Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie (stary)

Obecna murowana świątynia została wzniesiona w 1636 roku dzięki fundacji archidiakona katedry krakowskiej, księdza Jana Foxa, który był sekretarzem króla Zygmunta III Wazy. W swoim testamencie przekazał on cały swój majątek na budowę kościoła. Nowa świątynia powstała w miejscu wcześniejszej, która uległa zniszczeniu w wyniku pożaru, co czyni ją symbolem odrodzenia i trwania ducha religijnego tej społeczności.

Dnia 3 września 1671 roku, kościół został konsekrowany przez krakowskiego biskupa pomocniczego, Mikołaja Oborskiego. Biorąc pod uwagę jego projekt, zbudowano go z kamienia, co nadało mu monumentalny charakter. Pierwotnie w prezbiterium znajdowały się trzy ołtarze, a sama budowla nie była wyposażona w wieżę.

W latach 1881–1889 do świątyni dodano dwie boczne kaplice oraz wieżę w stylu neogotyckim, która wznosi się na wysokość 27 metrów. Wieża ta otrzymała zegar i dzwony, a jej projektantem był architekt Karol Knaus. W tym okresie, proboszczem parafii był ksiądz Józef Kufel, który wniósł wiele do rozwoju kościoła i jego otoczenia.

Niestety, podczas I wojny światowej wieża została zburzona przez Austriaków, co znacząco wpłynęło na wizualny aspekt świątyni. Gdy front wojenny zbliżał się do Krakowa, pociski artyleryjskie zniszczyły nie tylko dach, ale i pozostałości wieży. Po zakończeniu działań wojennych, ksiądz M. Jacaszek podjął się prowizorycznego nakrycia wieży oraz uzupełnienia dachu, który pokryto dachówką. Wieża została następnie podwyższona do wysokości poprzedniego zegara i wieńczy ją elegancki dach hełmowy.