwisie terazteatr.pl
  10. Leszek Gnoiński: Trojanowska. Kraków: Mando, 2020 r., s. 95. ISBN 978-83-277-1682-8.
  11. Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995 r., s. 91. ISBN 83-85056-40-8.

Oceń: Grażyna Brodzińska

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:16