Jacek Romanowski

---

Życiorys

W 1975 roku Jacek Romanowski zakończył swoją edukację na PWST w Krakowie, co stało się ważnym krokiem w jego karierze artystycznej. Następnie, w okresie od 1975 do 1978 roku, pracował jako aktor w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, gdzie zdobywał doświadczenie i rozwijał swoje umiejętności aktorskie. Od 1978 roku jest związany ze Starym Teatrem w Krakowie, co potwierdza jego stałą obecność na polskiej scenie teatralnej.

W latach 2008–2012 pełnił odpowiedzialną rolę dziekana Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie, odgrywając kluczową rolę w kształtowaniu przyszłych pokoleń aktorów. Jego osiągnięcia artystyczne zostały docenione w 2010 roku, kiedy to otrzymał prestiżową Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, co dodatkowo podkreśliło jego znaczący wkład w polską sztukę teatralną.

Filmografia

Jacek Romanowski to znany aktor, który w swojej karierze zrealizował wiele znaczących ról filmowych. Jego filmografia jest bogata i zróżnicowana, co świadczy o jego wszechstronności. Oto niektóre z najważniejszych projektów, w które był zaangażowany w trakcie swojej kariery:

• 1976: Długa noc poślubna jako Adam Sikora,
• 1976: Za metą start jako stażysta,
• 1977: Rebus jako Andrzej,
• 1980: Z biegiem lat, z biegiem dni… jako Tadeusz Żeleński (pseud. Boy) (odc. 3–6, odc. 8),
• 1980: W biały dzień jako szpicel śledzący „Białego”,
• 1982: Blisko, coraz bliżej (odc. 6),
• 1985: Wawel Zaginiony,
• 1985: Tumor Witkacego jako Władysław Strzemiński,
• 1988: Oskarżony,
• 1994: Śmierć jak kromka chleba jako górnik,
• 1997: Łóżko Wierszynina jako „Solony”,
• 1999: Tydzień z życia mężczyzny jako Mizoń,
• 2001: Samo niebo jako Andrzej (odc. 1),
• 2004: Karol. Człowiek, który został papieżem jako profesor Krąpiec,
• 2006: Jan Paweł II jako ksiądz,
• 2007: Tajemnica twierdzy szyfrów jako generał,
• 2007: Katyń jako rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego,
• 2007: Jutro idziemy do kina jako ojciec Bolesławskiego,
• 2009–2016: Barwy szczęścia jako Waldemar Rybiński,
• 2012: Wszystkie kobiety Mateusza jako ksiądz,
• 2012: Czas honoru jako oficer polskiego wywiadu (odc. 60),
• 2018: Twarz jako dostojnik.

Spektakle telewizyjne

• 1976: Iwona, księżniczka Burgunda jako książę Filip,
• 1980: Borys Godunow jako kozak Karela,
• 1982: Znana nasza,
• 1983: Polski listopad jako Stroński,
• 1984: Owcze źródło jako Barrildo,
• 1984: Monte Cassino,
• 1984: Biedni ludzie jako aktor I,
• 1987: Pięćdziesiąt dukatów jako pan III,
• 1987: Kopciuszek jako Królewicz,
• 1989: Ryszard III jako Krzysztof Urswick,
• 1989: Historia Witolda Gombrowicza,
• 1991: Marzyciele jako Stader,
• 1994: Mały Lord jako Ben,
• 1994: Calineczka jako syn Żaby,
• 1995: Listopad jako Kazimierz Pułaski,
• 1996: Tu się urodziłem jako Polak,
• 1997: Wiosna Narodów w Cichym Zakątku jako Thomain,
• 1997: Nowe szaty cesarza jako Dyktator mody,
• 1998: Tak zwana ludzkość w obłędzie jako Kalikst,
• 1998: Płaszcz jako Kandelabrow,
• 2001: Hanna Wendling jako Jaretzki,
• 2008: Prezent dla towarzysza Edwarda G. jako prezes Telewizji,
• 2009: Rzeczpospolita Babińska,
• 2010: Makbet jako Banquo,
• 2014: Rewizor jako Stiepan Iwanowicz Korobkin,
• 2015: Wasza wysokość jako Jerzy.

Etiudy

• 2004: Ja, Tadek jako Franciszek,
• 2017: I teraz sama.

Nagrody i wyróżnienia

Jacek Romanowski to artysta, który na przestrzeni lat zdobył wiele prestiżowych nagród oraz wyróżnień za swoje osiągnięcia w dziedzinie teatru. Jego talent i zaangażowanie zostały docenione już na wczesnym etapie kariery.

• 1977: Nagroda Dziennikarzy dla wyróżniającego się młodego aktora za rolę Tadeusza w *Śniegu* Stanisława Przybyszewskiego, w reżyserii Bogdana Hussakowskiego, w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu,
• 1978: Wyróżnienie za rolę Gustwa-Konrada w *Dziadach* w reżyserii G. Mrówczyńskiego, w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze,
• 1987: Nagroda aktorska za rolę Thamaina w *Wiośnie Narodów* w cichym zakątku A. Nowaczyńskiego, reżyseria T. Bradecki, na XXVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych,
• 1997: Nagroda aktorska za epizodyczną rolę Begriffenfeldta w *Peer Gyncie* H. Ibsena, reżyseria M. Fiedor, na XXXVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych,
• 2007: Nagroda Rektora PWST w Krakowie,
• 2010: Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne,
• 2017: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

To tylko niektóre z nagród, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój polskiego teatru i kultury.

---

Oceń: Jacek Romanowski

---