Roman Eminowicz

---

Życiorys

Roman Eminowicz był synem Wincentego oraz Heleny z Zopothów. Swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w c. k. Gimnazjum III w Krakowie, mieście, które zawsze miało szczególne miejsce w jego sercu. W listopadzie 1917 roku, jako uczeń ósmej klasy, zdecydował się dołączyć do 2 pułku ułanów, co stało się początkiem jego wojskowej kariery.

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej walczył w 43 pułku Strzelców Kresowych na stanowisku plutonowego. Jego młodzieńcza odwaga i determinacja doprowadziły go do 7 pułku artylerii polowej, gdzie zgłosił się do walki w lipcu 1920 roku. Niestety, 10 października, podczas bohaterskiej walki pod Nowogrodem Wołyńskim, odniósł poważne rany – uszkodzenia kręgosłupa oraz płuc były na tyle ciężkie, że przyczyniły się do jego śmierci.

Roman Eminowicz zmarł 10 listopada 1920 roku w szpitalu wojskowym w Zamościu, a jego ciało spoczęło w tym historycznym mieście. 24 marca 1922 roku, po uroczystym nabożeństwie w kościele garnizonowym św. Piotra i Pawła, miał miejsce pogrzeb na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w pasie 8, rządzie płd..

W uznaniu jego niezwykłych zasług dla Ojczyzny, które Wiązały się z oddaniem życia na froncie, Eminowicz został pośmiertnie mianowany na stopień podporucznika z dniem 15 marca 1921 roku. Warto zaznaczyć, że 27 sierpnia 1920 roku zweryfikowano, że w rzeczywistości, Roman Eminowicz uzyskał stopień podporucznika już w dniu swojej śmierci – 10 listopada 1920 roku.

Ordery i odznaczenia

Roman Eminowicz, znany ze swojego zaangażowania i poświęcenia dla kraju, otrzymał wiele zaszczytnych wyróżnień, które odzwierciedlają jego świetne osiągnięcia i heroizm.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3736 – 1921,
• Krzyż Walecznych,
• Medal Niepodległości – pośmiertnie przyznany 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

---

Oceń: Roman Eminowicz

---