Tadeusz Mazoński

---

Życiorys

W jego młodych latach, Tadeusz Mazoński uczęszczał do szkoły realnej mieszczącej się we Lwowie. Jako zaangażowany członek Polskiej Organizacji Wojskowej, zgłosił się na ochotnika do obrony Lwowa.

W 1920 roku rozpoczął naukę na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, jednak ze względu na trudności finansowe musiał przerwać studia po trzech latach. W międzyczasie podjął pracę jako laborant w lwowskiej rafinerii nafty. W 1925 roku zdecydował się na kontynuację edukacji, wybierając Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza. Studiował tam do roku 1927, a następnie wrócił na Politechnikę, gdzie w 1929 roku uzyskał absolutorium. Następnym krokiem w jego naukowej karierze był egzamin dyplomowy, który zdał w roku 1934.

W latach 1928–1939 pracował w Katedrze Chemii Organicznej pod kierownictwem Edwarda Suchardy, jak również w Katedrze Technologii Chemicznej Organicznej, gdzie współpracował z Wacławem Leśniańskim. Na początku był młodszym asystentem, a później awansował na stanowisko starszego asystenta oraz adiunkta. Po tym, jak Lwów został zajęty przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i Politechnika przekształciła się w Lwowski Instytut Politechniczny, kontynuował swoją pracę w Katedrze Technologii Chemicznej Organicznej. Gdy Lwów zajął Wehrmacht, Mazoński podjął pracę jako nauczyciel w Zawodowej Szkole Chemicznej. W 1944 roku, po przybyciu Armii Radzieckiej, wrócił do Instytutu Politechnicznego, gdzie pełnił funkcję docenta aż do 31 września 1945 roku.

W październiku 1945 roku Tadeusz Mazoński przeniósł się do Gliwic, gdzie aktywnie uczestniczył w zakładaniu Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej. W tym czasie został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze Technologii Chemicznej Organicznej, której przewodniczył profesor Wacław Leśniański. W 1947 roku, po obronie rozprawy na temat Dwuamin siarczku dwufenylowego jako zasady naftolu A S, uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Jego kariera naukowa zyskała na znaczeniu, a w 1960 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1967 roku awansował na profesora zwyczajnego.

Od 1953 do 1955 roku Mazoński pełnił funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej, a następnie, w latach 1955–1957, był dziekanem tej samej jednostki. W latach 1957–1959 sprawował urząd rektora uczelni. W 1956 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, natomiast w 1969 roku uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Tadeusz Mazoński

---