Ludwik Maciąg

---

Życiorys

Rodzina Ludwika Maciąga miała silne wojskowe tradycje. Jego ojciec Michał był żołnierzem artylerzystą w armii austro-węgierskiej, a jego matka, Rozalia z d. Dokić, pochodziła z Chorwacji i zajmowała się wychowaniem dzieci. Ludwik miał dwóch braci: Józefa, który służył jako kapitan Wojska Polskiego do 1943 roku, oraz Ottona, malarza i żołnierza, który po drugiej wojnie światowej osiedlił się w Wielkiej Brytanii.

Jego pierwsze chwile życia miały miejsce w Krakowie, jednak w wieku dwóch lat cała rodzina przeniosła się do Białej Podlaskiej, gdzie jego ojciec służył w 9 Pułku Artylerii Lekkiej. Tam Ludwik rozpoczął edukację w Gimnazjum im. J. I. Kraszewskiego, które prowadził ówczesny dyrektor, Stanisław Damrosz. Po zdaniu matury, zgłosił swoje dokumenty rekrutacyjne do Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, jednak jego plany zostały przerwane przez wybuch II wojny światowej.

Podczas okupacji niemieckiej, Ludwik ukończył kurs podchorążówki w Armii Krajowej i na wiosnę 1944 roku, działając pod pseudonimem „Sas”, dołączył do oddziału partyzanckiego mjr. „Zenona” Stefana Wyrzykowskiego w 34 pp. AK, biorąc udział w działaniach zwiadu konnego.

Po demobilizacji, w obawie przed represjami ze strony NKWD, Maciąg podjął pracę w stadninie koni w Janowie Podlaskim jako leśniczy oraz masztalerz. Już w 1945 roku zaczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, lecz po ukończeniu pierwszego semestru przeniósł się na ASP w Warszawie, które ukończył w 1950 roku. Po studiach, pełnił rolę asystenta u prof. Tadeusza Kulisiewicza, a później został adiunktem na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem prof. Michała Byliny. Wkrótce uzyskał stopnie profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego oraz pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa w latach 1969-1972.

Był uznawany za artystę specjalizującego się w malarstwie pejzażowym oraz batalistycznym. Jego dorobek obejmował wiele ilustracji książkowych, plakatów, a także projekty znaczków pocztowych oraz gobelinów. Na początku lat dziewięćdziesiątych podjął współpracę z partią Przymierze Samoobrona.

12 lipca 2007 roku, w uznaniu jego wkładu w życie kulturalne Wyszkowa oraz za wspieranie lokalnych inicjatyw patriotycznych, rado miejskie nadały mu tytuł honorowego obywatela gminy Wyszków. Zmarł w swoim domu w Gulczewie, w gminie Wyszków, 7 września 2007 roku. Jego ostatnia droga prowadziła na cmentarz w Warszawie–Wesołej, gdzie został pochowany.

Wybrana twórczość

Znaczki pocztowe

Wśród dzieł Ludwika Maciąga znajdują się wyjątkowe znaczki pocztowe, które ukazują nie tylko jego twórczość, ale także piękno polskiej tradycji jeździeckiej.

• Konie polskie (seria), 1963,
• Jazda polska (seria), 1972,
• 150-lecie stadniny koni w Sierakowie (seria), 1980.

Te niepowtarzalne projekty przyczyniają się do dokumentowania historii i kultury Polski, ukazując znaczenie koni w polskim dziedzictwie.

Ordery i odznaczenia

W zakresie uznania zasług Ludwika Maciąga, przyznano mu kilka znaczących odznaczeń, które podkreślają jego wkład w życie społeczne i publiczne w Polsce. Wśród tych wyróżnień znajduje się Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany pośmiertnie 9 sierpnia 2007 roku.

Dodatkowym odznaczeniem, którym został uhonorowany, jest Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955 roku.

Upamiętnienie

W dniu 30 maja 2020 roku, z okazji stulecia urodzin Ludwika Maciąga, wprowadzono do obiegu specjalną kartkę pocztową zatytułowaną Pejzaż polski i koń. To wydarzenie ukazuje, jak ważna była jego twórczość dla polskiej kultury. Kartka, zaprojektowana przez Agnieszkę Sancewicz, jest dostępna w nakładzie 8 tysięcy egzemplarzy.

Na znaku opłaty z wartością A (3,30 zł) znalazł się portret artysty, stworzony przez Stanisława Baja. Dodatkowo, kartka ozdobiona jest ilustracjami przedstawiającymi obraz i gobelin, w których można dostrzec wizerunki koni, będące dziełami Maciąga.

---

Oceń: Ludwik Maciąg

---