Julian Mere

---

Życiorys

Julian Mere urodził się i dorastał w Krakowie. Już w czasie nauki w szkole średniej zdobył III nagrodę na Studenckim Festiwalu Piosenki, co zaowocowało rocznym stypendium im. Wojciecha Bellona. Po zakończeniu matury kontynuował swoją edukację w Szkole Teatralnej, gdzie występował w Piwnicy pod Baranami na zaproszenie Piotra Skrzyneckiego. Zajęcia prowadzone przez Jerzego Trelę, Krzysztofa Globisza oraz Edwarda Lubaszenkę ukończył w latach 1986–1990.

W spektaklu dyplomowym, który odbył się w 1990 roku w PWST Kraków, odegrał rolę tytułową jako Król Ubu pod reżyserią Jerzego Stuhra. W tym samym roku wziął udział w Professional Theater Training Program na Uniwersytecie Wisconsin Milwaukee, co poszerzyło jego doświadczenia teatralne.

Rok 1990 przyniósł mu angaż do Teatru Nowego Adama Hanuszkiewicza w Warszawie, gdzie związał się aż do 2007 roku. W międzyczasie, w 1996 roku, zagrał Majora Filipowicza w spektaklu Polenliebchen, którego reżyserię przejął Wolfram Kremer, wystawionym w Teatrze Gessnerallee w Zurychu. Jego talenty zostały docenione podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej, gdzie zdobył wyróżnienia dwukrotnie, w latach 1991 i 1993.

Julian Mere nie tylko występuje, ale również tworzy. Napisał zestaw ballad gitarowych do wierszy Ewy Lipskiej oraz Wisławy Szymborskiej, które zaprezentowano w programach TVP w reżyserii Roberta Glińskiego. Działał również w spektaklach pod tytułem Mickiewicz i Słowacki, które zrealizowano w Teatrze Nowym. Jego dorobek muzyczny obejmuje wydanie trzech płyt: alternatywnej Julo Rapp&Roll, swingującej Paolo Conte oraz autorskiej Serca potrzeby. Obecnie pracuje nad nowym albumem, do tekstów Zbigniewa Herberta, a także pisze dla wielu znanych artystów sceny rozrywkowej.

W swoim dorobku artystycznym Mere wystąpił w dziełach uznawanych za klasyki polskiego kina, współpracując z renomowanymi reżyserami takimi jak Juliusz Machulski i Janusz Kondratiuk. Można go zobaczyć w popularnych serialach, takich jak Klan, gdzie zyskał szeroką popularność.

Jako reżyser i aktor zagościł w Mazowieckim Teatrze Muzycznym, biorąc udział w przedstawieniach takich jak Wesoła wdówka, Księżniczka Czardasza oraz Hrabina Marica. Mere prowadzi również imprezy zarówno małe jak koncerty muzyki poważnej, jak i duże wydarzenia integracyjne dla firm. Uczy młodzież podstaw aktorstwa oraz pracuje nad otwarciem własnego Studia Aktorskiego.

Na deskach Teatru Rampa Ilummet w komedii Babskie party i w farso-wodewilu Pińska szlachta (reż. Mikałaj Pinihin). Obecnie występuje w przedstawieniach takich jak Perły kabaretu Mariana Hemara (reż. Janusz Szydłowski) jako Vana Morrisona oraz w musicalu Jeździec burzy (reż. Arkadiusz Jakubik). Również można go zobaczyć w Mistrzu i Małgorzacie, reżyserowanym przez Michała Konarskiego oraz w familijnych musicalach, jak Pinokio, czyli świerszczowe opowieści, W pogoni za bajką i Awantura o Basię, realizowanych pod kierownictwem Cezarego Domagały. Mere to artysta wszechstronny, którego twórczość łączy różne dziedziny sztuki.

Filmografia

Julian Mere może poszczycić się bogatą filmografią, która obejmuje wiele znanych produkcji telewizyjnych oraz filmowych. Jego kariera rozpoczęła się w latach 80-tych i trwała przez dekady, w ciągu których zyskał uznanie wśród widzów.

• 1988: Rodzina Kanderów – żołnierz-górnik (nie występuje w napisach) (odc.4),
• 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – zagrał w dwóch rolach: przedstawiciel firmy „Atax” u Karwowskiego (odc.8) oraz policjant drogówki (nie występuje w napisach) (odc.12),
• 1994: Szczur – goryl nieznajomego,
• 1994: Panna z mokrą głową – oficer na Starówce (odc.5),
• 1994: Panna z mokrą głową – oficer na Starym Mieście w Warszawie,
• 1994: Beyond forgiveness – kierowca Zelepukhina,
• 1994: Bank nie z tej ziemi – ochroniarz prezydenta (odc.13),
• 1995: Sortez des rangs,
• 1995: Gracze – agent Mossadu,
• 1996: Złote runo – Rosjanin w pociągu (nie występuje w napisach),
• 1996: Tajemnica Sagali – kolekcjoner na giełdzie (odc.1),
• 1997: Kiler – ochroniarz Lipskiego,
• 1997 – 2021: Klan – Zenon Kwiatkowski, mąż Danuty, sąsiad Grażyny i Ryszarda Lubiczów,
• 1998: Złotopolscy – policjant z Komendy Stołecznej, kolega Wieśka Gabriela (odc.4,8),
• 1998: Z pianką czy bez – akwizytor (nie występuje w napisach) (odc.4),
• 1998: The White Raven – strażnik,
• 1999: Pierwszy milion – strażnik w centrum bankowym,
• 1999: Kilerów 2-óch – ochroniarz Dony (nie występuje w napisach),
• 2000: Pierwszy milion – strażnik w centrum bankowym,
• 2000: Dom – milicjant (odc.25),
• 2002 – 2003: Kasia i Tomek – dwie role: grajek w kawiarni (tylko głos) (odc.31 seria 1), muzyk Piotr Jędrkiewicz (odc.30, seria 3),
• 2003 – 2021: Na wspólnej – wychowawca Pawła (odc.801),
• 2004: Całkiem nowe lata miodowe – mężczyzna z gitarą na balu (odc.8),
• 2004 – 2021: Pierwsza miłość – przejął dwie role: ordynator oddziału położniczo-ginekologicznego szpitala, do którego z przedwczesną akcją porodową trafiła Jowita Kaczmarek oraz organizator rozgrywek Ultraligi „X-Kom Ago”, transmitowanej w Telewizji Polsat Games,
• 2005: RajUstopy – Włoch Francesco,
• 2006: Syn gwiazd – Drwal,
• 2006 – 2007: Na dobre i na złe – ojciec Ani Rusek (odc.281,283,284,287),
• 2007: Teczki – Julian Korecki, asystent Gorzkiewicza,
• 2007 – 2008: Fala zbrodni – mikrobiolog Stanisław Jarecki (odc.99,100,101),
• 2019: Ślad – aspirant sztabowy Stefan Garda, policjant w dzielnicy Wrocław-Grochów, który prowadził dochodzenie w sprawie serii morderstw uczennic (odc.56),
• 2019: Sztynort 1935 – Dominic Graf von Esti.

Filmografia Juliana Mera jest nie tylko imponująca, ale także różnorodna, co pozwoliło mu na prezentację umiejętności aktorskich w wielu odmiennych rolach.

Spektakle teatralne

W latach 1991-2017 Julian Mere zrealizował wiele istotnych ról w polskim teatrze, które świadczą o jego wszechstronności i talentach aktorskich.

• W 1991 roku zadebiutował w spektaklu Ubu Król, czyli Polacy. Improwizacje w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, premierowym 6 kwietnia, wcielając się w postać Rozpychacza,
• w 1992 wystąpił w Choinka u Iwanowów, grając podwójną rolę stójkowego i Wołodi Komarowa, premierowe 27 marca, reżyserował Waldemar Zawodziński,
• kolejny rok przyniósł mu możliwość zagrania Wyżała w Czupurek, z premierą 3 lipca 1992, ponownie w reżyserii Adama Hanuszkiewicza,
• w tym samym roku zagrał także Mach-Mana w Cząber z Gombra (premiera 17 października 1992),
• do jego ról należy Klejn w Pannie Izabeli (premiera 27 marca 1993),
• oraz Anioł z wojska w Kwili w stajni Bóg, której premiera miała miejsce 31 grudnia 1993, obie pod kierunkiem Hanuszkiewicza,
• w 1994 roku przyjął rolę Bogarta w Zagraj to jeszcze raz, Sam… (premiera 17 września),
• natomiast sukcesem był także występ w Kobieta bez skazy jako Michał, premiera 26 lutego 2000, ponownie pod reżyserią Adama Hanuszkiewicza,
• w 2001 roku powtórzył tę rolę w kolejnym pokazie Zagraj to jeszcze raz, Sam, z premierą 26 września,
• rok później zaprezentował swoje umiejętności jako Bogdanowicz w Wesołej wdówce (premiera 11 grudnia 2006),
• natomiast w 2014 roku zagrał Nosorożca w Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?, premierując 7 grudnia.

Julian Mere potrafił wnieść swoją osobowość do każdej roli, a zróżnicowanie jego postaci podkreśla jego wyjątkowy talent aktorski.

Poniżej znajdują się linki do niektórych reżyserów, z którymi miał okazję współpracować:

• Tomasz Mędrzak,
• Krzysztof Lang,
• Jacek Kaczmarski,
• Andrzej Strzelecki,
• Arkadiusz Jakubik,
• Grzegorz Warchoł,
• Zdzisław Wardejn,
• Michał Konarski.

Wielka różnorodność ról, które odegrał Julian Mere, podkreśla jego talent oraz wszechstronność, których nie można zlekceważyć w polskim światku teatralnym.

Muzyka

Julian Mere ma na swoim koncie wiele niezwykłych osiągnięć muzycznych oraz występów w różnych produkcjach. Wśród nich wyróżniają się następujące projekty:

• 1994: Panna z mokrą głową – pełnił rolę wokalisty w odcinkach 2 i 5, wykonując piosenki takie jak *Stach*, *Uśmiechnij się* oraz *Do Zakopanego*,
• 1994: Panna z mokrą głową – kontynuował swój wkład w projekt, wykonując te same piosenki,
• 1995: Przeszłość jest nieśmiertelna… (reżyseria Paweł Trzaska) – premiera miała miejsce w 1995 roku,
• 1998: Romanse i ballady (reż. Adam Hanuszkiewicz) – premiera odbyła się 9 października 1998 roku,
• 2004: Miłość i krew (reż. Adam Hanuszkiewicz) – premiera miała miejsce 29 stycznia 2004 roku.

Każda z tych produkcji przyczyniła się do wzbogacenia jego kariery oraz uznania na polskiej scenie artystycznej.

Spektakle telewizyjne

W latach 90-tych Julian Mere brał udział w wielu znaczących spektaklach telewizyjnych, które zdobyły uznanie w Polsce. Oto niektóre z nich:

• 1994: Nim przyjdzie wiosna (reżyseria: Adam Hanuszkiewicz) z premierą 11 marca 1994,
• 1995: Przeszłość jest nieśmiertelna… (reżyseria: Paweł Trzaska) z premierą w 1995 roku,
• 1996: Boso, ale w ostrogach – Chłopak Boksera I (reżyseria: Barbara Borys-Damięcka) z premierą 8 kwietnia 1996,
• 1998: Razem – Złodziej (reżyseria: Andrzej Kondratiuk) z premierą 11 października 1998.

Osiągnięcia i Nagrody

Julian Mere to artysta, który w swoim dorobku ma wiele znaczących wyróżnień. Jego twórczość była dostrzegana i nagradzana na renomowanych festiwalach oraz przeglądach.

• w 2014 roku otrzymał Złotego Lwa na Festiwalu ART CUP w Zakrzowie,
• w latach 1991–1993 zdobywał nagrody na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu – uzyskując wyróżnienia,
• w 1986 roku został laureatem III Nagrody na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie,
• w tym samym roku otrzymał także stypendium imienia Wojtka Bellona.

---

Oceń: Julian Mere

---