Antoni Adamowicz

---

Życiorys

Antoni Adamowicz był synem Michała (Mojżesza) Fürganga, inżyniera kolejowego, oraz Eugenii Reich. W 1932 roku ukończył III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Następnie w latach 1936 odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zdał aplikację adwokacką.

W dniu 1 września 1939 roku, w obliczu nadchodzącej wojny, został ewakuowany do Kowla, skąd udał się do Lwowa. Tam pełnił różne funkcje, w tym kierownika sklepu w latach 1939-1940 oraz urzędnika w Wydziale Ochrony Zdrowia w Rejonie Armii Czerwonej. W latach 1941-1943 pracował jako sanitariusz oraz pracownik obsługi w szpitalu przy gminie żydowskiej.

Później, po przeniesieniu do Warszawy w 1943 roku, wziął udział w powstaniu warszawskim w 1944 roku. Po wojnie był więźniem KL Leitmeritz w latach 1944-1945. Po wojnie osiedlił się we Wrocławiu, gdzie podjął pracę w Zarządzie Miejskim Wrocławia. Pracował tam jako naczelnik Urzędu Kontroli (od 1945 roku), a także jako zastępca dyrektora Biura Prezydialnego oraz dyrektor Gabinetu w Prezydium Rady Miasta (1947-).

W tym okresie zaangażował się w działania polityczne, dołączając do Polskiej Partii Socjalistycznej, gdzie zasiadał w lokalnych władzach. Później przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której współredagował lokalną gazetę i wykładał w szkole milicyjnej. W latach 1954-1955 pełnił funkcję dyrektora Biura Pełnomocnika Rządu ds. Targów Poznańskich, a następnie został Pełnomocnikiem Rządu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego.

Od 1955 roku zajmował stanowiska wiceprezesa, a później prezesa Polskiej Izby Handlu Zagranicznego, piastując tę funkcję do 1971 roku. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze BII28-14-22.

---

Oceń: Antoni Adamowicz

---