Kazimierz Surman

---

Życiorys

Kazimierz Surman, urodzony 20 grudnia 1924 roku w Krakowie, był synem Wincentego i Apolonii Hachaj (1898-1951). Jego edukacja rozpoczęła się w rodzinnym mieście, gdzie w szkole podstawowej zdobywał pierwsze doświadczenia. W 1937 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego, które ukończył w 1939 roku, nabywając wiedzę w dwóch klasach.

W czasie II wojny światowej, od 1940 do 1942, pracował jako prowadzący biuro kancelaryjne w firmie budowlanej Tadeusza Russaka. Po otrzymaniu karty na przymusowe roboty w III Rzeszy, podjął decyzję o schronieniu się w Dębicy, a do Krakowa wrócił w sierpniu 1944. Tam, niestety, padł ofiarą ulicznej łapanki, co doprowadziło do osadzenia go w obozie KL Plaszow.

Po wkroczeniu Sowietów i zakończeniu wojny, Kazimierz Surman podjął pracę jako referent zaopatrzenia w Fabryce Mydła „Kołłątaj” w Krakowie. Wkrótce potem, w 1945 roku, został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i aktywnie uczestniczył w działalności Komitetu Dzielnicowego Dębniki. Jako ochotnik, w marcu 1945 roku, zgłosił się do Ludowego Wojska Polskiego. W 1947 roku ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Krakowie, zdobywając stopień chorążego, a następnie dowodząc plutonem w jednostce wojskowej w Sanoku. W dniu 21 stycznia 1949 roku został zdemobilizowany i przeniesiony do rezerwy.

Po zakończeniu służby wojskowej, Surman podjął pracę w Rejonowym Urzędzie Likwidacyjnym w Sanoku, gdzie pełnił funkcję kierownika sekcji planów zbiorczych i bilansów w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (PKPG) przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. W swoim zawodowym życiu pełnił także funkcje instruktora powiatowego i kierownika Oddziału Kultury. Swoją wiedzę i pasję rozwijał w Muzeum Historycznym w Sanoku, gdzie pracował jako inspektor techniczny, a później jako kierownik Powiatowego Domu Kultury.

Kazimierz Surman był również aktywny społecznie. Należał do organizacji takich jak PCK oraz TPD. Angażował się w lokalną kulturę, inicjując w 1950 roku powstanie radiowęzła nadającego lokalne programy radiowe, stając się jego redaktorem oraz pierwszym spikerem. Był przewodniczącym rady społecznej PDK, działalność odbywała się w budynku przy ul. Adama Mickiewicza w Sanoku. W 1952 roku objął stanowisko sekretarza, a w 1953 roku został zastępcą przewodniczącego Komisji Drogowej Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku. W następnym roku został wybrany radnym MRN w Sanoku.

W latach 1954-1956 pełnił funkcję przewodniczącego Prezydium MRN w Sanoku, jednak został odwołany po zgłoszeniu zarzutów, które miały dotyczyć m.in. podania nieprawdziwych informacji w ankiecie personalnej oraz negatywnych postaw wobec PZPR, co wspierali wówczas radny MRN Romuald Bobrzak oraz przewodniczący prezydium PRN Stanisław Janik. W 1957 roku objął stanowisko kierownika Wydziału Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku, a na przełomie lat 50. i 60. kierował Wydziałem Kultury Prezydium MRN.

W latach 1964-1967 był członkiem Kolegium Karno-Administracyjnego w Sanoku, a po powołaniu społecznego komitetu ORMO w Sanoku w styczniu 1968 roku został jego członkiem. Po wyborach do MRN w 1969 roku, pełnił rolę członka Komisji Ochrony Porządku Publicznego oraz Komisji Oświaty i Kultury. W latach 1970-1972 był dyrektorem sanockiego PDK, a od 1 stycznia 1976 roku, aż do końca życia, pełnił stanowisko starszego przewodnika muzealnego w Muzeum Historycznym w Sanoku.

Kazimierz Surman był żonaty z Izabelą Jadwigą Naczas (1924-1999) od 6 grudnia 1948 roku. Miał dzieci. Zmarł 4 marca 1978 roku w Sanoku, gdzie został pochowany na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.

---

Oceń: Kazimierz Surman

---