Marek Gajczak


Marek Gajczak to znana postać w polskim kinie, który urodził się 2 czerwca 1966 roku w Krakowie. Jako operator filmowy, ma za sobą bogate doświadczenie w branży, łącząc w sobie umiejętności montażysty, scenarzysty oraz reżysera.

W swojej karierze Gajczak wykazał się wszechstronnością, co czyni go cennym członkiem zespołów filmowych.

Życiorys

Ukończył Łódzką Szkołę Filmową, specjalizując się na wydziale operatorskim w 1998 roku. Jego pasja do pracy operatorskiej została wzmocniona przez uczestnictwo w prestiżowych warsztatach Masterclass for DOP, które miały miejsce w Budapeszcie. Już podczas nauki zyskał uznanie dzięki swoim etiudom, zdobywając szereg międzynarodowych nagród, w tym Srebrną Kijankę na Międzynarodowym Festiwalu Camerimage w Polsce za film „Sposób na Moravię”, który miał również swoje miejsce w programie przeglądowym młodych talentów na festiwalu w Cannes.

W 2002 roku, dla krótkometrażowego filmu fabularnego „Antychryst” w reżyserii Adama Guzińskiego, zdobył nagrodę za zdjęcia na Festiwalu European Short Film w Stuttgarcie-Ludwigsburgu w 2003 roku. Film ten również zyskał prestiżową nominację do Oscara, po zdobyciu Grand Prix na festiwalu w Bilbao w 2002 roku. W 2006 roku rozwijał swoje umiejętności reżyserskie i scenariuszowe, debiutując w pełnometrażowym filmie fabularnym zatytułowanym „Pod powierzchnią”.

Jego kariera jest nierozerwalnie związana z Telewizją TVN oraz Telewizją Polską, gdzie współpracował nad wieloma projektami. Obecnie koncentruje się przede wszystkim na tworzeniu zdjęć oraz reżyserowaniu filmów dokumentalnych. Jak dotąd zrealizował ich kilkadziesiąt, oprócz filmów fabularnych, co pozwoliło mu zdobyć jeszcze większe doświadczenie i uznanie w branży.

W ostatnich latach można było podziwiać jego zdjęcia w takich filmach fabularnych jak „Oszukane” (2013) w reżyserii Marcina Solarza oraz „Bokser” (2012) w reżyserii Tomasza Blachnickiego. Również wśród jego dokumentalnych dzieł wymienia się „Bartoszewski. Droga” (2011) w reżyserii Artura Więcka, „Boris Dorfman – A Mentsh” (2014) w reżyserii Uwe i Gabriela von Seltmann oraz „Endrju” (2014) w reżyserii Tomasza Blachnickiego i Roberta N. Wachowiaka.

Filmografia

Filmy fabularne

W 2013 roku powstał film Oszukane, którego reżyserem był Marcin Solarz. Produkcja była realizowana przy współpracy z TVN, oferując widzom emocjonującą fabułę.

Kolejnym dziełem z 2012 roku był film Bokser w reżyserii Tomasza Blachnickiego, również produkowany przez TVN. To poruszająca historia, która zyskała uznanie publiczności.

W 2009 roku na ekrany trafił film Generał – zamach na Gibraltarze, pod kierownictwem reżyserki Anny Jadowskiej. Projekt zrealizowany został również przez TVN, podkreślając talent w tej dziedzinie.

Produkcja Pod powierzchnią z 2006 roku to dzieło, które łączy w sobie talent do pisania, reżyserowania oraz zdjęć, wykonane przez Bartona Film i Gremi Film Production.

W 2002 roku ujrzeliśmy Antychrysta, którego reżyserem był Adam Guziński. Film ten okazał się interesującą propozycją, zapewniając wielbicielom kina głębokie doznania.

Szczęśliwy człowiek, z 2000 roku, w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej, to kolejna fabuła, która została doceniona przez widzów i krytyków, prezentując znakomite zdjęcia.

Filmy dokumentalne

W 2014 roku zrealizowano dokument Endrju, którego twórcami byli Tomasz Blachnicki oraz Robert N. Wachowiak, w którym zastosowano różne techniki zdjęciowe.

Tego samego roku powstał także film Boris Dorfman – A Mentsh, w reżyserii Uwe i Gabrieli von Seltmann, który także korzystał z innowacyjnych sposobów zdjęciowych oraz montażowych.

W 2012 roku zrealizowano dokument pod tytułem Bartoszewski. Droga, w reżyserii Artura Więtka, który przybliżył widzom ważne aspekty z życia bohatera.

Film dokumentalny Od początku do końca i początku. Projekt życia według Jana Pawła II, z 2011 roku, został reżyserowany przez Piotra Jaworskiego i Iwonę Meus i przyniósł wiele refleksji nad osobą Jana Pawła II.

Również w 2011 roku powstał dokument Churchills Verrat An Polen, w reżyserii Christoph Weinerta, Anny Jadowskiej oraz Dariusza Baliszewskiego, który ukazał dramatyczne okoliczności historyczne.

W 2010 roku premierę miał dokument Raz dokoła. Opowieść Marii Rydlowej w reżyserii Haliny Przebindy, ukazujący fascynującą postać w kontekście historycznym.

W 2009 roku Anna Jadowska i Lidia Kazen zrealizowały dokumentalny serial telewizyjny Generał, który również spotkał się z pozytywnym odbiorem publiczności.

W kolejnych latach powstały liczne dokumenty, takie jak Dekalog … po dekalogu – Szóste (2008) w reżyserii Piotra Jaworskiego oraz Dowody zbrodni (2008) w reżyserii Pauliny Maciejowskiej, które dodają różnorodności do portfolio filmów dokumentalnych.

Znane są również produkcje takie jak Mój tata Maciek (2005) w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej oraz Goralenvolk (2004) w reżyserii Artura Więtka. Ostatnie lata XX wieku przyniosły wiele ważnych i emocjonalnych filmów, tj. Na ratunek (2000) i Renoir (2000), oba w reżyserii Piotra Jaworskiego oraz Siedem lekcji miłości (1999) w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej, które wciąż pozostają w pamięci widzów.

Ponadto Wyśniona miłość (1998) reżyserii Grażyny Kędzielawskiej i Projekt X – samochody terenowe – Bieszczady w reżyserii Bogusława Lindy z tego samego roku rzucają światło na różnorodność podmiotów ludzkich i ich przeżyć w trudnych okolicznościach.

Ostatnie projekty z 1998 roku, takie jak Blizna oraz Bezdomna miłość, oba w reżyserii Grażyny Kędzielawskiej, stanowią ważne ogólnokrajowe dokonania, które poruszają szeroki zakres ludzkich emocji i problematyki społecznej.


Oceń: Marek Gajczak

Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:20