Władysław Eljasz-Radzikowski

---

Życiorys

Władysław Eljasz-Radzikowski był synem znanego malarza Wojciecha Eljasza-Radzikowskiego oraz jego drugiej żony Tekli z Krzyżanowskich. Miał dwóch znanych bliskich, brata Walerego Eljasza-Radzikowskiego, również artystę, oraz malarkę Marię Eljasz.

W swoim życiu młodzieńczym ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie. Zaledwie w wieku szesnastu lat postanowił uciec z domu, aby wziąć udział w powstaniu styczniowym, co odzwierciedla jego zacięcie patriotyczne. W dniu 18 lutego 1863 roku brał aktywny udział w bitwie pod Miechowem, gdzie został wzięty do niewoli.

Po okresie spędzonym w niewoli, został zesłany na Syberię, gdzie przebywał przez cztery lata w Nikołajewsku. Po powrocie do kraju, w latach 1868–1873 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie kontynuował naukę w Monachium, gdzie na początku maja 1873 roku dołączył do Akademii Sztuk Pięknych, gdzie specjalizował się w rzeźbie.

Eljasz-Radzikowski trudnił się rzeźbieniem portretów, nagrobków i prac o tematyce religijnej, aczkolwiek jego twórczość nie jest powszechnie znana. W Krakowie stworzył medalion z podobizną Tadeusza Kościuszki, który wmurowano w tablicę pamiątkową w kamienicy przy Rynku Głównym 45.

W Poznaniu, w Towarzystwie Przyjaciół Nauk, można znaleźć popiersie Józefa Ignacego Kraszewskiego, a dla Ossolineum we Lwowie artist wykonał popiersie Jerzego Lubomirskiego. Według katalogu z 1909 roku, Muzeum w Rapperswilu posiada osiem popiersi królów polskich autorstwa Władysława Eljasza-Radzikowskiego.

Artysta spoczął na starym cmentarzu Podgórskim, co stanowi testament jego związku z Krakowem oraz jego wkładu w polską sztukę.

---

Oceń: Władysław Eljasz-Radzikowski

---