Sława Kwaśniewska

---

Życiorys

W trakcie II wojny światowej Sława Kwaśniewska odnajdywała się w różnych rolach, pracując w zakładzie fryzjerskim oraz pełniąc funkcję łączniczki w Armii Krajowej. Jej pasja do sztuki wyrażała się poprzez edukację aktorską, którą zakończyła w 1948 roku w krakowskiej Szkole Aktorskiej.

Po ukończeniu nauki zdobyła doświadczenie, pracując na różnych scenach teatralnych. W latach 1949–51 oraz 1954-57 była zaangażowana w prace Teatrów Dramatycznych w Częstochowie. Następnie, w latach 1957-60, występowała w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu, a od 1960 do 1963 w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Jej kariera kontynuowała się w Teatrze Polskim w Poznaniu (1963-1972) oraz w Teatrze Nowym w Poznaniu (1972-1991). Swoją działalność artystyczną zakończyła w Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego (1995–1996), a następnie ponownie związana była z Teatrem Nowym w Poznaniu, gdzie pracowała do 2014 roku.

Po jej śmierci, Sława Kwaśniewska została pochowana na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo artystyczne.

Filmografia

Filmografia Sławy Kwaśniewskiej jest bogata w różnorodne role, które odzwierciedlają jej wszechstronność jako aktorki. Poniżej znajduje się szczegółowy wykaz jej występów:

• 2012–2013: Lekarze – Helena Słomka (odc. 4 i 19),
• 2011: Głęboka woda – Helena (odc. 8),
• 2008: Czas honoru – pani Inga, łączniczka Konarskich (odc. 5),
• 2003: Wieczór trzeciego króla – sprzedawczyni,
• 2001–2002: Marzenia do spełnienia – Mania Zdziebło,
• 2000: Twarze i maski – matka Jakuba (odc. 3),
• 1999-2007: Na dobre i na złe – Aniela Czapska,
• 1997: Boża podszewka – Walukiewiczowa,
• 1997: Musisz żyć – ciotka Bronka,
• 1996: Poznań 56 – babcia Piotrka,
• 1996: Maszyna zmian. Nowe przygody – dróżniczka (odc. 4 i 5),
• 1993: Balanga – Babka,
• 1992: Mama – Nic – pani Prusik,
• 1991–1993: Kuchnia polska – Jarosława Szymanko,
• 1989: Bal na dworcu w Koluszkach – sędzia,
• 1989: Szklany dom – była gospodyni Wandy,
• 1988–1991: Pogranicze w ogniu – pani Jadwiga, nauczycielka gry na fortepianie,
• 1988: Bez grzechu – Majerowa, sąsiadka Jezierskich,
• 1987: W zawieszeniu – matka Anny,
• 1987: Cienie – Marta,
• 1986: Na kłopoty… Bednarski – Greta Piwońska, matka Bruna,
• 1986: ESD – nauczycielka łaciny,
• 1984: Engagement – Ewka,
• 1984: Wszystko powiem Lilce! – Magierska,
• 1983: Wir – Łastowiecka,
• 1983: Kartka z podróży – Lubelska,
• 1982: Głosy – Waczyńska,
• 1981: Jan Serce – pani inżynier, szefowa Jana,
• 1981: Kobieta samotna – ciotka Ireny,
• 1981: Kłamczucha – ciocia Lila,
• 1980: Panienki – nauczycielka,
• 1980: Przygody małego maślaka,
• 1979: Szansa – nauczycielka Stawicka,
• 1979: Kung-fu – dyrektorka,
• 1979: Biała gorączka – Jadwiga,
• 1978: Aktorzy prowincjonalni – Malina,
• 1978: Nauka latania – ciotka Tomka i Wiesi,
• 1977: Wodzirej – Mela,
• 1977: Zdjęcia próbne – Wacka, ciotka Anki.

Każda z wymienionych ról przyczyniła się do umocnienia pozycji Kwaśniewskiej w polskim przemyśle filmowym oraz teatralnym. Jej talent aktorski i zdolność do interpretacji różnych postaci pozostawiły trwały ślad w pamięci widzów.

Nagrody

Oto imponujący zbiór osiągnięć artystycznych Sławy Kwaśniewskiej, obok których nie można przejść obojętnie. Wielokrotnie nagradzana przez różne instytucje, jej talenty aktorskie zostały dostrzeżone i docenione w wielu prestiżowych wydarzeniach.

• 1963 – Wrocław – IV Wrocławski Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych – wyróżnienie za rolę Marii w spektaklu „Niepokój przed podróżą” autorstwa Jerzego Broszkiewicza, wystawianym w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze,
• 1974 – przyznanie nagrody wojewody poznańskiego za szczególne osiągnięcia aktorskie,
• 1974 – Kalisz – XIV KST – aktorska nagroda II stopnia za rolę Pani Peachum w „Operze za trzy grosze” Bertolda Brechta, zaprezentowanej w Teatrze Nowym w Poznaniu,
• 1980 – Opole – VI OKT – uznanie za rolę Matki w „Balladynie” Juliusza Słowackiego w Teatrze Nowym w Poznaniu,
• 1986 – Złoty Ekran za występ w filmie „Engagement”,
• 1988 – Kalisz – XXVIII KST – nagroda za rolę Toli w przedstawieniu „Narzeczony Beaty”,
• 1989 – Kalisz – XXIX KST – nagroda za drugoplanową rolę Pani Pernelle w „Tartuffe” Moliera w Teatrze Nowym,
• 1990 – Opole – XVI OKT – wyróżnienie za rolę Pani Orgonowej w „Damach i huzarach” Aleksandra Fredry w Teatrze Nowym w Poznaniu,
• 1999 – Poznań – Honorowy Medal Młodej Sztuki, nadawany przez „Głos Wielkopolski” za kunszt aktorski oraz postawę będącą wzorem dla młodszych pokoleń,
• 2004 – Poznań – Nagroda Artystyczna Miasta Poznania,
• 2006 – Poznań – Srebrna Maska za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2005/2006.

Odznaczenia

W życiu i karierze Sławy Kwaśniewskiej znajdują się liczne osiągnięcia, które zostały uhonorowane prestiżowymi odznaczeniami.

• 1971 – Odznaka Honorowa Miasta Poznania,
• 1975 – Złoty Krzyż Zasługi,
• 1976 – Zasłużony Działacz Kultury,
• 1984 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 2013 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

---

Oceń: Sława Kwaśniewska

---