Bogdan Klich

---

Życiorys

Bogdan Klich jest synem profesora Adama Klicha oraz Marii Klich. Edukację rozpoczął w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, co byłolt jego pierwszym krokiem ku wykształceniu. Następnie ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie w 1986 roku oraz historię sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1987 roku.

W latach 70. angażował się w działalność opozycyjną, a po tragicznej śmierci Stanisława Pyjasa, stał się aktywistą w młodzieżowej sekcji Studenckiego Komitetu Solidarności. Jako jeden z inicjatorów Niezależnego Zrzeszenia Studentów, pełnił rolę członka jego władz w latach 1980-1981, a później funkcjonował w podziemnej organizacji NZS. Po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany 12 stycznia 1982 roku i osadzony w Załężu. W tym samym roku niejednokrotnie aresztowano go, w tym w Areszcie Śledczym w Krakowie oraz w Klinice Nefrologii AM. W kolejnych latach 80. był aktywnym uczestnikiem Ruchu Wolność i Pokój. Został oskarżony o znieważenie organów władzy PRL, jednak postępowanie zakończyło się wyrokiem uniewinniającym w 1982 roku. W latach 1988-1989 współtworzył i był członkiem środowiska „Czas Przyszły”.

Po zakończeniu studiów zajął się pracą jako lekarz psychiatra w krakowskim szpitalu neuropsychiatrycznym. W latach 1988-1990 redagował czasopismo artystyczne „Tumult”. W 1990 roku został kierownikiem działu informacji w TVP Kraków. W latach 1992-1995 powrócił do pracy w charakterze lekarza, m.in. w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Ludwika Rydygiera w Krakowie.

W swojej karierze politycznej zasiadał w Komitecie Obywatelskim, Ruchu Obywatelskim Akcji Demokratycznej (1990-1991), Unii Demokratycznej (1991-1994) oraz Unii Wolności (1994-2000). W wyborach w 1991 roku bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia UD. W latach 90. pełnił funkcje w krajowych strukturach UD i UW, współtworząc Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji w Krakowie, a następnie piastując funkcję prezesa do 1997 roku. Po przekształceniu tego Centrum w Instytut Studiów Strategicznych, objął stanowisko dyrektora w latach 1997-2007.

W latach 1998-1999 pełnił rolę doradcy rządowego ds. negocjacji z Unią Europejską. Od 1999 do 2000 roku działał jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej w rządzie Jerzego Buzka, odpowiadając za politykę obronną i relacje Polski z NATO. Ponadto, został wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 2001 roku przystąpił do Platformy Obywatelskiej, na której listach został wybrany do Sejmu IV kadencji w okręgu krakowskim. Zasiadał w roli wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. Od maja do lipca 2004 roku był europosłem V kadencji w ramach delegacji krajowej. W tym samym roku zdobył mandat w PE VI kadencji, należąc do frakcji Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów. W latach 2004-2007 przewodniczył Delegacji do spraw stosunków z Białorusią. 15 listopada 2007 roku zrezygnował z mandatu, przyjmując następnego dnia funkcję ministra obrony narodowej w pierwszym rządzie Donalda Tuska.

Po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem w 2010 roku, 11 kwietnia został powołany do Międzyresortowego Zespołu koordynującego działania związane z tragicznym wypadkiem. 20 maja 2010 roku, tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP Bronisław Komorowski, powołał go do Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W styczniu 2011 roku, posłowie klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości złożyli wniosek o wotum nieufności, zarzucając Bogdanowi Klichowi współodpowiedzialność za katastrofę smoleńską oraz zły stan polskich sił zbrojnych. Ostatecznie wniosek nie przeszedł w Sejmie (głosowało 194 posłów za, przeciwko było 234).

W dniu 28 lipca 2011 roku zrezygnował z pozycji ministra, a 2 sierpnia 2011 roku został odwołany przez prezydenta RP. Jego kadencja jako ministra MON była przedmiotem krytyki, zwłaszcza ze strony mediów, zarzucających mu brak wizji rozwoju i dokonywanie przypadkowych zakupów niepotrzebnego sprzętu.

W wyborach w 2011 roku zdobył mandat senatora z ramienia PO, uzyskując 95 439 głosów. W 2015 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, zdobywając 71 852 głosy. W IX kadencji Senatu pełnił funkcję przewodniczącego grupy senatorów klubu Platformy Obywatelskiej. W wyborach w 2019 roku został ponownie senatorem, uzyskując 123 080 głosów. Po wyborach został przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej.

W wyborach w 2023 roku również zdobył mandat senatora, otrzymując 184 334 głosy. W XI kadencji objął przewodniczenie Komisji Spraw Unii Europejskiej. Równocześnie był powoływany do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W 2024 roku został członkiem Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Krakowie oraz Rady Muzeum przy Zamku Królewskim na Wawelu – Państwowych Zbiorach Sztuki.

W połowie listopada 2024 roku zrezygnował z mandatu senatora, obejmując stanowisko kierownika Ambasady RP w Waszyngtonie jako chargé d’affaires.

Życie prywatne

To znany ojciec trójki dzieci, który posiada umiejętności językowe w angielskim oraz francuskim.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wyniki wyborów ogólnopolskich są kluczowym elementem w każdej karierze politycznej, a dla Bogdana Klicha szczególnie istotne. Poniżej przedstawiamy wyniki jego udziału w różnych wyborach w Polsce, które uzyskał w trakcie swojej działalności.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Rodzaj organu	Okręg wyborczy	Uzyskany wynik
2001	_	Platforma Obywatelska	Sejm IV kadencji	nr 13	11 307 (14,36%)
2004			Parlament Europejski VI kadencji	nr 10	81 465 (11,21%)
2011			Senat VIII kadencji	nr 33	95 439 (52,53%)
2015			Senat IX kadencji		71 852 (38,04%)
2019	_	Koalicja Obywatelska	Senat X kadencji		123 080 (54,66%)
2023			Senat XI kadencji		184 334 (70,90%)

Odznaczenia

Bogdan Klich, wyróżniony przez swoje zasługi, posiada szereg ważnych odznaczeń, które świadczą o jego zaangażowaniu i działalności na rzecz obronności oraz współpracy międzynarodowej.

• odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej (ex officio, 2007),
• medal „Milito Pro Christo” (2010),
• order „Za Zasługi” II stopnia (Ukraina, 2010),
• order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2014).

---

Oceń: Bogdan Klich

---