Feliks Stobiński

Kultura i sztuka

Feliks Stobiński to postać wyróżniająca się w polskiej historii teatru, urodzony około 1803 roku w Krakowie. Jego życie zawodowe wiązało się ściśle z teatrem, w którym pełnił wiele ważnych ról. Jako aktor teatralny, zdobył uznanie i popularność dzięki swoim wyjątkowym talentom.

W późniejszych latach, Stobiński objął także funkcję dyrektora teatrów prowincjonalnych, co pozwoliło mu na rozszerzenie działalności kulturalnej poza duże miasta. Jego wpływ na rozwój lokalnych scen teatralnych był znaczący, a także przyczynił się do kształtowania polskiego teatru w XIX wieku.

Oprócz kariery aktorskiej, był również przedsiębiorcą teatralnym, co dowodzi jego zaangażowania w promowanie sztuki i kultury w Polsce. Zmarł 3 października 1867 roku w Kutnie, zostawiając po sobie trwały ślad w polskim teatrze.

Kariera aktorska

Feliks Stobiński był wybitnym polskim aktorem, który swoją karierę rozpoczął w imponujący sposób, stając się znaczącą postacią w świecie teatru. Uczył się pod okiem Kazimierza Michała Skibińskiego, co niewątpliwie wpłynęło na jego późniejsze osiągnięcia. W latach 1824–1829 zagościł na scenach Krakowa, gdzie zyskał pierwsze uznanie.

Jego ścieżka zawodowa obejmowała także współpracę z różnymi teatrami, zarówno lwowskimi, jak i krakowskimi. W 1832 roku miał krótki epizod w teatrze lwowskim, a następnie dołączył do krakowskiego teatru, gdzie pracował do 1834 roku. Ponadto w 1835 roku występował w teatrze prowincjonalnym Wincentego Raszewskiego.

Jednak największą popularność zdobył dzięki występom we własnym zespole. Stobiński z powodzeniem wcielał się w różnorodne postacie, a wśród jego najbardziej znanych ról należy wymienić m.in. Parawiedesa, bankiera hiszpańskiego, Birbanckiego z komedii „Dożywocie”, oraz Papkina z dramatu „Zemsta”.

Zarządzanie zespołami teatralnymi

Od roku 1830 Feliks Stobiński wspólnie z Janem Chrzcicielem Okońskim oraz Józefem Winnickim rozpoczął prowadzenie wędrownego zespołu teatralnego. Zespół ten dawał przedstawienia w wielu miastach, takich jak Tarnów, Rzeszów, Przemyśl, Sambor, Stanisławów, Czerniowice oraz Zaleszczyki. W 1835 roku Feliks objął samodzielne kierownictwo nad zespołem, występując przede wszystkim w Królestwie Polskim, gdzie odwiedzał następujące miejscowości: Siedlce, Płock, Radom, Łomżę, Suwałki, Piotrków, Pułtusk, Kalisz, Ciechocinek, Włocławek, Konin, Sieradz, Busko, Wieluń, Bełchatów, Rawa, Olkusz, Przasnysz, Raciąż oraz Rypin.

Teatr Feliksa Stobińskiego nie ograniczał się tylko do granic Królestwa Polskiego, gdyż zespół występował również w miejscowościach takich jak Pyzdry. Warto zaznaczyć, że w ciągu swojej kariery okresowo podejmował współpracę z innymi przedsiębiorcami teatralnymi, w tym z Józefem Gaweckim oraz Ludwiką Kłyszyńską.

Rodzina

W 1828 roku Feliks Stobiński zawarł związek małżeński z Agnieszką z Cieplików, która była aktorką teatrów prowincjonalnych. Małżeństwo to zaowocowało pięciorgiem dzieci, które również podążyły drogą artystyczną.

Ich potomstwo: Eufemia, Feliks Leon, Józef, Roman oraz Aleksandra, wszyscy byli zawodowo związani z teatrem, kontynuując tradycje rodzinne w sztuce.

Przypisy

  1. ZbigniewZ. Skorwider, Działalność kulturalno-oświatowa w Ciechocinku, „Jantarowe Szlaki” (nr 1), Bałtycka Biblioteka Cyfrowa, 1986, s. 36 [dostęp 29.11.2023 r.]
  2. Stobiński Feliks Leon, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 684-685
  3. Stobiński Józef, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 685
  4. Stobiński Roman, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 685
  5. Święcka Aleksandra Apolonia ze Stobińskich, [w:] Słowik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 730
  6. Kaczkowska Eufemia ze Stobińskich, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 273
  7. Stobińska Agnieszka, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 683
  8. a b c d Stobiński Feliks, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 684

Oceń: Feliks Stobiński

★★★★★
Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:9