Filarki

Obszar ten, w którym można podziwiać Filarki, wchodzi w skład Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Wysokość tych stworzonych przez naturę filarów osiąga nawet 20–30 metrów, a ich podcięcie przez rzekę Wisłę skutkuje tworzeniem ciekawej struktury terenowej. Stanowią one prawe ograniczenie przełomu, znanego jako Bramę Tyniecką, podczas gdy lewe ograniczenie tworzą Skałki Piekarskie. W tym rejonie szerokość terasy Wisły nie przekracza 400 metrów.

Filarki zbudowane są z górnojurajskiego, nieuławiconego wapienia skalistego, który nie zawiera krzemionki. Ich powierzchnia charakteryzuje się wypukłymi formacjami znanymi jako filary, jak również wklęsłymi szczelinami, które powstały w wyniku intensywnych procesów krasowych. Te zjawiska doprowadziły do powstania oddzielnych bloków skalnych oraz nierównych, wyoblonych kształtów, które obfitują w liczne nisze i wgłębienia. Często można tam znaleźć skorupki ślimaków oraz szczątki małych bezkręgowców.

U podnóża Filarków leżą liczne bloki skalne – jedne na wprost skał, inne nieco dalej, częściowo zanurzone w wodzie. Zostały one utworzone na skutek obrywu, który miał miejsce podczas silnego trzęsienia ziemi w 1786 roku. Tak znaczna ilość odsuniętych skał spowodowała konieczność usunięcia ich z koryta rzeki, aby nie wpłynęły negatywnie na jej spławność.

W przeszłości Filarki były popularnym miejscem dla amatorów wspinaczki skałkowej, gdzie wspinacze mieli do pokonania 16 różnych dróg, o poziomie trudności od V do VI.5+ w skali polskiej. Należy jednak zaznaczyć, że aktualnie obowiązuje zakaz wspinaczki w tym rejonie. Ponadto, w obszarze Filarków zlokalizowane są dwa małe schrony jaskiniowe: Szczelina pod Klasztorem oraz Szczelina nad Wisłą.