Ludwik Ziemblic

---

Życiorys

Ludwik Ziemblic rozpoczął swoją przygodę z wspinaczką w młodym wieku. W roku 1913, wspólnie z kolegą Franciszkiem Żurkiem, zdołał zdobyć Maczugę Herkulesa, znajdującą się w Pieskowej Skale. Już rok później, podczas swojego pobytu w Szwajcarii, zdobył majestatyczny Mont Blanc.

W trakcie I wojny światowej Ludwik walczył na początku w Legionach Piłsudskiego, gdzie doznał rany w bitwie pod Łowczówkiem w 1914 roku. Następnie, w latach 1915-1916, służył w armii austriackiej i brał udział w trudnych walkach na froncie włoskim w Alpach, gdzie został nie tylko ranny, ale i przysypany lawiną śnieżną. Po zakończeniu wojny, w latach 1918-1920, dołączył do Wojska Polskiego, angażując się w walki przeciwko bolszewikom.

W okresie międzywojennym kontynuował swoje górskie pasje, wspinając się w Alpach oraz Dolomitach, a także zimą wędrując po Górach Rodniańskich w Rumunii. W latach 1932-1939 brał czynny udział w budowie schroniska AZS pod Smotrcem w Czarnohorze, które następnie zarządzał. Jego prace były ściśle związane z wywiadem polskim. W trakcie II wojny światowej przebywał na Węgrzech, gdzie po zakończeniu konfliktu powrócił do Zakopanego.

Od roku 1945 Ludwik Ziemblic pełnił rolę gospodarza restauracji na Kasprowym Wierchu, a od 1951 roku kierował schroniskiem PTTK na Markowych Szczawinach, przy Babi Górze. W roku 1953 osiedlił się na stałe w Zakopanem. W międzyczasie zdobył uprawnienia jako ratownik górski w 1946 roku oraz przewodnik tatrzański w 1951 roku. Po tych zdobyczach wrócił do swoją pasję wspinaczkową. Razem z Pawłem Voglem w latach 1947-1949 zrealizował szereg zimowych przejść, w tym zdobycie południowej ściany Zamarłej Turni oraz zachodniej i wschodniej ściany Kościelca.

Ludwik był również aktywnym członkiem Sekcji Taternictwa Jaskiniowego czynnej w zakopiańskim oddziale PTTK, uczestnicząc w eksploracji Jaskini Zimnej w Dolinie Kościeliskiej w 1953 roku. Jako instruktor w dziedzinie przewodnictwa i taternictwa zachował znaczną sprawność fizyczną aż do późnych lat życia – w dniu swoich 75. urodzin przeszedł ponownie ścianę Zamarłej Turni. Był również honorowym członkiem Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem.

Po jego śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas LA-zach.), natomiast grób symboliczny znajduje się na Nowym Cmentarzu w Zakopanem.

Filmografia

Filmografia Ludwika Ziemblica obejmuje szereg znaczących dzieł, w których jego talent objawił się w različny sposób. Oto niektóre z ważniejszych projektów:

• Błękitny krzyż (reż. Andrzej Munk 1955) – w tej produkcji występuje jako doktor Juraj,
• Na białym szlaku (reż. Jarosław Brzozowski, Andrzej Wróbel 1962) – w roli radiotelegrafisty Nilsa,
• Czarci żleb (reż. Tadeusz Kański, Aldo Vergano 1949) – jako konsultant,
• Mandrin, Le bandit gentilhomme (reż. Jean-Paul Le Chanois 1962) – w tej produkcji również pełnił funkcję konsultanta.

---

Oceń: Ludwik Ziemblic

---