Alfred Krygier

---

Życiorys

Alfred Krygier był niezwykle wszechstronną postacią. Ukończył studia prawnicze naUniwersytecie Jagiellońskim, a także zdobył aplikację prawniczą w swoim rodzinnym mieście. W 1911 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPSD). W trakcie I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej. Po wojnie osiedlił się w Wiedniu, gdzie podjął pracę w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Feniks”.

W 1920 roku powrócił do Polski, osiedlając się w Warszawie, gdzie rozpoczął pracę w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Przyszłość”. Od 1932 do 1936 roku pełnił funkcję dyrektora tej instytucji. Działał aktywnie w PPS, uczestnicząc w kongresach oraz w kluczowych decyzjach lewicowej frakcji; w latach 1922–1924 spędził część swojego czasu w ZSRR. W 1928 roku został wybrany na zastępcę posła reprezentującego okręg Warszawy.

Jako zwolennik ruchu spółdzielczego Krygier był również związany z dziennikarstwem, pełniąc przez cztery lata funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Ubezpieczeń Społecznych” do roku 1930 oraz pisząc dla „Robotnika” i „Robotniczego Przeglądu Gospodarczego”.

W czasie II wojny światowej Krygier aktywnie działał w PPS–WRN, a jego pobyt na Mazowszu z dala od Warszawy wiązał się z koniecznością ukrywania się. W tym czasie był autorem druku propagandowego zatytułowanego „Dwa totalizmy – dwaj wrogowie”, który został wydany przez Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej.

Po zakończeniu wojny Krygier pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) oraz Polskiej Akademii Nauk (PAN) i był posłem na Sejm Ustawodawczy przedstawicielem Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1948 roku przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i po wydarzeniach październikowych kierował komisją rehabilitacyjną, która badała przypadki usunięcia działaczy PPS z ruchu robotniczego w tym roku.

Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 1949 roku. Życie prywatne Alfreda Krygiera również miało swoje ciekawe akcenty – był żonaty ze Stefanią Krygier, lekarką oraz działaczką kobiecą PPS, która zmarła w 1951 roku. Para została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 47, grób 63/64/65).

---

Oceń: Alfred Krygier

---