Kazimierz Lejman

---

Życiorys

Kazimierz Lejman przyszedł na świat 16 stycznia 1907 roku w Krakowie. Pochodził z rodziny, w której lekarz Stefan oraz Stefania z d. Haberko odegrali kluczowe role w jego wczesnym życiu. Swą edukację rozpoczął w gimnazjum w Miechowie, a maturę zdał w 1924 roku. W tym samym roku podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, kończąc je w 1929 roku. Po dwóch latach, w 1931, uzyskał tytuł doktora nauk lekarskich.

W 1932 roku rozpoczął asystenturę u prof. Franciszka Waltera w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1938 roku osiedlił się w Wilnie, gdzie kontynuował swoją pracę w Klinice Dermatologicznej na Uniwersytecie Stefana Batorego. Jego kariera została przerwana przez wybuch II wojny światowej; kiedy uniwersytet został zamknięty przez władze okupacyjne, Lejman znalazł zatrudnienie w miejskim szpitalu oraz prowadził prywatną praktykę lekarską.

Po wojnie, w 1944 roku, powrócił do Krakowa i w 1945 roku znów podjął pracę jako asystent w Klinice Dermatologicznej UJ. Gdy prof. Walter odszedł, Kazimierz Lejman został kierownikiem tej placówki, pełniąc tę funkcję aż do 1977 roku. W 1951 roku obronił pracę habilitacyjną z dermatologii, a trzy lata później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Za swoje zasługi został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej 13 stycznia 1955 roku.

Lejman interesował się szeroko pojętą kulturą oraz sztuką, a także dawnymi religiami Wschodu. Jako twórca, oddawał się malarstwu, poezji i pisał szkice historyczne. W swojej pracy naukowej skupił się na zagadnieniach związanych z kiłą oraz rzeżączką, a także formami przetrwalnikowymi krętków. Jego publikacja pt. Zarys historii kiły (1969) jest jednym z ważniejszych osiągnięć w tej dziedzinie.

Był mężem Melanii z d. Haraschin (1916–2010), a także ojcem dwóch synów: Władysława (1942–2010) i Tadeusza (1948–2014). Kazimierz Lejman zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim, w kwaterze BB-płn-4.

---

Oceń: Kazimierz Lejman

---