Jacek Bednarski


Jacek Bogusław Bednarski, urodzony 12 marca 1939 roku w Krakowie, był znaczącą postacią w polskim świecie szachowym oraz naukowym. Zmarł 19 października 2008 roku we Wrocławiu.

W 1964 roku uzyskał tytuł mistrza międzynarodowego, co świadczy o jego wyjątkowych umiejętnościach i zaangażowaniu w grę w szachy. Poza szachami, Bednarski był również ekspertem w dziedzinie filozofii i fizyki, co czyni go osobą o wszechstronnych zainteresowaniach.

Oprócz swoich osiągnięć naukowych, był aktywnym działaczem politycznym, co podkreśla jego szeroki wachlarz działalności w różnych dziedzinach życia społecznego.

Życiorys

Wykształcenie

Jacek Bednarski ukończył studia na Wydziale FilozoficznymUniwersytecie Jagiellońskim, co stanowi ważny element jego edukacji. Wcześniej rozpoczął naukę w zakresie fizyki na Uniwersytecie Moskiewskim, co również miało wpływ na jego intelektualny rozwój.

Szachy

Bednarski swoją pasję do szachów odkrył w wieku jedenastu lat, kształcąc się w tej dziedzinie dzięki artykułom w miesięczniku „Szachy” oraz książce Tadeusza Czarneckiego. Samodzielnie zgłębiał taktyczne aspekty gry studiując partie Paula Morphy’ego. To w Moskwie, podczas studiów, po raz pierwszy zyskał profesjonalne przygotowanie w tej dyscyplinie.

Po powrocie do Polski, szybko zyskał renomę, stając się jednym z najlepszych szachistów w kraju. W latach 1960–1979 aż piętnastokrotnie uzyskał kwalifikację do finałów indywidualnych mistrzostw Polski, gdzie jego wyniki były zadowalające, ponieważ nigdy nie uplasował się poza pierwszą siódemką. Osiągnął znakomite rezultaty, zdobywając cztery medale: złoty w 1963 roku, srebrny w 1964 oraz dwa brązowe w latach 1972 i 1975.

Bednarski z dumą reprezentował Polskę na międzynarodowej scenie szachowej, udział biorąc w pięciu olimpiadach szachowych w latach 1964, 1966, 1968, 1970 oraz 1972, jak również w drużynowych mistrzostwach Europy w 1973 roku. Poza olimpiadami uczestniczył w czternastu meczach międzynarodowych, oraz grał w ponad sześćdziesięciu turniejach międzynarodowych.

W 1967 roku osiągnął VII miejsce w prestiżowym memoriale Capablanki, gdzie zmierzył się z takimi mistrzami jak Bent Larsen, Marek Tajmanow, Wasilij Smysłow czy Lew Poługajewski. W roku 1972 triumfował w dwóch turniejach międzynarodowych – w Lublinie oraz Hradcu Kralovem. Jego styl gry ewoluował z agresywnego i kombinacyjnego w młodości, do bardziej pozycyjnego, z wieloma innowacyjnymi koncepcjami w późniejszym okresie.

Jako erudyta szachowy, potrafił stawić czoła największym rywalom na świecie, odnosząc sukcesy w starciach z arcymistrzami takimi jak Jefim Geller czy Ulf Andersson oraz mistrzynią świata Noną Gaprindaszwili. Najwyższy ranking, który osiągnął, wyniósł 2425 punktów 1 stycznia 1975 roku, kiedy to zajmował drugie miejsce wśród polskich szachistów, ustępując jedynie Włodzimierzowi Schmidtowi.

Polityka

W początkowych latach 90. Jacek Bednarski aktywnie działał w Unii Polityki Realnej, pełniąc funkcję przewodniczącego dolnośląskiego oddziału tego ugrupowania aż do 1993 roku. W tym samym roku wraz z osobami takimi jak Sławomir Żmudziński, powołał do życia Partię Konserwatywno-Radykalną „NURT”, choć nie osiągnęła ona znaczącego wpływu na polską scenę polityczną.

W 2005 roku związał się z Samoobroną RP, z ramienia której miał okazję kandydować w wyborach do senatu w swoim okręgu wrocławskim, jednak jego starania zakończyły się niepowodzeniem.

Przypisy

  1. Zmarł Jacek Bednarski upr.wroclaw.pl
  2. Kampania wyborcza. PD o sporcie, Liga w obronie złotówki, Samoobrona zachwala gazeta.pl
  3. FIDE rating history :: Bednarski, Jacek B.
  4. Memoriał Capablanki, Hawana 1967
  5. OlimpBase

Oceń: Jacek Bednarski

Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:13