Pałac Małachowskich w Krakowie

Historia pałacu sięga drugiej połowy XVIII wieku, kiedy to wzniesiono go jako efekt połączenia i przebudowy trzech istniejących wówczas kamienic, które zajmowały kluczowy narożnik Rynku Głównego oraz ul. Szewskiej. W skład tych kamienic wchodziły: Cyglarowska, Kortynowska oraz Ryntowska. Budowla ta została zaprojektowana z myślą o Piotrze Małachowskim, wojewodzie krakowskim, który wywodził się z wielce znanego rodu Małachowskich herbu Nałęcz.

Na szczegółowych planach krakowskiego Rynku Głównego z września 1787 roku dostrzegalny był wówczas znaczący fragment nowej rezydencji, wyposażonej w przestronną sień, elegancką klatkę schodową oraz duże pomieszczenia na parterze. Pałac, o piętrowej i rozległej formie, charakteryzował się reprezentacyjnymi wnętrzami, które były starannie urządzone i wykończone luksusowymi meblami. Majestatu całej budowli dodawały dwa renesansowe portale znajdujące się w sieni oraz drewniane stropy z profilowanymi belkami datowanymi na XVII wiek. Elementy te stanowiły pozostałości po wcześniejszych kamienicach.

Dotknięte licznymi zmianami w okresie XIX i XX wieku, władanie pałacem przechodziło z rąk do rąk, co miało wpływ na jego przeznaczenie. W miarę upływu lat, budowla stopniowo traciła swój efektowny charakter, aż do momentu, w którym przybrała dzisiejszą formę. Niektóre obszary parterowe dawnej magnackiej siedziby zaczęły być wykorzystywane do działalności gastronomicznej oraz handlowej. Pozostałością po dawnym blasku pałacu są wciąż widoczne elementy, jak ozdobny barokowy portal wejściowy i zachowane w niektórych miejscach klasycystyczne dekoracje.

3 listopada 1965 roku, kamienica wpisała się na listę zabytków, co podkreśla jej wartość historyczną. Dodatkowo, znajduje się ona również w gminnej ewidencji zabytków, co świadczy o jej znaczeniu jako kulturowego dziedzictwa Krakowa.