Franciszek Jossé, urodzony 16 października 1861 roku w Krakowie, to postać o istotnym znaczeniu w historii Polski. Jego pontyfikat zakończył się 13 grudnia 1941 roku w Ürżarze, w pobliżu Semipałatyńska, gdzie zmarł.
Był on prominentnym działaczem państwowym, który odegrał kluczową rolę w kształtowaniu i współtworzeniu polskiego ustawodawstwa skarbowego w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Franciszek Jossé urodził się jako syn urzędnika państwowego, Ferdynanda, oraz Marii z domu Władarz. W okresie 1880–1884 kształcił się na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zdobył wiedzę niezbędną do pracy w strukturach skarbowych. Po zakończeniu studiów, rozpoczął długą kariery zawodową w skarbowości państwowej.
W Krakowie pełnił rolę urzędnika w Powiatowej Dyrekcji Skarbu, a od 1892 roku kontynuował swoją pracę w Krajowej Dyrekcji Skarbu we Lwowie. Oprócz tego był także docentem w Szkole Politechnicznej we Lwowie oraz wykładowcą na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Jako ekspert z zakresu ustawodawstwa akcyzowego, ekonomii społecznej oraz polityki ekonomicznej, prowadził zajęcia przekazując swoją wiedzę przyszłym pokoleniom urzędników. W 1907 roku uzyskał tytuł radcy skarbu, a w 1915 roku radcy tworu cesarskiego.
W listopadzie 1916 roku Jossé przeprowadził się do Warszawy. Tam zajął się tworzeniem polskiego ustawodawstwa skarbowego. 20 lutego 1918 objął stanowisko kierownika sekcji podatków pośrednich, ceł oraz monopoli w Ministerstwie Skarbu Królestwa Polskiego, które działało pod rządami Rady Regencyjnej. W ramach swoich obowiązków pracował nad ustawami dotyczącymi opodatkowania m.in. cukru, zapałek, piwa i wód mineralnych.
W momencie, gdy Józef Englich, minister skarbu, podał się do dymisji 5 listopada 1918 roku, Jossé pełnił przez tydzień obowiązki kierownika resortu. Ten krótki okres okazał się kluczowy dla dalszych losów Polski, ponieważ 11 listopada kraj odzyskał niepodległość. Jednakże, Jossé wypełniał swoje obowiązki bez większej aktywności, nie podejmując działań mających na celu przejęcie kas i archiwów skarbowych z rąk niemieckich; jego podwładni zrealizowali te działania bez formalnych instrukcji, a Jossé jedynie akceptował już zrealizowane fakty.
W dniu 16 kwietnia 1919 roku odszedł ze służby państwowej. Po zakończeniu kariery w instytucjach rządowych, wrócił do Lwowa, gdzie objął stanowisko dyrektora Towarzystwa Akcyjnego Zjednoczony Przemysł Spirytusowy. W latach 1912–1936 pełnił również funkcję komisarza rządowego pierwszej lwowskiej giełdy zbożowo-towarowej. Po inwazji sowieckiej aresztowano go przez NKWD i deportowano do Kazachstanu, gdzie zmarł. Symboliczny grób Franciszka Jossé znajduje się na Cmentarzu Rakowickim, w pasie 13, wschodnim.
Z małżeństwa ze Stefanią Grzymek miał dwóch synów: Władysława i Witolda.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jan Okoński | Lesław Boroński | Leszek Zegzda | Władysław Czerny | Piotr Szczęsny | Andrzej Sariusz-Skąpski | Stanisław Żółtek | Jerzy Meysztowicz | Cezary Emil Haller | Stanisław Kawski | Maciej Starzewski | Artur Dmochowski | Władysław Wróblewski | Franciszek Ślusarczyk (polityk) | Józef Walenty Krzyżanowski | Barbara Niemiec | Władysław Kosiniak-Kamysz | Jan Bisztyga | Franciszek Biesiadecki | Wincenty DarowskiOceń: Franciszek Jossé