Faustyn Juliusz Cengler, urodzony 15 lutego 1828 roku w Krakowie, a zmarły 29 kwietnia 1886 roku w tym samym mieście, był wybitnym rzeźbiarzem, którego prace na stałe wpisały się w historię polskiej sztuki.
Specjalizował się w tworzeniu popiersi, posągów religijnych, a także nagrobków, które charakteryzowały się akademickim realizmem. Jego dzieła odznaczały się precyzyjnym wykonaniem oraz głębokim zrozumieniem formy i funkcji, co sprawiało, że oddawały ducha epoki, w której powstały.
Życiorys
Faustyn Juliusz Cengler to postać, której artystyczna droga rozpoczyna się w latach 1841–1843, kiedy to kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Tam miał możliwość współpracować z Karolem Ceptowskim, jednym z prominentnych nauczycieli tamtych czasów. Po ukończeniu tego etapu edukacji, jego ścieżka artystyczna skierowała go do Drezna. Niestety, w wyniku wydarzeń politycznych w 1849 roku, wrócił z powrotem do Krakowa.
Jego dalsza edukacja kontynuowana była na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, gdzie spędził prawie osiem lat. Następnie podróżował do Monachium i Paryża, aby ostatecznie w 1858 roku osiedlić się na stałe w Warszawie. Cengler zasłynął nie tylko swoimi artystycznymi osiągnięciami, ale również innowacyjnymi inicjatywami społecznymi. Był pomysłodawcą zbiórki funduszy na wmurowanie urny z sercem Hugona Kołłątaja w kościele w Wiśniowej, co udało mu się zrealizować osobiście w 1882 roku.
Wśród jego ważniejszych dzieł znajduje się montaż nagrobka wojewody Jana Tarły, który został stworzony w pracowni Jana Jerzego Plerscha w latach 1752–1753 i przeniesiony do kościoła o.o. pijarów, a później do kościoła Matki Bożej Łaskawej w Warszawie. Mimo że większość jego dorobku artystycznego zniknęła lub została zniszczona, niektóre z najlepszych przykładów jego pracy można znaleźć na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, stanowiących świadectwo jego talentu.
Niestety, życie Cenglera zakończyło się tragiczną śmiercią; zmarł samobójczo w jednym z krakowskich hoteli, co stanowi smutny epilog jego artystycznej kariery.
Literatura dodatkowa
W literaturze dotyczącej Faustyna Juliusza Cenglera szczególną uwagę zwraca publikacja Zygmunta Batowskiego, która ukazała się w trzecim tomie Polskiego Słownika Biograficznego. Ten tom zawiera biografię artysty oraz dodatkowe konteksty związane z jego twórczością. Wydanie to zostało zrealizowane przez Polską Akademię Umiejętności oraz Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa w Krakowie, w roku 1937, na stronach 227–228.
Warto również zauważyć, że tekst ten doczekał się reprintu, który został wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie w 1989 roku. Publikacja ta jest dostępna pod numerem ISBN 83-04-03291-0. Dzięki nim, zainteresowani mają możliwość głębiej przyjrzeć się postaci Cenglera oraz jego wpływowi na sytuację kulturalną w Polsce.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Władysław Eljasz-Radzikowski | Andrzej Bursa | Marek Patrzałek | Władysław Szczawiński | Małgorzata Bundzewicz | Wiesław Zarzycki | Kazimierz Wojniakowski | Agnieszka Kaczor | Ewa Leja | Mieczysław Libront | Paweł Tekiela | Marian Radzik | Piotr Szczerski | Ludwik Puget | Jacek Chruściński | Kazimierz Czarnecki (śpiewak) | Zofia Więcławówna | Maria Irena Sowicka | Zbigniew Jabłoński (aktor) | Stanisław BizańskiOceń: Faustyn Juliusz Cengler