Feliks Kaczanowski

---

Życiorys

Feliks Kaczanowski przyszedł na świat w rodzinie politycznej, będąc synem Kazimierza Kaczanowskiego, posła na sejm, który znany był również jako redaktor naczelny uznawanego czasopisma „Robotnik”. Kształcił się na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobył fundamenty swojej wiedzy medycznej. Po ukończeniu studiów rozpoczął staż lekarski w szpitalu psychiatrycznym znajdującym się w Tworkach pod Pruszkowem. To właśnie tam Feliks spędził większość swojego zawodowego życia, poświęcając tej placówce czterdzieści cztery lata, z czego trzydzieści dwa lata pełnił rolę dyrektora.

W okresie studiów Kaczanowski włączył się w działalność ZNMS „Życie”, a później był także członkiem Komitetu Dzielnicowego (KD) Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) w Warszawie-Śródmieściu. W trakcie II wojny światowej brał aktywny udział w ruchu oporu, przynależąc do Socjalistycznej Organizacji Bojowej, RPPS oraz Armii Krajowej, gdzie pełnił funkcję lekarza batalionu AK w Pruszkowie. Jego zaangażowanie w pomoc ludności żydowskiej przejawiało się m.in. w ukrywaniu dzieci i dorosłych w szpitalu, co zostało uhonorowane Medalem Jerzego przyznanym przez brytyjskiego króla Jerzego VI po wojnie.

Kiedy w 1944 roku upadło Powstanie Warszawskie, Kaczanowski wspierał organizację ucieczek z Dulagu 121 w Pruszkowie. Na początku czerwca 1944 roku objął stanowisko dyrektora szpitala, co miało kluczowe znaczenie dla odbudowy i rozwoju tej placówki. Po wojnie powstała przy szpitalu Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej, a sześć lat później zainaugurowano działalność Instytutu Psychoneurologii. W 1945 roku Kaczanowski doprowadził do zorganizowania pierwszego w wyzwolonej Polsce zjazdu lekarskiego, zwanego Walnym Zgromadzeniem Towarzystwa Psychiatrów Polskich. Skupił się na propagowaniu terapii zajęciowej, która nie tylko wspierała pacjentów w podjęciu pracy, ale także dostarczała znaczącej siły roboczej dla piekarni, ogrodnictwa oraz drukarni szpitalnych.

Po przejściu na emeryturę 1 marca 1976 roku, Kaczanowski nie zrezygnował z aktywności zawodowej, zostając konsultantem ds. psychiatrii. Zmarł 7 września 1976 roku w swoim gabinecie, a jego ciało spoczęło na przyszpitalnym cmentarzu.

Poza działalnością medyczną, Feliks Kaczanowski miał także swoją rolę jako biegły sądowy w sprawach psychiatrycznych, w tym w procesach, w których zapadały wyroki śmierci. Jego ekspertyzy miały znaczenie w głośnych przypadkach, takich jak sprawa Jerzego Paramonowa, prof. Tarwida oraz rodziny Zakrzewskich. Od 1945 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i aktywnie uczestniczył w działalności Komitetu Miejskiego (KM) PPR w Pruszkowie. W latach 1958-1969 przewodniczył Warszawskiemu Zarządowi Wojewódzkiemu (ZW) Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli, a potem zasiadał w Prezydium Zarządu Głównego (ZG), a później pełnił funkcję przewodniczącego ZW oraz członka ZG Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej.

W wolnych chwilach Kaczanowski oddawał się malarstwu; jego obrazy znalazły miejsce w licznych kolekcjach prywatnych. Na pamiątkę jego działalności nazwano ulicę na osiedlu Malichy w Pruszkowie. Feliks Kaczanowski miał dwóch synów: Witolda, który został malarzem, oraz Feliksa, który wybrał karierę leśnika. Jego siostra Anna wyszła za mąż za Zenona Kliszko, a jego wnuczką jest znana biolog Karolina Kaczanowska, urodzona 25 kwietnia 1980 roku w Pruszkowie.

Odznaczenia

Feliks Kaczanowski był odznaczonym wieloma prestiżowymi medalami oraz wyróżnieniami, które podkreślają jego znaczenie i wkład w historię Polski. Poniżej przedstawiamy listę najważniejszych odznaczeń, które otrzymał:

• medal Jerzego,
• Order Odrodzenia Polski II i III klasy (1946),
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Warszawski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie),
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967).

---

Oceń: Feliks Kaczanowski

---