Franciszek Sługocki

---

Życiorys

Franciszek Sługocki to postać, której życie i twórczość zasługują na szczegółowe przybliżenie. Wieloletnie kształcenie w Ecole des arts industriels w Genewie, gdzie przebywał od 1902 do 1909 roku i ponownie w latach 1909–1919, oraz edukacja w Paryżu, skupiona na medalierstwie i rzeźbiarstwie w Ecole nationale supérieure des beaux-arts w latach 1909–1910, stanowiły fundament jego artystycznej kariery. W 1919 roku powrócił do Polski, a jego odwaga wzięła w udział w pospolitym ruszeniu w czasie wojny polsko-bolszewickiej, w trakcie której został wzięty do niewoli, z której udało mu się uciec.

W latach dwudziestych XX wieku Sługocki otworzył pracownię rzeźbiarską w Warszawie, w której tworzył portrety oraz płaskorzeźby w brązie. Obok pracy twórczej, dzielił się swoją wiedzą jako nauczyciel cyzelerstwa, złotnictwa i brązownictwa w Publicznej Szkole Dokształcającej nr 2. W 1927 osiedlił się w Łodzi, gdzie zaangażował się w tworzenie Wydziału Złotniczego w Państwowej Szkole Przemysłowej Żeńskiej przy ul. prez. G. Narutowicza 77, gdzie również nauczał. Jako członek Cechu Jubilerów, Grawerów i Zegarmistrzów, nieustannie dążył do włączania kobiet do środowiska jubilerskiego. W 1931 roku był współzałożycielem Polskiego Związku Zawodowego Łódzkich Artystów Plastyków.

Po zakończeniu II wojny światowej Sługocki pełnił funkcję kierownika działu galanterii metalowej w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie przekazywał swoje doświadczenie młodszej generacji artystów. W 1953 roku przeszedł na emeryturę.

Działalność artystyczna

Od 1927 roku jego prace wystawiane były w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. Sługocki brał udział w licznych wystawach organizowanych przez PZZŁAP, między innymi w latach 1952, 1953, 1956 oraz 1959. Uczestniczył również w wystawie poświęconej dziesięcioleciu wyzwolenia Łodzi w 1955 roku oraz w I ogólnopolskiej wystawie medalierskiej, która miała miejsce w Warszawie w 1963 roku. Wśród jego znanych realizacji rzeźbiarskich warto wymienić:

• Popiersie ks. Józefa Teodorowicza w Katedrze ormiańskiej we Lwowie (1925),
• Pomnik księdza Ignacego Skorupki w Łodzi (1927–1930),
• Portret Mustafy Kemala Atatürka (brąz, przekazany przez rząd Polski do Muzeum Ataturka w Stambule),
• Portret Marii Skłodowskiej-Curie.

Życie prywatne

Franciszek Sługocki był synem Józefa oraz Anny z domu Razowskiej. W jego rodzinie również rzeźbiarstwo było obecne, ponieważ jego braćmi byli rzeźbiarze: Marian Sługocki (1883–1944) oraz Antoni Sługocki (1881–1939). Związki osobiste Sługockiego obejmowały małżeństwo z Marią Lambrech (zm. 1921), a następnie ożenił się z Apolonią Owczarską, z którą miał dwóch synów: Leszka Macieja Sługockiego (ur. 1924) – doktora habilitowanego nauk prawnych oraz Tadeusza Kazimierza Sługockiego (1928–1965) – magistra inżyniera mechanika.

Franciszek Sługocki spoczywa na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części rzymskokatolickiej.

---

Oceń: Franciszek Sługocki

---