Helena Rozwadowska, znana również pod swoim prawdziwym nazwiskiem Helena Bielenin, to postać znacząca w polskiej kulturze. Urodziła się 24 lutego 1888 roku w Krakowie, a zmarła 9 lutego 1968 roku w Katowicach. Była to aktorka, która szczególnie wyróżniała się na scenach teatralnych oraz operetkowych. W ciągu czterdziestu lat swojej kariery, zdobyła serca publiczności, występując na renomowanej scenie Teatru Śląskiego.
Jej długotrwała obecność w tym teatrze czyni ją jedną z najdłużej występujących aktorek w jego historii, co zdecydowanie podkreśla jej wkład w rozwój sztuki teatralnej na Śląsku. Helena Rozwadowska z pewnością pozostawiła niezatarty ślad w polskim świecie estrady, a jej dorobek artystyczny jest nadal ceniony i pamiętany.
Życiorys
Helena Rozwadowska była córką Antoniny i Tomasza Targosza. Swoją edukację aktorską rozpoczęła w szkole dramatycznej Michała Przybyłowicza w Krakowie, którą ukończyła z wyróżnieniem. W swoim debiucie w 1909 roku wcieliła się w postać Meli w sztuce Moralność Pani Dulskiej. Od tego momentu jej kariera nabrała tempa.
Rozwadowska doskonaliła swoje umiejętności w Teatrze Ludowym w Krakowie w latach 1909-1914 oraz w Teatrze Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich w 1914 roku. W okresie 1914–1915 mieszkała w malowniczym Zakopanem, gdzie współpracowała z zespołem Dante Baranowskiego, co pozwoliło jej zdobyć nowe doświadczenia sceniczne.
W 1917 roku, w ramach Polskiego Teatru Frontowego, wyjechała na front włoski, prezentując swój talent w trudnych warunkach. Po wojnie grała w zespole Stefana Turskiego w 1918 roku, a także w Śląskim Teatrze Plebiscytowym w Cieszynie w latach 1919-1920. Kolejnym etapem jej kariery było występowanie w Teatrze Miejskim w Łodzi w latach 1920-1921 oraz w Teatrze Polskim w Warszawie od 1921 do 1923 roku. W 1924 roku dołączyła do Teatru Polskiego w Katowicach, gdzie pracowała aż do wybuchu II wojny światowej.
Po zakończeniu wojny krótko związana była z Krakowem, a w 1945 roku przeniosła się do Katowic, gdzie rozpoczęła nowy rozdział w swojej karierze. Ostatnie lata swojej aktywności artystycznej spędziła na scenie Teatru Śląskiego, gdzie występowała aż do 1965 roku.
Helena była znana z różnorodności ról, jakie przyjmowała, stając się aktorką teatralną i operetkową, a także występując w audycjach radiowych, takich jak „Śląska Czeladka Radiowa”. Jej pseudonim artystyczny, Rozwadowska, był hołdem dla ciotki, która miała znaczący wpływ na jej wybór kariery aktorskiej.
W 1966 roku Helena Rozwadowska wydała książkę pt. Wspomnienia ważne i nieważne, w której dzieli się swoimi przeżyciami oraz refleksjami z długiej kariery na scenie.
Odznaczenia
Helena Rozwadowska otrzymała wiele znaczących odznaczeń uznających jej osiągnięcia w dziedzinie sztuki oraz wkład w kulturę. Do najważniejszych osiągnięć można zaliczyć:
- złoty i srebrny Krzyż Zasługi, przyznany za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej,
- medal 10-lecia Polski Ludowej,
- nagrodę artystyczną miasta Katowice, przyznaną w 1957 roku,
- Wojewódzką Nagrodę Artystyczną XV-lecia PRL, która została jej wręczona w 1960 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Barbara Muszyńska | Adam Bunsch | Magda Dygat | Kazimierz Koczur | Jerzy Surdel | Andrzej Sikorowski | Maria Dulębianka | Piotr Marek | Julian Mere | Franciszek Sługocki | Jerzy Józef Biernat | Ewa Lipska | Zofia Wójcicka-Chylewska | Witold Zechenter | Zbigniew Grzybowski (malarz) | Wojciech Dąbrowski (piosenkarz) | Adam Wroński | Zofia Gołubiew | Elżbieta Penderecka | Stanisław BielińskiOceń: Helena Rozwadowska