Marian Radzik

---

Życiorys

Marian Radzik, znany polski kompozytor i pianista, rozpoczął swoją drogę artystyczną po ukończeniu Konserwatorium w Krakowie w 1938 roku oraz Wydziału Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego debiut pianisty odbył się tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej, co było niezwykle ważnym wydarzeniem w jego karierze.

W okresie powojennym, w latach 40., związał się z orkiestrą Zygmunta Karasińskiego, gdzie miał okazję objeżdżać Polskę z koncertami pod nazwą „1000 taktów muzyki jazzowej”, a później prezentować program „1000 taktów muzyki”. Na początku lat 50. zdecydował się na założenie własnego zespołu instrumentalnego, co znacząco wpłynęło na jego dalszy rozwój artystyczny.

Radzik współpracował z Polskimi Nagraniami oraz Polskim Radiem, gdzie występował m.in. w programie „Podwieczorek przy mikrofonie”. Jego talent doceniły także warszawskie teatry, w których był stałym akompaniatorem Ludwika Sempolińskiego. Jego debiut kompozytorski miał miejsce w pierwszej połowie lat 50. XX wieku.

Ważnym momentem w jego karierze była możliwość występu na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Jako twórca muzyki scenicznej, Radzik stworzył wiele znakomitych utworów, w tym muzykę do Klubu kawalerów Michała Bałuckiego. Poza tym był również autorem licznych utworów instrumentalnych, takich jak „Humoreska”, „Burleska”, „Migawki krakowskie”, „Derby” (z A. Horbowskim), „Recepta na szczęście” i innych, jak także wielu popularnych piosenek.

Piosenki Mariana Radzika były interpretowane przez znane osobistości polskiej sceny muzycznej, m.in. Marię Koterbską, Martę Mirską, Renę Rolską, Olgierda Buczka, Tadeusza Woźniakowskiego oraz Chór Czejanda.

Artysta spoczywa na Cmentarzu Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie, pozostawiając po sobie niezwykle bogaty dorobek artystyczny oraz wpływ na polski krajobraz muzyczny.

Piosenki (wybór)

Marian Radzik zapisał się w pamięci wielu miłośników polskiej muzyki swoimi niezapomnianymi piosenkami. Oto zaledwie wybór niektórych utworów, które stworzył lub zaśpiewał na przestrzeni lat:

• „Nie o mnie” (sł. Marian Załucki, wyk. Maria Koterbska) – 1953,
• „Piosenka z dziwnym refrenem” (sł. Ludwik Jerzy Kern) – 1955,
• „On gra na skrzydle” (sł. Ludwik Jerzy Kern) – 1956,
• „Balbina” (sł. Jadwiga Dumnicka) – 1957,
• „Chcę wczasów w Rio” (sł. Bolesław Żabko-Potopowicz) – 1957,
• „Mój nieśmiały chłopiec” (sł. Nina Pilchowska) – 1957,
• „Twój mały zegarek” (sł. Jadwiga Dumnicka, Andrzej Tylczyński) – 1957,
• „Frant” (sł. Jerzy Skokowski) – 1958,
• „Hi hej ho” (sł. Bolesław Żabko-Potopowicz) – 1958,
• „Kot na klawiszach” (sł. Halina Kocznorowska) – 1958,
• „Słowa purpurowe” (sł. Jadwiga Dumnicka) – 1958,
• „A w studni woda cicho lśni” (sł. Aleksander Rymkiewicz) – 1959,
• „O la la mandolina” (sł. Henryk Gaworski) – 1959,
• „Dziwny ogród” (sł. Aleksander Rymkiewicz) – 1960,
• „Filatelista mimo woli” (sł. Zbigniew Kaszkur) – 1960,
• „Gdyby pan był mym znajomym” (sł. Mirosław Łebkowski) – 1960,
• „Liliowy parasol” (sł. Jadwiga Dumnicka) – 1961,
• „Pikowa dama” (sł. Mirosław Łebkowski) – 1961,
• „Piosenka o ziemi” (sł. Jerzy Jesionowski) – 1961,
• „Trzymaj się powietrza” (sł. J. Bester) – 1961,
• „Spódnice jak tulipany” (sł. Jadwiga Dumnicka) – 1962,
• „Ty jesteś moje hobby” (sł. Jan Brzechwa) – 1962,
• „Żołnierska piosenka” (sł. Adam Hosper) – 1962,
• „Samotne oczekiwanie” (sł. Bolesław Żabko-Potopowicz) – 1963,
• „Ballada bieszczadzka” (sł. Edward Fiszer) – 1964,
• „Pierwszy krawa’t” (sł. Teresa Filińska) – 1964,
• „Mój brat” (sł. Kazimierz Winkler) – 1965,
• „Nad Czarną Hańczą” (sł. Zbigniew Kaszkur, Zbigniew Zapert) – 1965,
• „Trzeba się śmiać” (sł. Jerzy Miller) – 1965,
• „Chrząszcz” (sł. Czesław Kruszewski) – 1974,
• „Piosenka wiarusa” (sł. Z. Morawski) – 1975,
• „Rozalia i Antoni” (sł. Jadwiga Dumnicka),
• „Spojrzenie takie bywa” (sł. Aleksander Rymkiewicz),
• „To właśnie jest cyrk” (sł. Cz. Kruszewski),
• „Moje drzewa” (sł. Wiktor Maksymkin),
• „Dość mam tego”, „Gerbery” i inne.

---

Oceń: Marian Radzik

---