Kazimierz Dźwig

---

Życiorys

W czasie hitlerowskiej okupacji Kazimierz Dźwig został przymusowo wcielony do niemieckiej służby budowlanej, znanej jako Baudienst. Z tej służby jednak udało mu się uciec. W 1944 roku dotarł do Włoch, gdzie w rejonie Padwy dołączył do jednostki partyzanckiej, a później stał się członkiem 2 Korpusu Polskiego.

W 1945 roku zyskał możliwość dalszego kształcenia, zostając studentem Szkoły Malarstwa, którą założył Marian Bohusz-Szyszko. Tam uczył się rysunku pod kierownictwem Henryka Gotliba. Po ewakuacji polskich wojsk do Wielkiej Brytanii kontynuował naukę w Sir John Cass School of Art, a dzięki stypendium miał możliwość studiowania również w Camberwell School of Art. W 1948 roku Henryk Gotlib zaproponował mu powrót do Polski na stanowisko asystenta w Katedrze Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, jednak Dźwig postanowił odmówić tej oferty.

W 1949 roku stał się członkiem Grupy 49, która skupiała polskich artystów związanych ze Studium Malarstwa Sztalugowego, założonym w 1947 roku przez Mariana Bohusz-Szyszko. Wspólnie z Grupa 49, Dźwig prezentował swoje prace w Kinsley Gallery, Grabowski Gallery, Drian Gallery w Anglii oraz w Haus der Begegnung w Niemczech.

W latach 1951-1988 pracował jako grafik w wytwórni papierów wartościowych De la Rue. Ciekawe jest to, że w 1989 roku miała miejsce jego pierwsza wystawa w Polsce, zatytułowana „Polscy malarze w Wielkiej Brytanii”, która odbyła się w zamku w Pułtusku. W 2004 roku Mary Dźwig, jego żona, ofiarowała Archiwum Emigracji Biblioteki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu pięćdziesiąt obrazów olejnych artysty, a także szkicowniki z projektami prac z lat 1978-1988, wycinki prasowe i foldery wystaw oraz przenośny księgozbiór.

Obecnie w Polsce znajduje się około 100 dzieł Kazimierza Dźwiga, które można podziwiać w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

---

Oceń: Kazimierz Dźwig

---