Irena Teresa Smolarska, znana z domu jako Wyroba, urodziła się 20 lutego 1928 roku w Krakowie. Jej życie zakończyło się 17 października 1972 roku w Kanadzie.
Była uznawanym naukowcem i doc. dr hab. związanym z Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, instytucją, która odegrała kluczową rolę w kształtowaniu jej akademickiej kariery.
Życiorys
Irena Smolarska to opmerkowa postać, która swoją karierę naukową związała z Wydziałem Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, gdzie w 1956 roku uzyskała tytuł magistra inżyniera w dziedzinie geologii. Po rozpoczęciu pracy jako asystentka w Katedrze Mineralogii AGH w styczniu 1957, jej ścieżka kariery szybko się rozwijała. W 1960 roku, po przedstawieniu pracy zatytułowanej „Charakterystyka złoża rud cynku i ołowiu w obszarze chrzanowskim”, zdobyła stopień doktora nauk technicznych oraz awansowała na adiunkta.
W czerwcu 1972 roku Irena zakończyła przewód habilitacyjny, wykładając temat „Studia nad okruszcowaniem triasu w Polsce”. Była aktywną członkinią wielu towarzystw naukowych, takich jak Polskie Towarzystwo Mineralogiczne, Polskie Towarzystwo Geologiczne, Society of Economic Geologists, Society for Geology Applied to Mineral Deposits, oraz International Association for the Genesis of Ore Deposits.
Pomimo krótkiej kariery, Irena wygłosiła 17 referatów na międzynarodowych konferencjach, a jej badania koncentrowały się na złożach cynku i ołowiu oraz budowie geologicznej Śląsko-Krakowskiego Zagłębia Kruszcowego. Jej autorskie teorie dotyczące pochodzenia dolomitów kruszconośnych oraz krasowego pochodzenia rud brekcjowych z tego regionu, zyskały dużą renomę w środowisku naukowym. Rozprawa habilitacyjna miała istotne znaczenie w kontekście genezy stratyfikowanych złóż rud cynku i ołowiu, co uczyniło Irenę Smolarską jednym z czołowych badaczy w tej dziedzinie.
W ciągu swojego życia Irena opublikowała 32 prace naukowe, a kolejne 10 pojawiło się po jej tragicznej śmierci. Jej ostatnim wystąpieniem było reprezentowanie Polski na 24 Kongresie Geologicznym w Montrealu, gdzie przewodniczyła jednej z sekcji i wygłosiła ważny referat pod tytułem „Comparative study of the Mineralization of triasic Rocks in Poland”.
Niestety, Irena zginęła w Kanadzie w 1972 roku. Zostawiła męża Andrzeja oraz syna Krzysztofa. Po jej śmierci, jej działalność naukowa pozostaje inspiracją i trwającym dziedzictwem, a jej ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Rakowicki w Krakowie (kwatera CA, rząd zach.).
Przypisy
- Irena Smolarska 1928-1972 – rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Kraków 1973 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Michał Siedlecki | Lech Kalinowski | Henryk Karol Gaertner | Maria Rydlowa (bibliotekarka) | Katarzyna Krzysztofek | Mieczysław Bochenek | Piotr Augustyniak (profesor nauk technicznych) | Tadeusz Mazoński | Jan Marchlewski | Monika Bogdanowska | Zbigniew Chudzikiewicz | Piotr Oczko | Władysław Jan Skiba | Józef Grzybowski | Andrzej Zaborski (orientalista) | Olgierd Justyn Staniszkis | Oleg Czyżewski | Ernest Łuniński | Stefan Nosek | Stefan MorawskiOceń: Irena Smolarska