Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w Krakowie

Historia tego miejsca sięga lat 1720-1730, kiedy to z inicjatywy kanclerza Jana Szembeka rozpoczęto budowę obiektu. W 1730 roku, nowa świątynia została konsekrowana przez biskupa warmińskiego Krzysztofa Jana Szembeka, będącego bratem fundatora. W drugiej połowie XVIII wieku do kościoła przeniosły się karmelitanki boskie z klasztoru przy kościele św. Marcina, co doprowadziło do dalszego rozwoju jej działalności duszpasterskiej.

Architektura kościoła łączy cechy stylu barokowego z planem greckiego krzyża, co czyni go wyjątkowym w tej części miasta. Zewnętrzna fasada, skromnie ozdobiona pilastrami, akcentowana jest portalem. Szczególną uwagę zwraca kolumna marmurowa z 1668 roku, znajdująca się przed świątynią. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz św. Teresy z Avili, ofiarowany przez fundatora, co podkreśla znaczenie tego miejsca dla kultu tej świętej.

Nieodłącznie związana z historią kościoła jest postać zakonnicy Barbary Ubryk, której życie i tragedia wywołały wiele kontrowersji. Jej niespotykane zachowanie, w tym długie, głośne spowiedzi oraz momenty pobożności, zakończyły się dramatycznie – zostało ją zamurowane w celi, gdzie w nieludzkich warunkach spędziła 21 lat, od 1848 do 1869 roku. To wydarzenie, znane w kręgach społecznych, wzbudziło pomieszanie i protesty wobec duchowieństwa.