Gmach Opery Krakowskiej

---

Budowa

W maju 2002 roku zorganizowano konkurs architektoniczny mający na celu stworzenie projektów dla nowego Gmachu Głównego Opery Krakowskiej. W wyniku tej rywalizacji, zwycięzcą zostało dzieło krakowskiego architekta Romualda Loeglera, który współpracował z Piotrem Urbanowiczem i Grzegorzem Dreslerem.

Budowa budynku rozpoczęła się 13 września 2004 roku, na działce zlokalizowanej przy ulicy Lubicz 48, z zamiarem przekształcenia go w nową siedzibę dla Opery Krakowskiej. Po długim okresie intensywnych prac budowlanych, dnia 13 grudnia 2008 roku budynek został uroczyście oddany do użytku publicznego.

Realizacja projektu była dowodzona przez przedsiębiorstwo Hochtief, które miało na celu stworzenie nowoczesnego obiektu, który zyskałby uznanie wśród mieszkańców oraz odwiedzających Kraków.

Opis budynku

W centrum Krakowa znajduje się nowoczesny gmach, którego większą część zajmuje teatr. Jest on wyposażony w widownię z 764 miejscami oraz dużą scenę o powierzchni 443 m². Oprócz tego, budynek dysponuje kameralną sceną, przeznaczoną dla 180 osób, a także rozbudowanym zapleczem scenicznym. W skład tego ostatniego wchodzą sale prób oraz nowoczesne zaplecze techniczne.

Warto zaznaczyć, że na miejscu obecnego gmachu znajdował się w przeszłości zabytkowy budynek z półokrągłym dachem, który na początku XX wieku pełnił funkcję ujeżdżalni koni. W trakcie budowy nowego obiektu, ten historyczny element został wkomponowany w nowoczesną bryłę. W tej zaadaptowanej części mieszczą się główne wejście do Opery, hol kasowy oraz szatnie. Na piętrze zlokalizowana jest sala wystaw i odczytów, która również pełni rolę foyer, oraz restauracja z tarasem.

Wnętrze gmachu opery utrzymane jest w eleganckiej szaro-bordowej kolorystyce, co dodaje mu wyjątkowego charakteru. Scena główna, ze swoimi zaawansowanymi technologiami, umożliwia realizację dynamicznych przedstawień. Oferuje nie tylko dużą powierzchnię, ale również szereg urządzeń technicznych, takich jak 18 zapadni (w tym 2 zapadnie fosy orkiestrowej), które pozwalają na złożone manewry. Dodatkowo, w skład wyposażenia wchodzi 30 sztankietów oraz 7 wózków, a także liczne urządzenia do transportu dekoracji.

Opera posiada również 30 wyciągów linowych, 2 wyciągi kurtynowe oraz scenę obrotową, co znacznie wzbogaca możliwości inscenizacyjne. W celu podkreślenia wizualnej strony spektakli, obiekt wyposażono w 4 mosty oświetleniowe oraz ruchome wieże, które dostarczają odpowiedniego oświetlenia.

Całość znajduje się przy ulicy Lubicz 48, co czyni ją łatwo dostępną dla miłośników kultury i sztuki.

Kontrowersje

W 2006 roku Piotr Rozkrut, ówczesny dyrektor Gmachu Opery Krakowskiej, oraz Rafał S., kierujący działem inwestycji, zostali aresztowani przez Centralne Biuro Antykorupcyjne. Powodem były podejrzenia o korupcję związane z przetargiem na wyposażenie nowego obiektu, usytuowanego przy ulicy Lubicz 48.

Warto przypomnieć, że w 2004 roku szacowane koszty budowy opery wahały się w granicach 20–30 milionów złotych. Jednak po zakończeniu przetargu ujawniło się, że całkowity koszt samego budynku wzrósł do 50 milionów złotych, a dodatkowe środki były niezbędne na zakup wyposażenia. Już w 2009 roku całkowity wydatek przekroczył 100 milionów złotych.

Znaczne wydatki wynikły z konieczności zainstalowania nowej instalacji do oddymiania budynku, co stało się niezbędne, aby móc rozpocząć jego eksploatację. Na ten cel wydano około 1,6 miliona złotych, związku z zakwestionowaniem przez straż pożarną istniejącego systemu przeciwpożarowego. Pożądane było również dobudowanie dodatkowych dwóch wyjść z obiektu.

W kontekście dalszych niemożności budowlanych, przebudowy wymagały także bufet oraz garderoby, które nie respektowały norm akustycznych w odniesieniu do sal prób. W 2009 roku, gmach Opery Krakowskiej przy ulicy Lubicz 48, zdobył niechlubne pierwsze miejsce w plebiscycie Archi-Szopa dla najgorszego nowego obiektu architektonicznego w Krakowie.

---

Oceń: Gmach Opery Krakowskiej

---