Wieża Jana III Sobieskiego na Wawelu


Wieża Jana III Sobieskiego to fascynująca konstrukcja, która jest jedną z czterech wież Zamku Królewskiego na Wawelu. Zajmuje ona strategicznie ważny północno-zachodni narożnik tego historycznego kompleksu.

Wieża ta, bogata w historię i architekturę, przyciąga uwagę nie tylko turystów, ale również entuzjastów kultury i sztuki. Jej znaczenie w kontekście polskiego dziedzictwa jest nie do przecenienia.

Historia

Wieża, która znajduje się na Wawelu, została zaprojektowana przez Giovanniego Trevano, architekta na dworze królewskim. Została wzniesiona jako odpowiedź na wcześniejsze budowle, takie jak bliźniacza wieża Zygmunta III Wazy, która położona jest nieopodal Kurzej Stopki. Historia tej budowli sięga czasów pożaru zamku w 1595 roku, kiedy to król Zygmunt III Waza zdecydował o wzniesieniu wieży, a sama Wieża Jana III Sobieskiego powstała do 1620 roku.

Pierwotnie wieża była zwieńczona wysokim hełmem, który można zobaczyć na widoku autorstwa Wilhelma Hondiusa z 1649 roku. W XVIII wieku hełm został wymieniony na obecnie istniejący, bardziej zredukowany. W latach 1912-1914 przeprowadzono znaczące prace remontowe, podczas których okazało się, że blacha cynkowa oraz drewniana konstrukcja dachu były w bardzo złym stanie technicznym.

Latem 1912 roku przystąpiono do rozbiórki dachu wieży. Prace restauracyjne nad zamkiem oraz wieżą były kierowane przez Zygmunta Hendela, który przedtem był dyrektorem szkoły przemysłowej we Lwowie. W 1914 roku jego zadania przejął Ignacy Sowiński. Nowy dach, wzorowany na poprzednim, pokryty został blachą miedzianą, a prace budowlane wykonywały zespoły najlepszych rzemieślników: Leopold Karola i Kazimierz Zieliński reprezentowali majsterków ciesielskich, Władysław Stopiński był majstrem blacharskim, natomiast Zygmunt Wałaszek odpowiadał za pozłotnictwo.

Roboty budowlane zakończono latem 1914 roku, a na szczycie hełmu umieszczono 17 sierpnia nową ołowianą puszkę. Włożyto do niej ważne dokumenty, w tym Konstytucję W. M. Krakowa z lat 1818 i 1827, a także dokumenty Towarzystwa Naukowego Krakowskiego z 1865 roku, które informowały o zawartości szklanego walca z 1827 roku oraz dokument Dyrekcji Inżynierii z 1914 roku, dotyczącym przeprowadzonych remontów. Dodatkowo, w puszce znalazły się egzemplarze Czasu I Nowej Reformy, a także monety austriackie z 1914 roku. Część materiałów została odkryta 23 września 1912 roku po otwarciu żelaznej puszki z miedzianą gałką, na której znajdowały się pozostałości po pozłotnictwie.

Nazwa wieży, nadana współczesnym czasom, ma na celu uhonorowanie króla Jana III Sobieskiego za jego nieocenione zasługi w odnawianiu zamku.

Przypisy

  1. Odnawianie Wawelu, „Nowa Reforma” (351), 18.08.1914 r., s. 2.

Oceń: Wieża Jana III Sobieskiego na Wawelu

Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:15