Jerzy Łomnicki, urodzony w 1920 roku w Krakowie, to postać niezwykle ważna w polskiej historii sztuki.
Był on nie tylko historykiem sztuki, ale również konserwatorem zabytków, co czyniło jego wkład w ochronę dziedzictwa kulturowego jeszcze bardziej istotnym.
Jego praca i pasja w tej dziedzinie miały ogromne znaczenie dla zachowania wielu cennych elementów polskiego dziedzictwa artystycznego. Zmarł w grudniu 1981 roku.
Życiorys
Jerzy Łomnicki, kuzyn Tadeusza Łomnickiego, swoje dzieciństwo spędził w Sokolnikach, które mieszczą się w województwie tarnopolskim. W 1939 roku, w dramatycznych okolicznościach, jego rodzina została przymusowo wysiedlona do Częstochowy. W trakcie II wojny światowej, jako uczestnik ruchu oporu, walczył przeciwko niemieckiemu nazizmowi, przynależąc do Armii Krajowej. W tym samym roku, w 1942, ukończył tajną Szkołę Podchorążych w Warszawie, co miało kluczowe znaczenie dla jego dalszych działań w strukturach konspiracyjnych.
Po ukończeniu szkoły został przerzucony do Lwowa, gdzie aktywnie uczestniczył w konspiracji w powiecie stryjskim. Po zakończeniu wojny, Jerzy osiedlił się w Stryju, gdzie podjął pracę jako księgowy. W styczniu 1945 roku, w ramach repatriacji, wyjechał ze swoją żoną do Krajewic. Do 1948 roku, prowadząc gospodarstwo rolne, przygotowywał się do kolejnych zmieniających się okoliczności. Następnie, w Wrocławiu, zdał maturę i rozpoczął studia na kierunku historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim.
Ukończył pierwszy stopień studiów, a następnie w 1954 roku zakończył studia magisterskie w Poznaniu. Od 1953 roku pracował jako asystent w Zakładzie Historii Sztuki na Uniwersytecie Poznańskim. Jego kariera nabrała tempa w latach 1954–1968, kiedy piastował funkcję wielkopolskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków. W tej roli zajął się ewidencjonowaniem oraz ratowaniem szczególnie zniszczonych zabytków na terenie Poznania i Wielkopolski.
Po roku 1968, jego zainteresowania skupiły się na Ostrowie Lednickim, gdzie w 1969 roku doprowadził do utworzenia Muzeum Pierwszych Piastów, którym zarządzał aż do swojej śmierci. Jerzy Łomnicki był również inicjatorem stworzenia pierwszego wielkopolskiego skansenu w Dziekanowicach. W swoich działaniach, w latach 50. XX wieku, był współorganizatorem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków oraz aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK).
W 1984 roku ustanowiono Nagrodę im. Hanny Pieńkowskiej i Jerzego Łomnickiego, która przyznawana jest corocznie i jest świadectwem jego ogromnego wkładu w ochronę dziedzictwa kulturowego. Jerzy Łomnicki zmarł i został pochowany na cmentarzu w Dziekanowicach, gdzie jego pamięć trwa do dziś.
Przypisy
- Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, HenrykH. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013 r.
- Nagroda im. Hanny Pieńkowskiej i Jerzego Łomnickiego. Ustanowienie i regulamin przyznania., „Wiadomości Konserwatorskie” (1), 1985 r., s. 6-7.
- a b HenrykH. Kondziela HenrykH., Mgr Jerzy Łomnicki (1920-1981), „Ochrona Zabytków” (38), 1985 r., s. 63-64.
- SKZ. [dostęp 24.12.2014 r.]
- Szlak Piastowski. [dostęp 24.12.2014 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Franciszek Bylicki | Adam Grobler | Jakub Girtler | Adam Cyra | Szymon Peszat | Andrzej Białko | Irena Nalepa | Jan Puszka | Krzysztof Najmanowicz | Danuta Gierulanka | Jadwiga Pstrusińska | Anna Kowalska-Lewicka | Josef Ben Szlomo | Wojciech Truszkowski | Filip Neriusz Walter | Jadwiga Siemińska | Janusz A. Majcherek | Wojciech Bałus | Lucjan Lewitter | Wiktor OrmickiOceń: Jerzy Łomnicki