Kamienica Szołayskich w Krakowie

W latach 1849–1856, kamienica była siedzibą redakcji oraz drukarni „Czasu”. W drugiej połowie XIX wieku mieszkał w niej M. Wiszniewski, a od 1902 roku przeszła w ręce Włodzimiery i Adama Szołayskich. W 1904 roku budynek został podarowany gminie Kraków z przeznaczeniem na muzeum, a formalnie przekazany w 1928 roku. Od 1934 roku w obiekcie działał Oddział im. Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego, a po wojnie znajdowała się tam galeria sztuki średniowiecznej. W 1955 roku, według projektu F. Chrisa, zmodernizowano układ parteru od strony placu Szczepańskiego.

W 2003 roku kamienicę wyremontowano i przekształcono ją na siedzibę muzeum Stanisława Wyspiańskiego, które do 2002 roku znajdowało się przy ulicy Kanoniczej 9. Muzeum to oferuje stałe eksponaty, które koncentrują się na Stanisławie Wyspiańskim oraz Feliksie Jasieńskim. Cała przestrzeń ekspozycyjna składa się z serii sal o amfiladowym układzie, które są połączone drewnianą klatką schodową, a niektóre ściany zdobią odtworzone polichromie z różnych okresów historycznych.

W 2012 roku, po kolejnym remoncie, obiekt stał się oddziałem Muzeum Narodowego pod nazwą „Kamienica Szołayskich im. Feliksa Jasieńskiego”. Oferowane są tu zarówno wystawy stałe, jak i czasowe, się odbywają różnego rodzaju wykłady, koncerty, spektakle teatralne, a także zajęcia plastyczne dla młodzieży. Na parterze mieszczą się centrum informacji, sklep oraz kawiarnia.

W dniu pierwszej rocznicy śmierci Wisławy Szymborskiej, 1 lutego 2013 roku, miała miejsce otwarcie wystawy „Szuflada Szymborskiej”. W ramach tej wystawy, w różnych pomieszczeniach zaprezentowano zbiory poetki, w tym: przedmioty z jej mieszkania, wyklejanki, bibeloty, książki, fotografie oraz meble, takie jak komoda i kanapa.

Kamienica Szołayskich została wpisana do rejestru zabytków 5 kwietnia 1968 roku i figuruje również w gminnej ewidencji zabytków, jako przykład bogatej historii architektury Krakowa.