Kora (wokalistka)

---

Młodość

Kora, znana polska wokalistka, wywodziła się z ubogiego domu. Była piątym i najmłodszym dzieckiem Marcina Ostrowskiego oraz jego drugiej małżonki, Emilii z Siarkiewiczów. Marcin Ostrowski, urodzony w 1897 roku w Buczaczu, był do 1939 roku komendantem Policji Państwowej w tym mieście. Po wybuchu II wojny światowej, aresztowany przez NKWD, zdołał jednak uciec i dotrzeć do Generalnego Gubernatorstwa. Jego pierwsza żona oraz córki, które nie mogły opuścić ZSRR, zostały deportowane, a sama Eugenia zmarła na zesłaniu w 1946 roku.

Rodzice Kory poznali się dopiero po wojnie, gdy oboje pracowali jako urzędnicy w Starostwie Powiatowym w Krakowie. W lutym 1946 r. zawarli związek małżeński. Kora miała czworo starszego rodzeństwa: Annę, Andrzeja, Jerzego oraz Tadeusza. Relacje z rodzeństwem były dość skomplikowane, szczególnie z dwiema braćmi, którzy popadli w uzależnienie od alkoholu, co wprowadzało napięcia w rodzinie.

Wczesne lata życia spędziła w kamienicy przy ul. Grottgera na krakowskiej Krowodrzy. W tym czasie życie rodzinne Kory było naznaczone dramatycznymi wydarzeniami: ojciec popadł w depresję i uzależnienie od alkoholu, a matka, w 1955 roku, zachorowała na gruźlicę. W wyniku trudności materialnych, mała Kora trafiła do domu dziecka, znanego jako „Nasz dom”, prowadzonego przez siostry prezentki w Jordanowie, gdzie stała się ofiarą przemocy zarówno psychicznej, jak i fizycznej.

Kora spędziła tam pięć lat, a po ich zakończeniu wróciła do rodzinnego domu w 1960 roku. Niestety, ta relacja z rodzicami również nie była wolna od traumy, ponieważ w tym czasie padła ofiarą molestowania seksualnego przez księdza. Przeniosła się do Jabłonowa Pomorskiego, gdzie mieszkała przez kolejny rok u dalekich krewnych oraz ukończyła V klasę szkoły podstawowej. Następnie powróciła do Krakowa, gdzie kontynuowała edukację, kończąc szkołę podstawową oraz średnią, aż do złożenia egzaminu dojrzałości w VII Liceum Ogólnokształcącym im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie w 1969 roku. W okresie szkolnym rozwijała swoje umiejętności muzyczne oraz brała udział w treningach pływackich.

Po ukończenia nauki w liceum, Kora nie kontynuowała edukacji wyższej, mimo jej późniejszych stwierdzeń, że studiowała psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z tego powodu Często czuła kompleksy z powodu braku wykształcenia wyższego.

Choć w młodości Czuła się zafascynowana tematyką śmierci, to przede wszystkim związana była z krakowskim środowiskiem artystycznym i hippisowskim. W lipcu 1968 roku przyjęła pseudonim artystyczny „Kora”, nadany jej przez Grażynę „Galię” Sewiołek w drodze na zlot dzieci kwiatów w Mielnie. Przez prawie dwa lata pracowała jako opiekunka na Oddziale Psychiatrii Dziecięcej w II Klinice Pediatrii w Krakowie. W latach 70-tych dorabiała również jako fotomodelka oraz sprzedawała własnoręcznie robione makramy.

W tym okresie nawiązała przyjaźnie z wieloma ważnymi postaciami polskiej kultury, takimi jak Piotr Skrzynecki, Jerzy Beresiem, Wiesław Dymny, Krystyną Zachwatowicz oraz Piotr Marek. Te wszystkie doświadczenia miały kluczowe znaczenie w kształtowaniu jej osobowości oraz dalszej kariery artystycznej.

Kariera z zespołem Maanam

W połowie lat 60. Kora zaczęła swoją karierę muzyczną, występując w amatorskim zespole Bazyliszki. W 1969 roku miała okazję poznać Marka Jackowskiego, z którym sporadycznie występowała na koncertach jego grupy Osjan, akompaniując na flecie. W tym samym roku zaprezentowała również utwór Boba Dylana „Blowin’ in the Wind” podczas Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej w Międzyzdrojach. Swoją karierę wokalną rozpoczęła na dobre w zespole M-a-M, utworzonym w 1975 przez Jackowskiego oraz Milo Kurtisa, który grał muzykę alternatywną inspirowaną stylami bliskowschodnimi.

Po raz pierwszy Kora zaprezentowała się w roli wokalistki w lutym 1976 roku w poznańskim Klubie Medyka „Aspirynka”, który był prowadzony przez Zrzeszenie Studentów Polskich. W 1978 roku zespół zagrał koncert w prestiżowej galerii Teatru Studio w Warszawie, po czym koncentrował się głównie na występach w klubach, takich jak Laboratorium czy KTO. Współpraca z Maciejem Zembatym zaowocowała nagraniem wokaliz do ścieżek muzycznych stworzonych przez Michała Lorenca do dwóch odcinków serialu telewizyjnego Przyjaciele w 1979 roku.

Pod koniec lat 70. zespół M-a-M zmienił nazwę na Maanam, co wiązało się z przekształceniem ich muzycznego stylu na rocka. Kora stała się główną wokalistką oraz autorką tekstów piosenek. Dzięki przełomowemu występowi z hitami „Boskie Buenos” i „Żądza pieniądza” na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1980 roku, zyskała ogólnopolską sławę. Od tego momentu stała się jednym z najważniejszych i najpopularniejszych wykonawców rockowych w historii polskiej muzyki rozrywkowej, zajmując drugo miejsce w zestawieniu popularności wokalistek według magazynu „Non Stop” w tym samym roku oraz zdobywając tytuł wokalistki roku 1981 w ankiecie „Sztandaru Młodych”. Wraz z rosnącą popularnością zespołu, Kora wykształciła wizerunek nie tylko dowcipnej i żywiołowej, ale również bardzo zaczepnej artystki.

W styczniu 1986 roku, po emocjonującym koncercie w Sali Kongresowej w Warszawie, Kora postanowiła zawiesić działalność zespołu Maanam, uzasadniając swoją decyzję wyczerpaniem fizycznym i psychicznym po wielu latach intensywnej pracy w branży muzycznej, podczas której zmagała się z depresją. Zespół powrócił na scenę w 1991 roku. Jednakże, 31 grudnia 2008, po 32 latach działalności, Maanam postanowił zawiesić swoją działalność.

Kariera solowa

Po pierwszym rozpadzie Maanamu

Na początku swojej artystycznej ścieżki Kora zadebiutowała w teatrze, a jej występ na festiwalu Dei Due Mondi w Spoleto 7 lipca 1982 był znaczącym krokiego do dalszej kariery. Wraz z zespołem Teatru Starego w Krakowie zaprezentowała premierową wersję dramatu Mątwa autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza, w której zagrali również znani artyści, tacy jak Jerzy Stuhr, Jerzy Bińczycki oraz Ewa Kolasińska. Spektakl spotkał się z uznaniem, a jego kolejne pokazy miały miejsce w Mediolanie.

Po zakończeniu działalności zespołu Maanam, Kora zrealizowała program telewizyjny Amory Kory dla TVP. W 1987 roku, w współpracy z zespołem Püdelsi, nagrała album Bela Pupa, który zadebiutował na rynku rok później, zawierając utwory napisane przez Piotra Marka, cenionego lidera grupy Düpą. Warto zauważyć, że 14 marca 1988 na galowym koncercie poświęconym Agnieszce Osieckiej Kora zaprezentowała znane już utwory „Okularnicy” oraz „Kochankowie z ulicy Kamiennej”. To właśnie wtedy zrodził się pomysł na jej pierwszą solową płytę, inspirowaną twórczością Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory z Kabaretu Starszych Panów, mimo że prace nad albumem zostały wstrzymane do 1990 roku.

Wielką uwagę Kora zdobyła również 20 grudnia 1988, kiedy wystąpiła z utworem „Lulajże, Jezuniu” w wigilijnym przedstawieniu w Teatrze STU w Krakowie. Ponadto w 1989 roku ukazał się tomik poezji Kory pt. Krakowski spleen, który tylko wzbogacił jej artystyczną działalność.

Po reaktywacji Maanamu

Rok 1990 przyniósł kontynuację prac nad albumem, który miał zawierać utwory z Kabaretu Starszych Panów. Kora w tym czasie współpracowała z braćmi Marcinem oraz Mateuszem Pospieszalskimi. W ramach decyzji o reaktywacji Maanamu, prace nad płytą trwały jeszcze przez trzy lata, co zaowocowało wydaniem albumu Ja pana w podróż zabiorę w 1993 roku, początkowo na kasecie magnetofonowej, a później także na CD.

W 1991 ogłosiła swój zamiar startu w wyborach parlamentarnych z Polskiej Partii Zielonych, jednak ostatecznie wycofała się z tej decyzji i wystąpiła w kampanii przedwyborczej Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W następnych latach zaczęła regularnie pojawiać się w mediach, komentując życie społeczne i polityczne naszego kraju. W 1992 opublikowała w formie płyty analogowej swoją autobiografię Podwójna linia życia. Nowa edycja tego wydania ukazała się za pośrednictwem wydawnictwa Iskry w 1998 roku, a następnie w 2011 roku, pod nowym tytułem – Kora, Kora. A planety szaleją.

Kora zyskała popularność także dzięki filmowi Mariusza Grzegorzka Pięć bajek o miłości (1996), w którym przedstawiła aspekty swojej twórczości. W 1999 była twarzą kampanii reklamowej sprzętu grającego Marantz i wzięła udział w sesji zdjęciowej do magazynu „Playboy”. Natalie Wydała utwór „Magiczne słowo – sukces”, który stanowił temat przewodni serialu TVP Sukces. W lipcu 2001 roku na rynek trafiła kompilacja jej nagrań solowych, zatytułowana Złota kolekcja: Magiczne słowo – sukces. W tym samym roku jej wystawa Mandale w czasach apokalipsy z prezentacją wspólnych prac z Kamilem Sipowiczem także przyciągnęła uwagę mediów.

Rok 2002 był czasem rozpoczęcia projektu Kora Ola Ola!, w którym Kora zaprosiła muzyków z różnych krajów do współpracy. W lutym 2003 zadebiutował album Kora Ola Ola!, w którego skład weszły przedwojenne tanga oraz znane utwory Mieczysława Fogga, Jerzego Petersburskiego, Wandy Warskiej, Marii Koterbskiej oraz Maanamu, w nowej odsłonie. Album szybko zdobył popularność, a Kora z powodzeniem promowała go m.in. podczas światowej trasy koncertowej.

Po drugim rozpadzie Maanamu

Po wstrzymaniu działalności zespołu Maanam w 2008 roku Kora zaczęła występować jako solowa artystka. W tym okresie jej menedżerką została Katarzyna Litwin, a koncerty obejmowały zarówno nowe nagrania, jak i znane przeboje Maanamu. W czerwcu 2010 Kora zaskoczyła publiczność piosenką „Zabawa w chowanego”, która wywołała ogólnopolskie kontrowersje ze względu na tematykę wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych. Inspiracją dla tekstu były osobiste przeżycia artystki z dzieciństwa. Klip do utworu zdobył nagrody na festiwalu operatorów filmowych Camerimage oraz był nominowany do Grand Prix festiwalu Yach Film. Piosenka znalazła się również w filmie dokumentalnym Tomasza Sekielskiego Zabawa w chowanego (2020).

W lipcu 2010 Kora zagrała na rockowym Jarocin Festiwalu, a na końcu roku zaprezentowała singiel „Nigdy nie zamknę drzwi przed tobą”, stworzony w tandem z Stanisławem Soyką. W latach 2011-2016 pełniła rolę jurorki w programie Must Be the Music. Tylko muzyka, emitowanym w telewizji Polsat, gdzie zdobyła kilka nominacji do prestiżowych nagród. W marcu 2011 z okazji 35. rocznicy debiutu Kory w Maanamie, koncern EMI wydał reedycje jej wszystkich albumów studyjnych oraz wielu kompilacji.

Poza tym w czerwcu 2011 Kora zorganizowała jubileuszowy recital w ramach festiwalu TOPtrendy, gdzie zdobyła nagrodę Bursztynowego Słowika, a w październiku ukazał się kontrowersyjny singiel „Ping pong”. Album Ping pong, który pojawił się w tym samym czasie, był jej pierwszą płytą z nowymi utworami. > Kora napisała teksty, a muzykę skomponowali Marcin Macuk i Mateusz Waśkiewicz, a zespół Kory zyskiwał na popularności.

Osiągnęła pozycję liderki w polskiej muzyce, a w listopadzie 2012 ukazała się reedycja albumu Ping pong wzbogacona o dodatkowe remiksy. W ramach promocji Kora wystąpiła z remiksem piosenki „Jedno słowo wszystko zmienia” na finale programu Got to Dance. Tylko taniec. 31 sierpnia 2011 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, a w 2014 roku odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Natomiast w kwietniu 2016 otrzymała honor Złotego Fryderyka za całokształt twórczości.

W 2012 miała premierę nowa piosenka Kory, „Zapytaj mnie o to, kochany”, która została nagrana przez Anię Wyszkoni. Ten utwór przyniósł sporo emocji na jej ostatnim koncercie, który odbył się 7 września 2013 w Rzeszowie. W maju 2014 zaprezentowała swoje obrazy w Galerii Fundacji Atelier w Warszawie. W 2016 na rynek trafiła książka Kamila Sipowicza zawierająca niezwykłe ilustracje Kory, a w 2017 artystka wzięła udział w teledysku do utworu Organka „Czarna Madonna” oraz ponownie podłożyła głos postaci Edny Mode w filmie animowanym Iniemamocni 2. W tym samym roku ukazał się również zbiór jej wierszy zatytułowany „Stoję, czuję się świetnie”.

Życie prywatne

Wizerunek

Kora, znana z nieustannych zmian swojego wyglądu, w 1979 roku ścięła włosy na krótko, co stało się jej znakiem rozpoznawczym. W połowie lat 80. również zdecydowała się na krótszą fryzurę. W 1984 roku ogoliła się na łyso, a na koncertach występowała z umalowaną na kolorowo głową. W pierwszych latach jej kariery, aż do końca lat 70., charakteryzowała się hipisowskim stylem, jednak z biegiem lat zaczęła preferować stylizacje, które podkreślały jej smukłą sylwetkę i długie nogi. Niezwykle charakterystycznym elementem jej występów były okulary przeciwsłoneczne. Niekiedy rezygnowała z biżuterii, ograniczając się do pierścionków oraz drobnych kolczyków. Na scenie często prezentowała ostry makijaż, w przeciwieństwie do stylu codziennego, gdzie preferowała naturalność. Po pierwszych objawach nowotworu zaczęła zakładać kolorowe turbany.

W 2011 roku zdecydowała się na operację zmniejszenia piersi.

Związki

Pod koniec lat 60., Kora przez rok była związana z Ryszardem Terleckim. W 1969 roku spotkała muzyka Marka Jackowskiego i 10 grudnia 1971 roku wzięli ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego w Krakowie; wśród świadków znaleźli się m.in. Tomasz Hołuj, Jacek Ostaszewski, Ewa Demarczyk, Zygmunt Konieczny oraz Marek Grechuta. Para doczekała się syna, Mateusza Gabriela (ur. 1972), z którym w 1974 roku Kora wzięła udział w sesji zdjęciowej dla popularnego magazynu „Przekrój”. W trakcie małżeństwa prowadziła romanse m.in. z gitarzystą Bogdanem Kowalewskim, dziennikarzem Zdzisławem Kamińskim oraz menedżerem Krzysztofem Kownackim. W 1974 roku poznała Kamila Sipowicza, z którym związała się romantycznie oraz doczekała się syna, Szymona Emanuela (ur. 1976). W 1979 roku wróciła do Krakowa z Jackowskim i synami. Rozwiodła się z mężem w 1984 roku, jednak ich współpraca zawodowa trwała nadal.

Po rozwodzie, Kora i Sipowicz kontynuowali swój związek, który sformalizowali 12 grudnia 2013 roku, biorąc ślub w obecności świadków – Małgorzaty Kittel oraz Mateusza Jackowskiego.

Religia

Kora definiowała siebie jako ateistkę, choć jej drugi mąż twierdził, że „czuła pokrewieństwo z mistykami Wschodu”. Jej wierzenia koncentrowały się na religii „słońca, wiatru i kwiatów”. W związku z traumaticznymi przeżyciami z okresu dzieciństwa, piosenkarka żywiła krytyczne nastawienie do Kościoła katolickiego i aktywnie sprzeciwiała się tuszowaniu przypadków seksualnego wykorzystywania dzieci w tej instytucji. Jej pogrzeb miał charakter świecki.

Proces sądowy

W sierpniu 2012 roku Kora została oskarżona o posiadanie w domu nielegalnych 2,83 g suszu konopi indyjskich. Możliwe kary wynosiły do trzech lat pozbawienia wolności. Do przeszukania jej mieszkania doszło po informacji służb celnych, które odkryły, że w paczce, wysłanej na adres artystki w czerwcu, znajdowało się 60 g konopi indyjskich. Były prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, broniąc jej, podkreślał niską szkodliwość zarzucanego czynu. Wspólnie z Kora udzielił wywiadu dla „Newsweeka” oraz wystąpił na okładce magazynu. Sprawa paczki została umorzona przez prokuraturę z powodu niewykrycia sprawcy, natomiast sprawa posiadania substancji psychoaktywnych była warunkowo umorzona przez sąd w czerwcu 2013 roku. Uznano winę artystki, ale społeczna szkodliwość jej czynu nie była znaczna.

Choroba i śmierć

Kora wyznała, że od końca lat 90. zmagała się z bólem brzucha, który wymagał wielu diagnoz i hospitalizacji. Przeszła operację w związku z zapaleniem otrzewnej oraz skarżyła się na bóle kręgosłupa lędźwiowego w 2011 roku. W 2013 roku zdiagnozowano u niej rozsianego raka jajnika z przerzutami do otrzewnej, co skutkowało serią operacji i chemioterapii. W 2016 roku usłyszała o osiągnięciu remisji choroby. Po przeprowadzonym leczeniu zaangażowała się w kampanię na rzecz refundacji leku z substancją czynną olaparyb. Ze względu na wysokie koszty leczenia, zwróciła się o pomoc finansową do swoich fanów i zdecydowała się na sprzedaż domu. 12 sierpnia 2016 roku minister zdrowia podjął decyzję o refundacji leku.

Artystka zmarła 28 lipca 2018 roku o godzinie 5:27 w otoczeniu rodziny i przyjaciół w swoim domu w Bliżowie. Jej menedżerka, Katarzyna Litwin, informowała media o dobrym stanie jej zdrowia oraz planach koncertowych na kilka miesięcy przed śmiercią. Profesor Magdalena Środa, przyjaciółka Kory, przyznała po jej odejściu, że w ostatnich dniach stan zdrowia artystki uległ znacznemu pogorszeniu, co stwarzało zagrożenie życia. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w obrządku świeckim, 8 sierpnia 2018 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, przy ulicy Powązkowskiej 43/45, w kwaterze K-14-7.

Dyskografia

W tej sekcji przedstawiam różnorodne aspekty dyskografii Kory, wybitnej polskiej wokalistki, która przyczyniła się do rozwoju polskiej muzyki. Znajdziesz tutaj informacje o jej albumach, notowanych utworach oraz występach gościnnych.

Albumy

Rok	Tytuł	Pozycja na liście	Certyfikat ZPAV
		POL
1988	Bela Pupa (wraz z zespołem Püdelsi) Data: 1988 Wydawca: Polskie Nagrania Muza	–	_
1993	Ja pana w podróż zabiorę Data: 1993 Wydawca: Kamiling Co	–	_
2001	Złota kolekcja: Magiczne słowo – sukces Data: 20 lipca 2001 Wydawca: Pomaton EMI	–	_
2003	Kora Ola Ola! Data: 17 lutego 2003 Wydawca: Polskie Radio/Kamiling Co/BMG Poland	1	_
2008	Metamorfozy (oraz 5th Element) Data: 26 września 2008 Wydawca: Kamiling Co/Universal Music Polska	19	_
2011	Ping pong Data: 10 listopada 2011 Wydawca: Kamiling Co/EMI Music Poland	16	złota płyta
2012	Ping pong – Małe wolności Data: 27 listopada 2012 Wydawca: Kamiling Co/EMI Music Poland	–
„–” pozycja nie była notowana.

Notowane utwory

Rok	Tytuł	Pozycja na liście		Album
		LP3	SLiP
1987	„Bella Puppa” (z zespołem Püdelsi)	30	–	Bella Puppa
1996	„Klaps” (z T.Love)	27	–	Al Capone
2000	„Magiczne słowo – sukces”	44	–	Złota kolekcja. Magiczne słowo sukces
2002	„Nim zakwitnie tysiąc róż”	2	63	Kora Ola Ola!
2003	„Pod Papugami”	3	–
	„Wyjątkowo zimny maj”	7	–
2008	„Senna leniwa niedziela” (z 5th Element)	45	–	Metamorfozy
2010	„Nigdy nie zamknę drzwi przed tobą” (z Stanisławem Sojką)	43	28	–
	„Zabawa w chowanego”	35	–	–
2011	„Ping pong”	–	34	Ping pong
2012	„Przepis na szczęście”	26	17
	„Strefa ciszy”	50	33
2018	„Człowiek” (z Glacą)	31	–	ZANG
„–” oznacza, że pozycja nie była notowana.

Występy gościnnie

Rok	Tytuł	Utwór	Źródło
1996	T.Love – Al Capone Data: 13 maja 1996 Wydawca: Pomaton EMI	„Klaps”	_
2002	Stanisław Sojka – Soykanova Data: 2 grudnia 2002 Wydawca: Pomaton EMI	„Kuszenie na pustyni”	_

Filmografia

Filmografia Kory, znanej wokalistki, obejmuje różnorodne dzieła filmowe, w których miała okazję wystąpić. Poniżej znajduje się szczegółowa lista jej osiągnięć w tej dziedzinie.

Rok	Tytuł	Uwagi
1981	Wielka majówka	film fabularny, reżyser: Krzysztof Rogulski
1983	Czuję się świetnie	film muzyczny, reżyser: Waldemar Szarek
1997	Przystań	film fabularny, reżyser: Jan Hryniak
2004	Iniemamocni	film animowany, dubbing jako Edna Mode
2008	Historia polskiego rocka	film dokumentalny, reżyserzy: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
2009	Beats of Freedom – Zew wolności	film dokumentalny, reżyserzy: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
2014	Lekarze	odcinek 65, serial fabularny, reżyser: Bartosz Konopka
2018	Iniemamocni 2	film animowany, dubbing jako Edna Mode

Nagrody i wyróżnienia

W tej sekcji przedstawiamy nagrody oraz wyróżnienia przyznawane Kora, znanej wokalistce polskiej sceny muzycznej. Poniższe dane ukazują osiągnięcia artystki na przestrzeni lat.

Rok	Kategoria	Tytuł	Nagroda	Ocena	Źródło
2011	Teledysk	„Zabawa w chowanego”	OGAE Video Contest 2011 – reprezentacja Polski	Nominacja	_
2016	Muzyka rozrywkowa	Całokształt twórczości	Fryderyki 2016 (Złoty Fryderyk)	Laur	_
	Osobowość roku	_	Wielka Gala Gwiazd Plejady	Nominacja	_

Książki i poezja

Kora jest niezwykle utalentowaną artystką, która stworzyła większość tekstów dla zespołu Maanam. Jej twórczość literacka doczekała się także publikacji książkowych, w skład których wchodzą:

• Olga Kora Sipowicz: Krakowski spleen. Kraków: Miniatura, 1990. Brak numerów stron w książce,
• Olga Kora Sipowicz: Stoję, czuję się świetnie. Stronie Śląskie: Biuro Literackie, 2014. ISBN 978-83-63129-75-0. Brak numerów stron w książce,
• Olga Kora Sipowicz: Miłość zaczyna się od miłości. Tomasz W. Michałowski (redakcja, posłowie wraz z przypisami i komentarzami). Warszawa: Agora, 2019. ISBN 978-83-268-2963-5. Brak numerów stron w książce.

Oprócz wspomnianych pozycji, opublikowano także częściową biografię Kory:

• Kamil Sipowicz: Kora, Kora. A planety szaleją. M. Żakowska (red.). Warszawa: Agora, 2011. ISBN 978-83-268-0366-6. Brak numerów stron w książce.

Upamiętnienie

W dniu 11 lutego 2018 roku, w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, miała miejsce prapremiera spektaklu pt. „Bądź taka, nie bądź taka”, który ukazuje życie Kory. W sierpniu tego samego roku, zasłużony gitarzysta Maanamu, Ryszard „Placho” Olesiński, oddał hołd artystce przez nagranie instrumentalnego utworu zatytułowanego „Olga”. Natomiast 21 września 2018 roku, artaktywistka Karolina Micuła, zaprezentowała premierowo recital „Uwaga, tu Obywatelka!”, w którym znalazły się m.in. utwory Kory oraz zespołu Maanam.

W grudniu 2018 roku, na bocznej ścianie budynku przy ul. Płatniczej 59 w Warszawie, gdzie przez wiele lat mieszkała z Kamilem Sipowiczem, odsłonięto neon z napisem „Miłość to wieczna tęsknota”, będący cytatem z piosenki „Anioł” z albumu „Derwisz i anioł” z 1991 roku. Twórcą tego dzieła jest Paulina Ołowska.

17 stycznia 2019 roku, w pobliżu pałacu Branickich przy ul. Nowy Świat 18/20, odsłonięto mural z podobizną Kory. Jego projekt stworzył Bruno Althamer w ramach kampanii „Wysokich Obcasów” zatytułowanej „Kobiety na mury”. Niestety, mural został zniszczony, co wzbudziło wiele emocji wśród fanów artystki.

W rocznicę śmierci Kory, Paweł Althamer zadedykował jej rzeźbę wykonaną własnoręcznie, jako swego rodzaju hołd. Podczas 56. KFPP w Opolu, Ania Wyszkoni z zespołem Tulia, także oddała cześć pamięci artystki, wykonując utwór „To tylko tango” z repertuaru Maanamu. Kamil Sipowicz, w rozmowie dla dwutygodnika „Viva!” w 2019 roku, zdradził plan stworzenia fundacji imienia Kory oraz wydania jej nieopublikowanych wierszy. Z kolei w wywiadzie dla onet.pl zapowiedział produkcję filmów dokumentalnych i fabularnych poświęconych jej życiu.

W przeddzień rocznicy śmierci artystki, kanał TVP Kultura wyemitował koncert „Maanamu The Best of” zarejestrowany w Krakowie w 1994 roku. W lipcu 2019, podczas Międzynarodowego Festiwalu Młodych Talentów im. Anny German w Zielonej Górze, znani artyści, w tym Justyna Steczkowska, oddali hołd wokalistce, wykonując jej utwory.

Michał Szpak, podczas Top of the Top Sopot Festival 2019 oraz Polsat SuperHit Festiwal 2023, zaprezentował cover kultowego przeboju Maanamu „Raz dwa, raz dwa”. W 2019 roku supermodelka Marta Mei wystąpiła w sesji zdjęciowej dla magazynu „Vogue”, zainspirowanej fotografiami Kory wykonanymi przez Tadeusza Rolke w 1983 roku. W listopadzie 2019 roku, miał miejsce debiut książki „Miłość zaczyna się od miłości. Zeszyty Kory 2013–2018”, zawierającej osobiste notatki artystki.

W dniu 26 października 2019 roku, w studiu muzycznym im. Władysława Szpilmana zorganizowano koncert, na którym młodzi wokaliści przedstawili przeboje Maanamu. Z kolei 27 maja 2021w Fundacji „Profile” w Warszawie zorganizowano wernisaż niepublikowanych zdjęć Kory, autorstwa Jacka Szumca. W dniu 8 czerwca 2021 roku, obchodząc 70. rocznicę urodzin artystki, w Warszawie na Bielanach odsłonięto mural jej dedykowany.

Od 24 czerwca 2021 roku Częstochowska Promenada Śródmiejska nosi imię Olgi Aleksandry Sipowicz-Kory. 15 października 2021 roku Ralph Kaminski wydał album dedykowany Kory z własnymi interpretacjami jej utworów, a singiel „Biegnij razem ze mną” promował to wydawnictwo. Podobną inicjatywę podjęła Ramona Rey, która zagrała koncerty poświęcone twórczości Kory oraz zrealizowała cover „Chcę ci powiedzieć coś”. Nie tylko to, w lutym 2022 wydała cover „O! Nie rób tyle hałasu”, do którego powstał wideoklip.

Decyzją radnych, w Krakowie nazwano skwer imieniem Kory. Teatr Nowy Proxima w Krakowie, w 2021 roku, wystawił premierę spektaklu pt. „Kora. Boska”, w reżyserii Katarzyny Chlebny, która również zagrała w nim główną rolę. W marcu 2022 roku Natalia Przybysz wydała album „Zaczynam się od miłości”, zawierający utwory z niepublikowanymi wcześniej tekstami Kory.

W lutym 2022 odbył się 13. LGBT+ Film Festival, w trakcie którego przedstawiono Korę na plakacie promującym wydarzenie. Z kolei 8 czerwca 2022, w 71. urodziny Kory, skwer u zbiegu ulic Juliana Fałata i Bolesława Prusa w Krakowie zyskał jej pseudonim. W sierpniu 2022, wiolonczelista Michał Pepol wydał album „Kora ∞”, do którego wprowadził singiel „Nirvana Kory”.

W 2022 roku zadebiutowała książka „Słońca bez końca. Biografia Kory”, autorstwa Beaty Biały, wydana przez Dom Wydawniczy Rebis. Autorka, opierając się na rozmowach z bliskimi, stworzyła kompleksowy portret artystki. Natomiast w 2023 roku, wydawnictwo Znak opublikowało biografię Katarzyny Kubisiowskiej „Kora. Się żyje”. 10 maja 2024 roku Znak przeprosił Mateusza Jackowskiego za publikację „nieprawdziwych informacji” dotyczących jego rodziców i Kory.

W czerwcu 2023 roku, telewizja TVN retransmitowała koncert „KORA. Przyszłam na świat po to”, będący hołdem dla twórczości artystki. Również w 2023 roku, na elewacji domu, w którym przyszła na świat Kora, przy alei Artura Grottgera 2 w Krakowie zainstalowano tablicę pamiątkową, zaprojektowaną przez Marka Biesagę. W czerwcu 2024 roku Poczta Polska wprowadziła do obiegu znaczek pocztowy upamiętniający Kory.

Odznaczenia

Wyróżnienia, które zdobyła Kora, świadczą o jej znaczącym wkładzie w polską kulturę i sztukę.

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2011,
• srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2014.

---

Oceń: Kora (wokalistka)

---