Jan Dróżdż

---

Życiorys

Jan Dróżdż, człowiek o niezwykłej karierze naukowej, dorastał w Warszawie. Po zakończeniu II wojny światowej, jego edukacja rozpoczęła się w Gimnazjum Ogólnokształcącym im. Jakuba Jasińskiego. W roku 1950 zdał egzamin maturalny, co otworzyło mu drogę do studiów na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego. W czerwcu 1952, będąc jeszcze studentem drugiego roku, podjął pracę w Zakładzie Parazytologii, prowadzonym przez profesora Wincentego Wiśniewskiego. Jego badania obejmowały jeziora Druzno, Łuknajno oraz Kortowskie, a także tereny wiślane pod Wyszogrodem.

W wrześniu 1953 Dróżdż został zastępcą asystenta w Katedrze Parazytologii i Chorób Inwazyjnych na Wydziale Weterynaryjnym SGGW. Z biegiem lat, od 1953 roku prowadził ćwiczenia z zoologii na tej samej uczelni. Ukończył studia w 1955 roku, zdobywając dyplom lekarza weterynarii oraz otrzymując stanowisko asystenta. Już rok później awansował na starszego asystenta. W 1961 roku przedstawił rozprawę doktorską zatytułowaną „Badania nad robakami i robaczycami żubra Bison bonasus (L.) w Polsce”, co umożliwiło mu uzyskanie stopnia doktora weterynarii i objęcie stanowiska adiunkta w Katedrze Parazytologii i Chorób Inwazyjnych SGGW.

W tym samym czasie, od 1959 do 1962 roku, pracował w Zakładzie Łowiectwa Instytutu Badawczego Leśnictwa, a także prowadził dodatkowe zajęcia z zoologii i parazytologii na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Warszawie. W listopadzie 1961 roku rozpoczął staż naukowy w Ałma-Acie oraz Moskwie, a także spędził dwa miesiące w Wietnamie Północnym, gdzie szkolił wietnamskich parazytologów w zakresie rozpoznawania i zwalczania chorób inwazyjnych domowych przeżuwaczy.

W grudniu 1964 roku Dróżdż został służbowo delegowany do Zakładu Parazytologii PAN. Dwa lata później, w 1966 roku, spędził 2,5 miesiąca w Mongolii, a po powrocie do Warszawy habilitował się. W 1970 roku odbył roczny staż na Uniwersytecie w Rennes we Francji, gdzie prowadził badania nad nicieniami. W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych, a dwa lata później objął kierownictwo Pracowni Filogenetyki i Ontogenetyki Pasożytów Ssaków, z którą związany był aż do 2002 roku. W latach 1980–1981 uczestniczył w wyprawie antarktycznej na Stację im. Arctowskiego, gdzie zebrał bogatą kolekcję robaków pasożytniczych z ptaków i ssaków.

W 1989 roku Jan Dróżdż otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk przyrodniczych. Zmarł, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Wolskim w Warszawie.

Dorobek naukowy

Jan Dróżdż był pionierem w zakresie badań nad pasożytami zwierząt dzikich w Polsce. Jego prace obejmują imponującą liczbę ponad 120 publikacji naukowych, z czego 85 to oryginalne badania dotyczące pasożytów oraz czynników wpływających na kształtowanie się parazytofauny w populacjach wolnożyjących przeżuwaczy, ze szczególnym uwzględnieniem nicieni.

Niezwykle istotnym osiągnięciem było dokładne zbadanie oraz opisanie procesu kształtowania się helmintofauny żubrów w Polsce. Badania te trwały przez 45 lat, co pozwoliło na zebranie cennych danych dotyczących tego gatunku. Dodatkowo, Dróżdż prowadził badania helmintofauny jeleniowatych, które odbywały się zarówno w warunkach naturalnych, jak i w hodowli fermowej.

Członkostwo

Jan Dróżdż jest aktywnym członkiem wielu organizacji naukowych, co świadczy o jego zaangażowaniu w badania i ochronę przyrody.

• Polskie Towarzystwo Nauk Weterynaryjnych,
• Polskie Towarzystwo Parazytologiczne,
• Komitet Parazytologii PAN,
• Rada Naukowa Instytutu Parazytologii PAN,
• Państwowa Rada Ochrony Przyrody,
• Towarzystwo Naukowe Warszawskie.

Ordery i odznaczenia

Jan Dróżdż został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi. Wyróżnienia, które otrzymał, obejmują:

• odznakę Ho-Chi-Minha, przyznaną w 1964 roku,
• złoty krzyż zasługi, który otrzymał w 1969 roku,
• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1984 roku,
• medal 40-lecia PRL.

---

Oceń: Jan Dróżdż

---